การเดินทางไปเที่ยวหรือพักผ่อนคนเดียว ช่วยให้หายเครียดจากสังคมในที่ทำงานได้บ้างไหมคะ

ไม่ได้เหนื่อยงาน แต่เหนื่อยกับสังคมในที่ทำงานค่ะ
ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่ายุคนี้แล้วยังมีความคิดที่ว่า"แก่กว่า/อยู่มาก่อน/ตำแหน่งสูงกว่า=ถูกเสมอ"
ด้วยความที่บรรจุแล้วอายุน้อยที่สุด ก็จะเจอแรงกดดันต่างๆมากมาย
เข้าไปแรกๆ แทบจะทำงานทุกอย่างแทนคุณครูท่านอื่น ได้แต่ตอบว่า ค่ะ/ได้ค่ะ
เพราะคิดว่าถ้าเรามีน้ำใจ อ่อนน้อมผู้ใหญ่จะเอ็นดู
หลังๆมาเริ่มไม่มีเวลาพักผ่อน เพราะทำงานที่ไม่ใช่หน้าที่ตัวเอง
เราจึงเริ่มปฏิเสธในบางเรื่อง กลับกลายเป็นเด็กคนนึงที่ไม่มีน้ำใจทันที
โดนเรียกไปอบรมบลาๆ บางครั้งสอนอยู่โทรมาให้ไปพบ ไปนั่งฟังเขานินทาคนอื่นให้เราฟัง
สั่งให้เราห้ามคบคนนั้น คนนี้ เรามองว่ามันไม่ควรที่ผู้ใหญ่อายุขนาดนี้แล้ว จะมาแบ่งฝั่งแบ่งฝ่ายกัน
เราจึงรับฟังมา แต่ไม่ปฏิบัติตาม เพราะเราทำงานได้กับทุกคน
กลับกลายว่า เราหัวรั้นไม่ฟังผู้ใหญ่ โดนเรียกพบบ่อยมาก (คนที่เรียกพบไม่ใช่ผอ.)
ทุกเช้าที่ตื่นขึ้นมา รู้สึกไม่อยากไปทำงานทุกวันเพราะแค่คนกลุ่มนี้
แต่พอได้เข้าห้องสอน อยู่กับเด็กเรามีความสุขมาก คือสิ่งที่ทำให้อยากไปทำงาน
แต่เจอสังคมแย่ๆทุกวันก็เครียดค่ะ โดนกดดัน การประเมินบ้าง อะไรบ้าง
ไฟเริ่มมอด เริ่มถอดใจ คิดอยากออกมาจากจุดนี้อยู่บ่อยๆ
แต่ใจก็รักที่จะสอนอยู่ดี
เลยอยากถามพี่ๆหรือเพื่อนๆว่า การที่เราเดินทางไปพักผ่อนอยู่กับตัวเอง ช่วยให้เราหายเครียด
มีไฟในการทำงานเพิ่มขึ้นบ้างไหมคะ 
หรือใครมีวิธีเปลี่ยนmindset ยังไงมาแลกเปลี่ยนกันทีค่ะ
ขอบคุณค่ะ

อ่านแล้วอาจงงๆ ต้องขอภัยค่ะ