ควรอยู่ดูหรือพอแค่นี้ดี..

ผมคบคนนึงโดยที่ดีกับเขามาตลอดตั้งแต่เขามีแฟน จนตอนนี้ได้คบกัน ตอนที่เขายังมีแฟนเขาก็ทักมาให้ผมช่วยเหลือตลอดผมก็ช่วยทุกครั้งนะ จนมีอยู่ครั้งนึงที่เขาเหมือนจะเข้ามาจริงๆแต่สรุปก็เหมือนเดิมเขาคุยกับผมแค่ตอนที่ต้องการความช่วยเหลือหรือเวลาที่ทะเลาะกับแฟนเขาเท่านั้น ผมก็ไม่เคยทักไปหาเขาอีกเลยจนเขากลับมาดีกับผมอีกผมก็คุยด้วยเขาก็ปรึกษาเรื่องแฟนว่าเขาเลิกกับแฟนแล้วผมก็พยายามที่จะทำให้เขาไม่รู้สึกเสียใจเพราะผมก็รู้ว่าเขาก็รักมากนั่นแหละอยู่ด้วยกันมาตั้ง3ปีนี่ คุยได้ถึง2-3เขาก็หักอกผมไปดิ เขาบอกผมว่าแฟนทักมาขอคืนดีควรทำไงเขาบอกผมว่าไม่อยากคืนดี แต่พอผมบอกว่าก็ทำตามความรู้สึกไปสรุป.....กลับไปคบกันแต่ตอนนั้นด้วยความไม่ได้หวังก็ไม่ได้เสียใจแค่รู้สึกว่าจริงๆทุกครั้งที่เขากลับมามันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว เราไม่ได้คุยกันมาหลายวัน มีอยู่ครั้งนึงเขากดโทรผิดแล้วทักมาบอกผมว่าโทษทีโทรผิด ผมไม่ได้เข้าไปอ่านเพราะรู้สึกว่ามันก็น่าจะแบบเดิมนั่นแหละไว้ตอบในเรื่องที่ควรจะตอบดีกว่า เราขาดหายกันไปนานมากผมลืมเธอไปโดยสนิทแต่ก็ยังจำได้ว่าชอบ ผมอยู่คนเดียวมาตลอด4เดือนโดยไม่มีใคร จู่ๆวันนึงเขาทักผมมาให้ผมพาไปธุระด้วยความที่มันเป็นเรื่องที่ช่วยได้ผมก็ช่วย สรุปกลับมาเขาบอกผมว่าตั้งแต่กลับไปคบกับแฟนก็นึกถึงผมว่าผมจะเป็นไงรู้สึกไง แต่ก็ไม่ได้คิดว่าผมจะชอบแค่คิดว่าเห็นผมแปลกๆไป เราคุยผมถามว่ามาคุยกับผมแฟนไม่ว่าหรอเขาบอกเลิกกันได้3วัน ตอนนั้นผมก็ไม่ได้คิดไร ตอนเจอกันเขากลัวผม เพราะผมเคยเล่นผู้หญิงมาก่อนผมบอกกับเขาก่อนเจอตอนนี้อะไรๆผมเปลี่ยนไปแล้ว เชื่อใจผม ผมไม่ทำอะไรหรอก สรุปมาผมแทบไม่กล้าเข้าใกล้เขาด้วยซ้ำ กระเป๋าก็ขอถือให้ทั้งๆที่ผมไม่เคยเป็นกับใคร ผมแค่รู้สึกว่าถ้าวันนึงได้คบกับเขา ก็อยากจะเป็นแฟนที่ดีให้กับเขามากๆเลยล่ะ หลังจากกลับเขาก็ขอบคุณที่ผมไม่ได้ทำอะไรเขา ผมก็บอกเขานะว่าถ้าผมบอกว่าไม่ก็คือไม่นั่นแหละ หลังจากคุยกันนมาระยะนึง เธอบอกว่าตั้งแต่เลิกกับแฟนมาคนแรกที่เขานึกถึงก็คือผม ตอนนั้นมันมีทั้งความดีใจแต่ลึกๆก็รู้แหละว่า สำรองแน่นอน แต่ผมบอกความรู้สึกทั้งหมดให้เขารับรู้ เขายอมคบกับผมแต่พอหลังๆที่เริ่มเข้า2เดือนผมรู้สึกได้ว่าการที่ผมอยู่กับเขาทุกวันนี้เหมือนเป็นคนในแบบที่เขาชอบมากกว่า ในแบบที่ไม่ใช่ตัวตนผม ผมรู้สึกได้ว่ามันเหนื่อยนะในบางทีที่ผมทำงานมาเหนื่อยๆแต่มาเจอกับเรื่องเดิมๆเขาทำให้ผมรู้สึกแย่บ่อยๆผมเลือกที่จะเก็บไว้แต่พอมาวันนี้ผมได้พูด วันที่ผมเริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวตนผมรึป่าวในแบบที่เขาชอบคือวันที่ผมได้ไปนอนบ้านเพื่อนแล้วนัดกันไว้ว่าพรุ่งนี้จะไปเที่ยวกันแต่ด้วยความที่แม่เพื่อนซักผ้าเลยทำให้ผมอาบช้าและไปหาเขาช้า ทั้งๆที่ผมบอกสาเหตุของการที่ช้าของผมไปแล้วแต่เขาก็โมโหผม ด้วยความที่เป็นแบบนี้บ่อยผมก็ไม่เคยบอกไปว่ารู้สึกยังไงจนมาวันที่เราทะเลาะกันเพราะผมแค่เล่นกีต้าร์เพลงที่ผมอยากเล่น แล้วเขาบอกผมไม่สนใจผมเลยเลือกที่จะพูดไปตรงๆกับเขา ว่าตอนนี้ผมแม้งรู้สึกแย่นะกับสิ่งที่เขาทำ ผมพูดทั้งหมดเขาถามผมว่าแล้วทำไมไม่พูดตอนนั้นว่ารู้สึกยังไง ผมแบบเห้ยตอนนั้นเรามาเที่ยวกันนะเว้ยแล้วเราต้องมาทะเลาะกันหรอสู้เก็บไว้แล้วเลือกที่จะให้วันนั้นของเรามันมีความสุขไม่ดีกว่าหรอเขาบอกผมว่าบอกตอนนี้แล้วมันแก้ไขอะไรได้มั้ย ที่ผมไม่พูดผมก็แค่ไม่อยากให้วันนั้นมันแย่แค่นั้นเอง ทุกวันนี้ผมเข็ดกับการเป็นคนที่แสนดีไปเลยตอนนี้มันไม่รู้ว่าควรรู้สึกแบบไหน ผมควรรักเขาต่อจริงเหรอ แต่ที่ผมอยู่ก็เพราะคิดว่าเราจะเลิกกันโดยที่ไม่ได้เปลี่ยนหรือปรับอะไรเข้าหากันเลยหรอ เธอบอกเธอเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เข้ากัน แต่ผมแค่รู้สึกว่าทุกครั้งที่ทะเลาะเธอมักจะบอกตลอดว่าก็เปลี่ยนก็ปรับอยู่ จนวันนี้ผมเริ่มงงแล้วว่าผมควรอยู่ดูหรือพอแค่นี้ดี........