สวัสดีค่ะ จากกระทู้ที่แล้วที่เคยตั้งไปว่าควรไปต่อหรือหางานใหม่ตอนนี้เรายังทำงานอยู่ที่เดิมนะคะ และก็ยังอยู่กับหัวหน้าคนเดิม
เข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เขาไม่ได้ด่าเราหรือข่มแหงเหมือนแต่ก่อนค่ะอาจจะเพราะกลัวเราลาออกหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่แน่ใจ เพราะช่วงที่ผ่านมามีพนักงานในแผนกเราลาออกไปติดๆกันหลายคนมาเพราะทนหัวหน้าคนนี้ไม่ไหว หลังจากที่พนักงานลาออกไปเยอะหัวหน้าก็ทำตัวแปลกๆค่ะ จากที่เคยด่าใช้ถ้อยคำแรงๆกลับเปลี่ยนพูดดีจนเราอึดอัด ต่อมาเราติดโควิดค่ะหัวหน้าเราเขาก็ฝากของมาให้ละโทรมาบอกว่า เนี้ยพี่ซื้ออะโวคาโด้ที่เธอชอบมาให้ ซื้อมาม่ารสแกงเขียวหวานที่เธอชอบมาฝาก ทั้งๆที่เราไม่เคยบอกว่าเราชอบกินอะไรและแทบจะไม่พูดเรื่องส่วนตัวของเราให้เขารู้ด้วยซ้ำ หลังจากที่เราติดโควิดเขาก็ไปตรวจ ATK ให้แม่เราค่ะ เราก็บอกไปว่าขอบคุณพี่มากๆนะคะ แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า "ไม่เป็นไร เพื่อเธอพี่ทำได้" คำนี้มันทำให้เราขนลุกแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ อ้อลืมบอกไปค่ะเราเป็นทอมนะคะ ส่วนหัวหน้าเป็นผู้หญิงอายุน้อยกว่าแม่เราปีเดียวค่ะแต่แทนตัวเองว่าหนูเวลาคุยกับแม่เรา เขาดูทำตัวแปลกๆมากจนเรารู้สึกอึดอัด ชอบถามเรื่องส่วนตัวนั่นนู้นนี่ส่วนเราเองก็ตอบเลี่ยงๆหรือบางทีก็ไม่ตอบเลยเพราะอยากคุยแค่เรื่องงานพอค่ะ เราเป็นคนทีเจ็บแล้วจำเจ็บแล้วไม่ลืมค่ะถ้าเรารู้สึกไม่ดีหรือเกลียดใครไปแล้วเราไม่มีทางหายแน่นอนแต่เราแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้เลยยังคงทำงานได้อยู่ และสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกรำคาญสุดๆคือเมื่อวานนี้ค่ะ หมาของเรามันเอาหัวมุดเขาไปในกระปุกแล้วหัวมันติดแล้วมันก็ดิ้นมาชนกระจกบานเกร็ดที่ห้องแตก เจ้าของห้องเลยโทรมาบอกว่าหัวหมาติดนะให้รีบมาเอาออกเพราะกลัวมันจะขาดใจตายเขาจะเอาออกให้ก็ไม่กล้าค่ะเพราะหมาเราค่อนข้างดุ หัวหน้าเราประชุมอยู่เราเลยไลน์ไปบอกให้หัวว่า พี่คะหนูขอออกไปดูหมาแปปนึงนะคะหมาหัวติดกระปุกแล้วก็ทำกระจกแตกค่ะ เขาก็บอก ค่ะ(ก็คืออนุญาตให้ไปได้) เสร็จธุระเราก็กลับมาหัวหน้าก็เดินมาถาม หมาเป็นไงบ้างกระจกเป็นไงบ้าง ต้องซ่อมกระจกไหมบลาๆๆๆๆ เราเลยพูดตัดบทไปว่าเดี๋ยวค่อยคุยได้ไหมคะ แล้วหัวหน้าเราก็เดินไปห้องประชุม หลังจากนั้นเราไลน์ไปบอกหัวหน้าค่ะ "ว่าหมาไม่ได้เป็นอะไรแล้วกระจกมันก็คงต้อซ่อมค่ะไม่อยากคุยเรื่องนี้ในออฟฟืศเพราะหนูออกไปเวลางานหากใครมาได้ยินเขาจะว่าเอาได้" แล้วหัวหน้าเราก็ตอบมาว่า "ถ้าคนมันจะเสื-อกฟัง มันก็จะฟัง มันจำต้นชนปลายไม่ถูกหรอก" เรานึกในใจนะคะว่าคนที่เผือกน่ะคือพี่นั่นแหละ หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันค่ะจนมาเช้าวันนี้เขาก็เดินมาถามอีกว่ากระจกแตกกี่บาน ต้องซ่อมให้เขาไหมราคาคงไม่แพงมั้งแค่กระจกบานเกร็ดแล้วหมาเป็นไงบ้าง คำถามเดิมเลยค่ะ เราเลยตอบแบบปัดรำคาญไปว่า ก็ตามที่ส่งรูปให้ดูนั่นแหละค่ะหมาไม่เป็นไรค่ะกระจกมันก็ต้องซ่อมแหละค่ะ ไม่รู้ว่าเจ้าของห้องจะเอากี่บาทยังไม่ได้คุยกับเขาค่ะเขาไม่อยู่ เขาก็อ่อๆแล้วก็เดินไป เรารำคาญมากๆค่ะรู้สึกว่าเขาล้ำเส้นเรื่องส่วนตัว เราเองก็ไม่สามารถมองเขาแบบลูกน้องที่รักหัวหน้าได้แล้วค่ะ เขาเคยด่าเราแรงมากๆชนิดที่ว่าไม่เคยไม่ใครด่าเราขนาดนี้มาก่อนเลยเราเลยฝังใจไปแล้วค่ะจะให้มามองว่าเขาเป็นคนดีคงไม่ได้และหัวหน้าเราก็เป็นคนเประเภทที่เอาเรื่องงานมาปนกับเรื่องส่วนตัวค่ะ นางไม่แยกแยะ จนเราอึดอัดมากเวลาที่เขาทะเลาะกับแผนกอื่นแล้ววางท่าไม่คุยกับเขาไม่ใช้เราไปขอนู้นนั่นนี่กับแผนกนั้น เราเองไม่เคยมีปัญหากับใครในออฟฟิศนะคะ มีแต่หัวหน้าเราที่มีปัญหากับคนอื่นไปทั่ว อ้างแต่คุณลุงของเขาเป็นคนใหญ่คนโตมีอิทธิพลจนไม่มีใครอย่างยุ่งสุงสิงกับเขาเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้ระบายค่ะ อึดอัดมากๆ ตอนนี้ก็ยังหางานใหม่อยู่ค่ะ
จะทำอย่างไรเมื่อหัวหน้ายุ่งเรื่องส่วนตัวมากเกินไป?
เข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เขาไม่ได้ด่าเราหรือข่มแหงเหมือนแต่ก่อนค่ะอาจจะเพราะกลัวเราลาออกหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่แน่ใจ เพราะช่วงที่ผ่านมามีพนักงานในแผนกเราลาออกไปติดๆกันหลายคนมาเพราะทนหัวหน้าคนนี้ไม่ไหว หลังจากที่พนักงานลาออกไปเยอะหัวหน้าก็ทำตัวแปลกๆค่ะ จากที่เคยด่าใช้ถ้อยคำแรงๆกลับเปลี่ยนพูดดีจนเราอึดอัด ต่อมาเราติดโควิดค่ะหัวหน้าเราเขาก็ฝากของมาให้ละโทรมาบอกว่า เนี้ยพี่ซื้ออะโวคาโด้ที่เธอชอบมาให้ ซื้อมาม่ารสแกงเขียวหวานที่เธอชอบมาฝาก ทั้งๆที่เราไม่เคยบอกว่าเราชอบกินอะไรและแทบจะไม่พูดเรื่องส่วนตัวของเราให้เขารู้ด้วยซ้ำ หลังจากที่เราติดโควิดเขาก็ไปตรวจ ATK ให้แม่เราค่ะ เราก็บอกไปว่าขอบคุณพี่มากๆนะคะ แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า "ไม่เป็นไร เพื่อเธอพี่ทำได้" คำนี้มันทำให้เราขนลุกแบบบอกไม่ถูกเลยค่ะ อ้อลืมบอกไปค่ะเราเป็นทอมนะคะ ส่วนหัวหน้าเป็นผู้หญิงอายุน้อยกว่าแม่เราปีเดียวค่ะแต่แทนตัวเองว่าหนูเวลาคุยกับแม่เรา เขาดูทำตัวแปลกๆมากจนเรารู้สึกอึดอัด