อยากระบายความทุกข์เรื่อง "พ่อกินเหล้า"

ผมอยากระบายความอึดอัด อัดอั้นในใจ มานานล่ะ ผมเป็นลูกชายคนเดียว ตั้งแต่ผมเรียนจบมาผมก็ดิ้นรนหางานทำ แต่ตั้งตัวไม่ได้สักทีเพราะ ทุกๆอาทิตย์ผมต้องส่งเงินให้พ่อ เพราะถ้าไม่ส่งให้ก็แอบกังวลใจ แต่พอส่งให้บ่อยๆแกก็ติดนิสัย เงินที่ผมส่งให้ถ้านำไปใช้ในทางที่เกิดประโยชน์ผมจะไม่เครียด และ ไม่คิดมากเลย ก่อนหน้าที่ผมจะออกมาหางานทำผมอยู่บ้านกับพ่อ 2 คน ส่วนแม่ก็ไม่ทำงานที่เมืองนอก"เพราะด้วยภาระหนี้สิน หนี้บ้าน หนี้รถ แต่ตอนนี้ปัจจุบันนี้ได้ใช้ส่วนนั้นหมดไปแล้ว และตอนนี้แม่บอกว่าขอเก็บเงิน ออมเงินก่อนเพื่อจะได้เอามาลงทุนทำกิจการที่บ้านทำ" ผมก็ไปด้วยนะครับแต่ไปอยู่ได้แค่ 6 เดือนเพราะผมป่วยมีโรคประจำตัวที่ต้องหาหมอบ่อยๆและต้องไปเอายามากิน ตรวจเลือดนั้นนู้นนี้เยอะไปหมดผมถึงได้กลับมาอยู่ที่บ้าน ตอนที่ผมอยู่ที่บ้านเวลาที่แม่ผมส่งเงินมาให้พ่อผมแกเอาไปซื้อเหล้ากิน กินตั้งแต่ตื่นจนหลับ หลับแล้วพอตื่นก็ไปกินต่อ วนเวียนอยู่แบบนี้ ถึงกับไม่ล้างหน้าแปรงฟันเลยตื่นขึ้น ตี5 6โมงเช้าก็ออกไปกินแหละ สักประมาณ 8โมง 9โมงก็เมาแอ่กลับมา กลับมาแล้วนอนเลยผมไม่ว่าหรอกครับ แต่ชอบอลวาดเสียงดัง ด่าให้ผมบ้าง คนอื่นบ้าง เยอะไปหมด จนในตอนนั้นผมเครียด เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง บางทีนั่งร้องไห้ ข้าวปลาไม่ได้กิน อาศัยกินน้ำแทน บางทีก็หุงข้าวแล้วกินกับน้ำปลาเอา "ที่ผมต้องกินอยู่แบบนั้นเพราะพ่อไม่ให้เงินผมใช้เลยทั้งที่แม่บอกแบ่งให้ผมบ้างวันล่ะ 100 แต่พ่อไม่ให้และไม่เคยซื้อของกินหรืออะไรมาใส่ไว้ในตู้เย็นให้เลย"  ตอนนั้นเมื่อปี 61 จากน้ำหนักผม 60 ใช้เวลาไม่ถึง 3 เดือนลดลงเหลือ 45 ทั้งผอมทั้งดำ ผมร่วง สภาพตอนนั้นที่เพื่อนเห็น จนเพื่อนผมตกใจว่าทำไหมโทรมขนาดนั้น จนมาเมื่อท้ายปี 61 ผมเริ่มดิ้นรนหางานแต่เขาไม่รับเข้าทำงาน ไม่รู้ด้วยเรื่องอะไร อาจจะมองรูปร่างมั้งเพราะตอนนั้นผมผอมจริงๆ โทรมจริงๆ แต่ในความโชคร้ายนั้นกับมีความโชคดีที่มีพี่คนหนึ่งเขามาในชีวิตเรียกว่าคบหาดูใจกันมาได้เกือบเดือนผมก็เล่าเรื่องราวชีวิตผมให้พี่แกฟัง แกก็เลยชวนผมมาอยู่ด้วยทำงานที่ร้านด้วยกัน ตั้งแต่ตอนนั้นท้ายปี 61 จนถึงท้ายปี 64 ก็อยู่ด้วยกันกับพี่เขาแบบแฟนกันมาได้เกือบ 4 ปีล่ะ ผมก็ได้คุยกับแม่ตลอด แม่ผมก็เข้าใจ และได้แนะนำให้รู้จักกันกับพี่เขา ส่วนตัวพ่อของผมก่อนหน้านี้แกเคยลงแดง ชักหมดสติเข้าโรงพยาบาลและหมอได้ทำการฉีดยาถอนพิษสรุา และหายออกมาอยู่บ้านกับปู่ย่า และ พี่น้องแกได้สัก 1 เดือนแกก็กลับไปกินอีก และก็โทรมาขอเงินผมทุกอาทิตย์ บางทีไม่ถึงอาทิตย์ก็มี แต่ผมก็ส่งให้ทุกครั้งเพราะถ้าไม่ส่งให้ก็สงสารทั้งที่รู้ว่าส่งให้แล้วก็คงเอาไปซื้อเหล้ากิน ส่วนเรื่องค่าอยู่ ค่ากิน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอสม ค่าธกส ผมรับผิดชอบ และ แม่ก็รับภาระใช้หนี้บ้าน หนี้รถ (ปัจจุบันนี้ทั้งหนี้บ้าน หนี้รถได้ใช้หมดไปแล้ว บางเดือนผมก็ผลัดกันกับแม่เสียค่าน้ำค่าไฟนั้นนู้นนี้ช่วยกัน) ส่วนพ่อผมไม่ทำอะไรเลยครับ นอน เมา อยู่บ้านแบบนั้นแหละ ไม่ทำอะไรเลย ตอนนี้ผมกับแม่ก็ปลงแล้วครับ มันคงเป็นกรรมของเขา ส่วนเราก็ชดใช้กรรมแบบนี้ไป สักวันมันคงหมดกรรม หมดเวรต่อกันเอง แม่ผมแกก็ตากับยายได้เสียไปหมดล่ะ ที่แกสู้ได้เพราะว่าแกได้คิดถึงผมทำเพื่อลูก ผมเองก็ทำเพื่อแม่ ช่วยกันแบ่งเบาภาระให้กันและกัน ส่วนพ่อก็ปล่อยให้แก่กินไปเราทำหน้าที่ของเราได้แค่ไหนก็แค่นั้น สักวันแกคงคิดได้เอง ปัจจุบันพ่อแกอายุ 60 กว่าปีล่ะ