ขอกำลังใจและปรับmindsetให้คนไม่อยากไปทำงาน เพราะไม่มีเพื่อนสนิทที่ทำงานหน่อยค่ะ

คือเราเป็นคนที่จริงๆเราก็มีเพื่อนนะคะแบบก็เป็นเพื่อนทั่วไปเอาจริงๆเราไม่กล้าเรียกใครว่าเพื่อนสนิทเลยเหมือนแต่ละคนที่ผ่านเข้ามาก็จะสนิทกันแค่ชั่วคราวแล้วเขาก็ดูจะมีเพื่อนที่เขาสนิทอยู่แล้วหลังๆก็ค่อนข้

ทั้งทำสิ่งที่ชอบ วาดรูป ดูหนัง ฟังเพลง ออกไปเดินเล่น ทำงาน แม้กระทั่งอยู่กับเพื่อน ก็ยังรู้สึก ไม่ได้อยากมีแฟนนะคะ แค่รู้สึกว่าทำไมเราโดดเดี่ยวแบบนี้้ มันโหวงๆตลอด บางครั้งชอบคิดแต่เรื่องที่ทำพลาดมาก่

คืองี้ครับ ครอบครัวปัจจุบันผมมีดังนี้ ผมเป็นลูกชายคนเล็ก ผมมีพี่สาวต่างมารดา 3 คน มีพี่สาวต่างบิดา 1 คน มีพี่ชายต่างบิดา 1 คน ด้านญาติๆ ลูกของยาย มี 5 คน ป้าคนที่ 1 มีสามีฐานะดี มีธุรกิจ ป้าคนที่ 2

เป็นคนมีเพื่อนนะ...มีเยอะเลย..หลายกลุ่ม ทั้งเพื่อนที่เรียนมัธยม มาด้วยกัน เพื่อนตอนเรียน ป.ตรี เพื่อนตอนเรียน ป.โท เพื่อนตอนไปเรียนที่ญี่ปุ่น เพื่อนตอนทำงานพาทไทม์ แต่ ... รู้สึกไม่สามารถเรียกใครซักคน

สังคมที่เราทำงานอยู่ตอนนี้ มันไม่น่าอยู่เลย รู้สึกอยากจะลาออกวันละหลายรอบ เรามีเพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้แค่ 1 คน  1.ผู้จัดการกับผู้ช่วยผู้จัดการไม่ลงรอยกัน และผู้จัดการไม่ลงรอยกับลูกน้องแม้แต่คนเดียว

สวัสดีค่ะ คือตอนนี้หนูอยู่ม.5นะคะ แฟนมีเพื่อนสนิท3คนที่สนิทมากๆ 2คนเป็นผช อีกคนเป็นผญ ค่ะ คนที่เป็นผญขอแทนชื่อว่า M นะคะ คือว่า คนนี้สนิทกันมาตั้งแต่ประถมเลยค่ะ M เข้ากับเพื่อนผญ ในห้องไม่ได้เลยค่ะ เล

พอดีเราย้ายงานใหม่ เข้าไปคนเดียว คนอื่นเค้าสนิทกันอยู่แล้ว อยู่มาสักพักแต่ยังไม่มีเพื่อนสนิทเลย หมายถึงว่า ไม่มีเพื่อนที่จะระบายหรือคุยเรื่องอื่นๆได้เลย นอกจากเรื่องงาน แต่เพื่อนร่วมงานก็ไม่ได้แย่ใส่

คือเราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรเรารู้สึกโดดเดี่ยวมากค่ะตอนนี้เรียนอยู่ปี1อยู่หอพักคนเดียวตอนแรกก็พอจะอยู่ได้ค่ะ พอตอนนี้เทอมสองแล้วรู้สึกท้อหมดกำลังใจดูไม่มีที่พึ่งเหมือนขาดอะไรไปเวลากลับจากเรียนก็เอาแต่นอ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาว pantip ที่ผ่านมาอ่านกระทู้นี้ ขออธิบายก่อนนะคะว่าเราป่วยเป็นโรคซึมเศร้ารักษาอาการมาประมาณ 3 เดือนกว่าๆแล้วค่ะกินยาพบแพทย์ตลอด ตอนนี้เราหยุดทำงานเพราะเป็นสมาธิสั้นเทียมเป็นผลกระทบม

ก่อนอื่นเลยเรากับแฟนคบกันมา 4 ปี ก็ห่างกันบ่อยๆแต่ไม่เคยห่างกันไกลเลย อยู่ด้วยกันบ่อยๆ จนทำให้ชินไปจนถึงเวลาที่ต้องห่างกัน ทำใจไม่ได้เลย เพราะเขาคอยทำทุกอย่างให้ แต่วันหนึ่งเราต้องห่างกัน เรารู้สึกไม่