ชอบถามเรื่องส่วนตัวนั่นนู้นนี่ส่วนเราเองก็ตอบเลี่ยงๆหรือบางทีก็ไม่ตอบเลยเพราะอยากคุยแค่เรื่องงานพอค่ะ เราเป็นคนทีเจ็บแล้วจำเจ็บแล้วไม่ลืมค่ะถ้าเรารู้สึกไม่ดีหรือเกลียดใครไปแล้วเราไม่มีทางหายแน่นอนแต่เราแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้เลยยังคงทำงานได้อยู่ และสิ่งที่ทำให้เรารู้สึกรำคาญสุดๆคือเมื่อวานนี้ค่ะ หมาของเรามันเอาหัวมุดเขาไปในกระปุกแล้วหัวมันติดแล้วมันก็ดิ้นมาชนกระจกบานเกร็ดที่ห้องแตก เจ้าของห้องเลยโทรมาบอกว่าหัวหมาติดนะให้รีบมาเอาออกเพราะกลัวมันจะขาดใจตายเขาจะเอาออกให้ก็ไม่กล้าค่ะเพราะหมาเราค่อนข้างดุ หัวหน้าเราประชุมอยู่เราเลยไลน์ไปบอกให้หัวว่า พี่คะหนูขอออกไปดูหมาแปปนึงนะคะหมาหัวติดกระปุกแล้วก็ทำกระจกแตกค่ะ เขาก็บอก ค่ะ(ก็คืออนุญาตให้ไปได้) เสร็จธุระเราก็กลับมาหัวหน้าก็เดินมาถาม หมาเป็นไงบ้างกระจกเป็นไงบ้าง ต้องซ่อมกระจกไหมบลาๆๆๆๆ เราเลยพูดตัดบทไปว่าเดี๋ยวค่อยคุยได้ไหมคะ แล้วหัวหน้าเราก็เดินไปห้องประชุม หลังจากนั้นเราไลน์ไปบอกหัวหน้าค่ะ "ว่าหมาไม่ได้เป็นอะไรแล้วกระจกมันก็คงต้อซ่อมค่ะไม่อยากคุยเรื่องนี้ในออฟฟืศเพราะหนูออกไปเวลางานหากใครมาได้ยินเขาจะว่าเอาได้" แล้วหัวหน้าเราก็ตอบมาว่า "ถ้าคนมันจะเสื-อกฟัง มันก็จะฟัง มันจำต้นชนปลายไม่ถูกหรอก" เรานึกในใจนะคะว่าคนที่เผือกน่ะคือพี่นั่นแหละ หลังจากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรกันค่ะจนมาเช้าวันนี้เขาก็เดินมาถามอีกว่ากระจกแตกกี่บาน ต้องซ่อมให้เขาไหมราคาคงไม่แพงมั้งแค่กระจกบานเกร็ดแล้วหมาเป็นไงบ้าง คำถามเดิมเลยค่ะ เราเลยตอบแบบปัดรำคาญไปว่า ก็ตามที่ส่งรูปให้ดูนั่นแหละค่ะหมาไม่เป็นไรค่ะกระจกมันก็ต้องซ่อมแหละค่ะ ไม่รู้ว่าเจ้าของห้องจะเอากี่บาทยังไม่ได้คุยกับเขาค่ะเขาไม่อยู่ เขาก็อ่อๆแล้วก็เดินไป เรารำคาญมากๆค่ะรู้สึกว่าเขาล้ำเส้นเรื่องส่วนตัว เราเองก็ไม่สามารถมองเขาแบบลูกน้องที่รักหัวหน้าได้แล้วค่ะ เขาเคยด่าเราแรงมากๆชนิดที่ว่าไม่เคยไม่ใครด่าเราขนาดนี้มาก่อนเลยเราเลยฝังใจไปแล้วค่ะจะให้มามองว่าเขาเป็นคนดีคงไม่ได้และหัวหน้าเราก็เป็นคนเประเภทที่เอาเรื่องงานมาปนกับเรื่องส่วนตัวค่ะ นางไม่แยกแยะ จนเราอึดอัดมากเวลาที่เขาทะเลาะกับแผนกอื่นแล้ววางท่าไม่คุยกับเขาไม่ใช้เราไปขอนู้นนั่นนี่กับแผนกนั้น เราเองไม่เคยมีปัญหากับใครในออฟฟิศนะคะ มีแต่หัวหน้าเราที่มีปัญหากับคนอื่นไปทั่ว อ้างแต่คุณลุงของเขาเป็นคนใหญ่คนโตมีอิทธิพลจนไม่มีใครอย่างยุ่งสุงสิงกับเขาเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับพื้นที่ให้ระบายค่ะ อึดอัดมากๆ ตอนนี้ก็ยังหางานใหม่อยู่ค่ะ