เมื่อเราทำงานบนคอมพิวเตอร์ไม่ว่าจะเป็นการตัดต่อรูปภาพ วิดีโอ พิมพ์งาน หรือค้นหาข้อมูลต่างๆ ระบบจะบันทึกประวัติการทำงานของเราเอาไว้ เมื่อเกิดข้อผิดพลาดก็สามารถกด Undo หรือ Ctrl+z ย้อนกลับมาได้ แต่ในชีวิตจริงของเราไม่เหมือนระบบของคอมพิวเตอร์ที่จะ Ctrl+z ได้อีก มีแค่เพียงเดินหน้าต่อไปเท่านั้น
หลายคนรอบตัวเรามักจะพูดว่า
"ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ก็คงจะทำ(บางสิ่ง)ให้ดีกว่านี้"
เป็นประโยคธรรมดาที่หลายๆ คนก็ต่างพูดกันในเวลาที่การกระทำในอดีตส่งผลมาถึงปัจจุบัน
บล็อกนี้เราอยากจะมาแชร์ประสบการณ์ชีวิตที่ไม่สามารถ Ctrl+z ได้ค่ะ
ปกติแล้วเราเป็นคนชอบใช้คอมพิวเตอร์ในการทำงานเป็นส่วนใหญ่ค่ะ ในเวลาที่เราทำงานเสร็จแล้ว เราจะมาตรวจดูความเรียบร้อยอีกรอบหนึ่ง เปลี่ยนมุมมองของงานไปเรื่อยๆ เพื่อให้งานมีความสมบูรณ์ที่สุด แต่ถ้าปรับปรุงแล้วไม่โอเคก็จะใช้ ctrl+z ซึ่งเป็นคีย์ลัดในการย้อนให้งานเป็นเหมือนเดิมค่ะ เราใช้คีย์ลัดนี้บ่อยมาก จนกระทั่ง mindset ตอนนั้นคือ
"ไม่เป็นไร ย้อนกลับได้"
เราเป็นนักเรียนที่เอาแต่เรียน ไม่ค่อยทำกิจกรรมอะไรเลยค่ะ มารู้ตัวเองอีกทีว่าอยากเป็นอาชีพพยาบาล หาข้อมูลไปมาก็พบว่ามหาวิทยาลัยที่จะเข้าก็มีรอบ Portfolio ซึ่งเป็นรอบที่รับมากที่สุด ตอนนั้นเราไม่มีข้อมูลอะไรเลยค่ะ กิจกรรมต่างๆ เป็น 0 หมด ยิ่งขึ้นม.6 แล้วด้วย โควิดมาระบาดอีก ทำอะไรไม่ได้เลย
"ทำไมนะ ทำไมถึงไม่ทำกิจกรรมตอนที่มีเวลา ทั้งที่กิจกรรมมีมาเรื่อยๆ แต่ดันปล่อยปะละเลย" ยิ่งเคยมีคนมายื่นโอกาสให้เราไปฝึกงานในรพ.แล้ว เราก็ไม่สนใจ เอาแต่คิดว่าเดี๋ยวก็มีให้ฝึกงานอีก เดี๋ยวค่อยกลับมาทำกิจกรรมนี้ก็ได้ แต่ดันมาโดนโควิด ทำให้หมดโอกาสนั้นไป ก็ยิ่งทำให้เรานั่งก็นั่งท้อ นั่งเครียดกับตัวเอง เอาแต่โทษในอดีตที่เราไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ตอนนั้นรู้สึกอยากให้มีฮาร์ดดิสก์ซ่อนในสมองแล้วเก็บประวัติการกระทำจังเลยค่ะ จะได้เปิดออกมาใช้ได้อีกถึงแม้จะเป็นข้อมูลในอดีตก็เถอะ 55 แต่ในเมื่อนั่งท้อแล้วไม่เกิดอะไรขึ้น แก้อดีตไม่ได้ก็ปล่อยไป มาเริ่มทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า ยังพอมีเวลา เราก็เลยเริ่มอ่านเกณฑ์รอบพอร์ตเก่าๆ ของมหาวิทยาลัย เริ่มสร้างผลงาน ถึงแม้จะไม่เด่นมากแต่ก็ขอให้ตอบโจทย์ก็พอ เราตั้งเป้าหมายไว้ที่ 60 ผลงานที่เกี่ยวข้องกับคณะที่อยากเข้า หาโอกาสให้ตัวเองในการทำกิจกรรม หาผลงานไปเรื่อยๆ บางทีก็มีเสียดายและท้อบ้างที่ไม่คว้าโอกาสที่เคยได้รับ แต่ตอนนี้ที่เราเป็นอยู่ เราก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจมากมายในสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ค่ะ เพราะตอนนี้เราเองก็ได้ทำได้ดีที่สุดแล้ว
