คือเราเป็นลูกคนเดียว แล้วพ่อแม่หวงมากตอนเด็กๆที่โรงเรียนจะให้ไปเที่ยวเราไม่เคยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเลยจนถึงม.1นั้นคือครั้งแรกที่ได้ไป แต่แน่นอนว่ามันคงจะไม่ได้เป็นอย่างนั้น แม่เราจะโทรถามครูตลอดว่าเราเป็นไงบ้าง ถึงหรือยัง แล้วครูกับเพื่อนๆก็จะคิดว่าเราเป็นตัวปัญหา เพราะแม่เราชอบโทรหาครูบ่อยๆจนครูรำคาญ ยอมรับเลยตอนนั้นเราโกดแม่มากทำไมแม่ต้องทำอย่างงั้นด้วย คืออายเพื่อนๆแหละเอาตรงๆ จนเวลาผ่านไปตอนนี้เราเริ่มเข้ามาเรียนมหาลัยเรารอเวลานี้ตลอดเพราะเราจะได้เป็นอิสระจากครอบครัว เราเลยลองอยากหางานพลาสไทม์ทำแบบคนอื่นๆเพราะเพื่อนๆเราก็ทำเหมือนกัน เราเลยไปลองขอแม่(ที่ขอเพราะพ่อแม่จะมาหาเราทุกอาทิตย์เราไม่สามารถแอบทำได้) คำตอบที่ได้กลับมาเลยก็คือ จะทำทำไม มันเหนื่อยนะไม่ต้องทำหรอก อยากได้อะไรก็บอกแม่ แม่จะซื้อให้ อยากมีเงินเก็บเดี๋ยวแม่จะโอนไปให้ คือเราไม่รู้ว่าแบบนี้มันดีไหม เพราะเราไม่มีประสบการณ์์ไปทำงานเลยตอนเราเรียนจบ เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำงานเป็นอย่างไง เพราะเขาไม่ให้เราทำอะไรเลยคืออยากรู้จริงๆว่าเเบบนี้ปกติไหมรึเขาเป็นห่วงเราเกินไป
เราควรทำไงกับเรื่องนี้ดี