การที่เราไม่สมัครงานและไปต่างประเทศกับพี่สาวเราเห็นแก่ตัวใช่ไหมคะ

ขอเล่ารายละเอียดนิดนึงนะคะ คือว่า พี่สาวเราชวนเราไปทำงานที่ต่างประเทศ แล้วเราตอบตกลงไปค่ะ ในความหมายของเราคือเราไปแน่ๆ แต่ไม่คิดว่าจะพี่สาวจะปุบปับขนาดนี้ เขาค่อนข้างเซ้าซี้ให้เราทำอันนู่น สมัครอันนี้ ซึ่งเราบอกตรงๆว่าเรายังไม่พร้อมในหลายๆเรื่อง คือส่วนตัวเราก็รู้สึกผิดตรงที่ว่า เราไม่สามารถช่วยอะไรที่บ้านได้แล้วจริงๆหรอ เนื่องด้วยสถานการณ์ทางการเงินของที่บ้าน เรื่องงานของเราอีก ทุกอย่างมันยากไปหมดเลยค่ะ ส่วนเรื่องไปทำงานที่นู่น เหมือนตัวเขาพยายามพูดให้เรากดดันยังไงไม่รู้ค่ะ เราเลยตอบไปแค่ว่า ไม่ต้องห่วงนะว่าเราจะไม่ช่วยที่บ้าน ไม่เคยคิดจะทิ้งหรอก เพราะช่วงนี้ตัวเราก็หางานอยู่ ส่วนตัวพี่สาวก็ไม่ได้ทำงานค่ะ เคยทำแต่ลาออกมาเรียนต่อค่ะ เราไม่ได้โกรธพี่สาวนะคะที่เค้าเลือกทางนี้ แต่เราแค่จุกในใจลึกๆว่า ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราบ้างเลย ส่วนตัวเรามีแฟนค่ะ เราบอกพี่ไปว่าขอเวลาหน่อย ขอเวลาเคลียร์กับแฟนตรงนี้ก่อน ขอเวลาบอกแฟนก่อน เขาก็เหมือนจะเข้าใจนะคะแต่คงไม่เข้าใจอยู่ดีเพราะเค้าเป็นคนที่ไม่อินกับชีวิตครอบครัว ไม่อินกับความรักหรือใดๆก็ตาม ค่อนข้างเป็นคนแข็งๆแต่เซนซิทีฟมากค่ะ ทำตามใจตัวเองมากซะจนเราก็อึดอัด ไม่กล้าที่จะพูดหรือบอกเพราะกลัวพี่สาวจะเสียใจ
ที่เราเล่ามามันอาจจะสะเปะสะปะบ้างนะคะ เราแค่อยากรู้เฉยๆว่าการที่เราไม่ได้ไปในตอนนี้กับพี่เรา และการที่เรายังหางานไม่ได้ ยังไม่ได้ให้เงินครอบครัวใช้ในตอนนี้ เราเป็นคนเห็นแก่ตัวมากเลยหรอคะ เขาบอกเราว่าไม่อยากให้เราพลาดโอกาส เขาบอกว่าถ้าเขาไปคนเดียวการที่จะให้เงินที่บ้านตามเป้ามันก็คงช้าหน่อย แทนที่เราจะได้ใช้ชีวิตของเราไวๆกลายเป็นว่ามันอาจจะช้าไปหมด เรากำลังคิดว่าเขาโยนความผิดมาให้เรา แต่อีกใจเราก็โทษตัวเองค่ะว่าที่ชีวิตทุกคนช้าไปหมดเพราะเราหรือเปล่า
ปล.ตัวเราเรียนจบมาได้ปีกว่าแล้วค่ะ ตอนจบแรกๆพยามหารายได้เสริมขายขนมบ้างค่ะ พยายามรบกวนที่บ้านให้น้อยที่สุด ส่วนตอนนี้ยังว่างค่ะเพราะขนมขายก็กระท่อนกระแท่นไปค่ะ ส่วนพี่เราเรียนจบก็ทำงาน ลาออก ทำงาน ลาออก วนๆแบบนี้ ตอนนี้ว่างงานและกำลังจะเรียนจบป.ตรีอีกใบค่ะ