ขอกำลังใจหน่อยค่ะ

สวัสดีค่ะ หนูเคยตั้งกระทู้พ่อติดเหล้า เมื่อปีหรือ2ปีที่แล้ว ปัจจุบันคุณพ่อก็ยังเลิกไม่ได้ หนูพยายามทำใจมากๆแล้ว หนูพยายามหาตรงกลางระหว่างหนูกับพ่อคือให้พ่อกินได้ แต่ต้องรู้จักพอ รู้จักกลับบ้านเอง  พอหนูไม่พูด ไม่บอกพ่อเลย ตอนนี้พ่อกินทั้งเช้าทั้งเย็นเลย มีบางวันตอนเที่ยงๆก็กินเหมือนกัน ยังทำลายข้าวของ จานข้าวที่ทุกคนกินอยู่จะโดนทำลายทุกวันเลยค่ะ แต่หนูไม่ได้ห่วงตัวเอง หนูห่วงความรู้สึกแม่มากๆ คนที่เจอแบบนี้ทุกวันทนได้ไง แต่เหตุผลที่แม่ทนได้ก็เพราะหนู เพราะพี่ หนูยังเรียนไม่จบ ตอนนี้หนูพยายามตั้งใจเรียน และก็ยังดีอยู่บ้างคือหนูได้ทุนเรียนฟรี4ปี ทั้งค่าเทอม ค่าหอ และค่ากินในแต่ล่ะเดือน (หนูเรียนครูอยู่ค่ะ) หนูพยายามหาอนาคตที่ดีให้ตัวเองให้ครอบครัว  ตอนนี้หนูเหนื่อยมากๆ หนูไม่ได้กลับบ้านเลย มา5เดือนแล้ว เสาร์-อาทิตย์ต้องอบรมและเรียนภาษา และอื่นๆ แทบจะไม่ได้พักเลย  เมื่อวันที่1พ.ย.ที่ผ่านมาอาจารย์ท่านอนุญาติให้กลับบ้าน หนูดีใจมากได้กลับสักที หนูจะได้พักสักที หนูอยากกลับไปกินอาหารร้านโปรด อยากพักผ่อนดูทีวีบ้าง แต่ไม่ได้ทำแบบนั้นเลยค่ะ พ่อหนูเมาทุกวันเลย วันนี้วันที่7พ.ย.เป็นวันที่หนูต้องกลับไปทำหน้าที่ของหนู แต่พ่อเมาแอ๋ ไปส่งไม่ได้ ทั้งที่รู้อยู่แล้วแท้ๆว่าลูกสาวต้องกลับไปเรียน ตอนที่นั่งเขียนกระทู้ก็ยังคิดอยู่เลยค่ะว่าจะกลับยังไง มันอยากร้องไห้มากเลย แต่ร้องไม่ออก "คนเก่งเท่านั้นที่จะมีชีวิตรอด"พ่อหนูเคยบอกไว้อย่างนี้ ตอนนี้หนูยังเก่งไม่พออีกหรอเนี้ย เมื่อไหร่หนูจะเก่งสักที  ถ้าย้อนกลับไปได้ไม่กลับมาดีกว่า หนูเหนื่อยกว่าเดิมอีกตอนนี้ นั้นแหละค่ะ หนูอยากเล่าให้ใครสักคนฟังบ้าง แต่กลัวคนรอบข้างเป็นห่วง  หนูขอกำลังใจจากพี่ๆหน่อยค่ะ ให้กำลังใจตัวเองทุกวันจนเหนื่อยแล้วอยากได้กำลังใจจากคนอื่นบ้าง แล้วก็หนูอยากทำงาน ที่สามารถทำอยู่หอตอนกลางคืนได้ค่ะ ถ้าพี่ๆแนะนำได้ฝากด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