พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งปต่เราอยู่ ป.4 ค่ะ แม่เลี้ยงเรากับน้องมาตลอดทั้งที่ไม่มีงานประจำขายของตามตลาด แต่ด้วยความที่เรียนมหาลัย คชจ. สูงแม่เลยไปปรึกษาพ่อ สรุปพ่อรับเลี้ยงพวก คชจ ต่อ เค้าส่งเสียเรามาได้ 2-3 ปีแต่มีเรื่องให้เราเครียดตลอดเลยค่ะ จำได้ว่าตอนที่อายุ 20ปี ครั้งแรกเค้าก็มาพูดว่าอยากสร้างบ้านให้ย่าในงบ 5 ล้านบาท ซึ่งเค้าอยากให้เราไปกู้มาได้เท่าไหนเอาเท่านั้นแต่เราก็ทำตีมึน ช่วงต่อมาก็ขอรถจากเราอีก

*วิธีการของครอบครัวนี้คือ
ให้เราไปเปิดบัญชีธนาคาร + ทำสเตทเม้น
ให้เราเซ็นเอกสารให้เราเป็นคนในบริษัทเค้าหรือคณะกรรมการในบริษัท
ทุกครั้งที่เรากลับบ้านจะให้เราเซ็นอะไรไม่รู้เต็มไปหมด

   ดูเหมือนจะดีแต่ เค้าทำแบบนั้นเพื่อให้รู้แหล่งที่มาที่ไปของเงินเรา เราจะได้กู้ง่ายกับได้ยอดเงินที่สูงขึ้น
วิธีกดดันคือ พ่อจะไปคุยกับพวกปู่กับย่าก่อนเหมือนเริ่มตัดสินใจได้ แล้วมาบอกเราแต่ไม่บังคับให้เราไปคิดเอง ผ่านไป 1-2 วัน ลากเราไปหาปู่กับย่าแล้วบอกว่าหลานจะสร้างบ้านให้ 5 ล้านทั้งที่ยังไม่ได้ตกลงกัน แล้วก็จะพูดประมาณว่าเนี่ยถ้าไม่สร้างบ้านให้ปู่กับย่านะเป็นเด็กที่โง่มาก มันเป็นโอกาสถ้าเราผ่อนจนครบเครดิดเราจะดีมากๆเราอยากได้อะไรก็จะกู้ได้ง่ายขึ้นนู่นนี่ แต่เรารู้ไงว่ากิจการบ้านเรามันไม่ได้ดี คือรายได้ เกือบ เท่ากับ คชจ เค้าชอบพูดกดดันอะไรแบบนี้

เราเครียดมากมันจะมีเรื่องพวกนี้มาตลอด เคยไปปรึกษาแม่ แม่ก็ช่วยไรไม่ได้เพราะฝั่งแม่แค่เลี้ยงตัวคนเดียวก็ลำบากแล้ว แม่ก็ดันบอกว่าเชื่อฟังฝั่งนู้นเถอะเดี๋ยวไม่มีคนจ่ายค่าเทอม ค่ากิน ค่าหอ ให้ เพราะเราเคยโดนไม่ได้เงินค่ากินมาครึ่งเดือนเค้าบอกว่าดัดนิสัยไม่เชื่อง คุณคิดว่าคนเป็นพ่อควรทำแบบนี้มั้ยไม่ฟังก็ดัดนิสัยให้ลูกตัวเองไม่มีเงินกินข้าวแบบนี้อะหรอ