ซึ่งในชีวิตจริงนั้น
"เวลา" และ
"โอกาส" เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตได้เหมือนกับการทำงานบนคอมพิวเตอร์ เรามองว่าการแก้ไขอดีตที่ดีที่สุดคือการทำปัจจุบันให้ดีที่สุด นำเรื่องที่ผ่านมาเป็นบทเรียน และเดินหน้าต่อไปอย่างมีสติ ไม่ต้องรีบร้อน ถึงแม้จะมีหลายอย่างที่สายเกินไปที่จะแก้ไข แต่ในวันนี้เราก็ได้แก้ไขตัวเองและทำตัวเองให้ดีกว่าวันที่ผ่านๆ มาได้ค่ะ
แล้วผู้อ่านทุกท่านมีเหตุการณ์ "ชีวิต Ctrl+z ไม่ได้" บ้างไหมคะ ถ้ามีสามารถมาแชร์กันได้นะคะ ^^
ชีวิต Ctrl+z ไม่ได้ ;-;
เราเป็นนักเรียนที่เอาแต่เรียน ไม่ค่อยทำกิจกรรมอะไรเลยค่ะ มารู้ตัวเองอีกทีว่าอยากเป็นอาชีพพยาบาล หาข้อมูลไปมาก็พบว่ามหาวิทยาลัยที่จะเข้าก็มีรอบ Portfolio ซึ่งเป็นรอบที่รับมากที่สุด ตอนนั้นเราไม่มีข้อมูลอะไรเลยค่ะ กิจกรรมต่างๆ เป็น 0 หมด ยิ่งขึ้นม.6 แล้วด้วย โควิดมาระบาดอีก ทำอะไรไม่ได้เลย "ทำไมนะ ทำไมถึงไม่ทำกิจกรรมตอนที่มีเวลา ทั้งที่กิจกรรมมีมาเรื่อยๆ แต่ดันปล่อยปะละเลย" ยิ่งเคยมีคนมายื่นโอกาสให้เราไปฝึกงานในรพ.แล้ว เราก็ไม่สนใจ เอาแต่คิดว่าเดี๋ยวก็มีให้ฝึกงานอีก เดี๋ยวค่อยกลับมาทำกิจกรรมนี้ก็ได้ แต่ดันมาโดนโควิด ทำให้หมดโอกาสนั้นไป ก็ยิ่งทำให้เรานั่งก็นั่งท้อ นั่งเครียดกับตัวเอง เอาแต่โทษในอดีตที่เราไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ตอนนั้นรู้สึกอยากให้มีฮาร์ดดิสก์ซ่อนในสมองแล้วเก็บประวัติการกระทำจังเลยค่ะ จะได้เปิดออกมาใช้ได้อีกถึงแม้จะเป็นข้อมูลในอดีตก็เถอะ 55 แต่ในเมื่อนั่งท้อแล้วไม่เกิดอะไรขึ้น แก้อดีตไม่ได้ก็ปล่อยไป มาเริ่มทำปัจจุบันให้ดีที่สุดดีกว่า ยังพอมีเวลา เราก็เลยเริ่มอ่านเกณฑ์รอบพอร์ตเก่าๆ ของมหาวิทยาลัย เริ่มสร้างผลงาน ถึงแม้จะไม่เด่นมากแต่ก็ขอให้ตอบโจทย์ก็พอ เราตั้งเป้าหมายไว้ที่ 60 ผลงานที่เกี่ยวข้องกับคณะที่อยากเข้า หาโอกาสให้ตัวเองในการทำกิจกรรม หาผลงานไปเรื่อยๆ บางทีก็มีเสียดายและท้อบ้างที่ไม่คว้าโอกาสที่เคยได้รับ แต่ตอนนี้ที่เราเป็นอยู่ เราก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจมากมายในสิ่งที่แก้ไขไม่ได้ค่ะ เพราะตอนนี้เราเองก็ได้ทำได้ดีที่สุดแล้ว
ซึ่งในชีวิตจริงนั้น "เวลา" และ "โอกาส" เป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตได้เหมือนกับการทำงานบนคอมพิวเตอร์ เรามองว่าการแก้ไขอดีตที่ดีที่สุดคือการทำปัจจุบันให้ดีที่สุด นำเรื่องที่ผ่านมาเป็นบทเรียน และเดินหน้าต่อไปอย่างมีสติ ไม่ต้องรีบร้อน ถึงแม้จะมีหลายอย่างที่สายเกินไปที่จะแก้ไข แต่ในวันนี้เราก็ได้แก้ไขตัวเองและทำตัวเองให้ดีกว่าวันที่ผ่านๆ มาได้ค่ะ