เราคบกับผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ ม.ค.64 จนถึงตอนนี้ พ.ย.64 เกือบ 1 ปีแล้ว เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา เรากับผช.อายุเท่ากันค่ะ 23 เราปัดทินเดอร์มาเจอกัน ตอนแรกเรากะจะคุยแก้เหงา คุยได้ 2 วีคผช.ก็ขอเราคบ เราก็โอเคลองดูก็ได้ โตแล้วปสก.ความรักยังไม่มีเลย ดูจากท่าทางของเขาก็ดูสุภาพ ดีเป็นผช.ดีๆคนนึงค่ะ เขาทำอาชีพขับแกร็บ เราก็ไม่มายด์นะคะ ขับแกร็บรายได้ก็โอเค ส่วนเราตอนนั้นทำงานร้านเหล้าค่ะ รายได้ดีกว่าเขา 

คบกันช่วงแรกเขาก็ดูแลดีค่ะ เลี้ยงนั่นนี่ แต่ด้วยนิสัยเราไม่ชอบให้ใครมาเลี้ยงค่ะ เขาเลี้ยงเรา เราก็เลี้ยงกลับ ช่วงนั้นเขาไม่ไปทำงานเลยค่ะ อยู่กับเราตลอด จนเราเริ่มเอะ ทำไมเธอไม่ไปทำงาน เขาบอกว่าอยากใช้เวลาอยุ่กับเรา เราก็ถามว่าแล้วใช้เงินที่ไหน เขาบอกพอมีเงินเก็บค่ะ เราก็โอเค ไม่มายุ่งกับเงินเรา พอผ่านไปสักเดือน เวลาไปกินข้าว ตอนคิดตังค์ เขาจะให้เราออกให้ก่อนบ่อยๆค่ะ ไอ้เราก็หน้าบาง จ่ายๆไป เป็นงี้บ่อยเข้า เราเลยถาม "แล้วเงินเธอไปไหน กินด้วยกันก็ต้องจ่ายด้วยกันนะ"  เขาตอบว่า "เติมเครดิตแกร็บหมดแล้ว" เราก็เลยงงทำไมไม่เหลือเงินสดไว้กินข้าวเลยหรอวะ สุดท้ายเราก็ต้องจ่ายให้เขาค่ะ นี่เป็นจุดแรกที่เราไม่โอเคกับเขาแล้ว

คบกันได้ 1 เดือน เราขอเลิกเลยค่ะ ไม่โอเคกับผช.ที่ต้องให้เราเลี้ยงตลอดแบบนี้ เขาก็มาง้อค่ะ เราก็คุยกับเขาตรงๆเลยว่า เราไม่โอเคกับเขาเรื่องนี้นะ เราหาเงินไม่ได้ง่ายๆ เงินนี่ก็อยากใช้จ่ายกับตัวเราเอง ส่งให้ที่บ้าน ไม่ใช่เอามาเลี้ยงผช.แบบนี้ เขาก็โอเคต่อไปนี้จะขยันทำงานจะไม่ให้เราเลี้ยง เราก็ว่าเป็นความผิดครั้งแรก เลยอภัยให้ง่ายๆค่ะ 

กลับมาคบกันครั้งที่ 2 ต้นเดือนมีนา ช่วงที่กลับมาคบกันเขาก็ทำตามที่พูดไว้ได้หมด รู้สึกดีขึ้น เราก็เริ่มไม่จับผิด เริ่มใจดีกับเขา ก็เลี้ยงเขาบ้างเป็นเหมือนกำลังใจที่เขาทำตัวดีค่ะ แต่เหมือนว่าเขาทำดีให้เราตายใจ เพราะเขาดีได้ 1 วีค ก็กลับมาทำตัวเช้าชามเย็นชามเหมือนเดิมค่ะ เราก็ทะเลาะกันเรื่องเดิม สรุปคืนดีได้ 1 เดือน เราก็ขอเลิกครั้งที่ 2 ค่ะ ***กลับมาคบกันครั้งนี้เขายืมเงินเราไป4500ค่ะ เราไม่อยากให้เลย แต่ก็ต้องให้ เป็นค่าซ่อมโทรศัพท์เขาค่ะ เขาทำตกน้ำ เขาบอกที่ทำตกก็เพราะเราค่ะ เขาเหม่อคิดถึงเราอยู่ เราอยากตบปากเขามากเลย ความผิดเองแท้ๆยังแถว่าเป็นเราผิดสะได้ แต่ก็ให้ยืมไปค่ะ เพราะถ้าไม่มีโทรศัทพ์ก็ขับแกร็บไม่ได้ สงสารเขา ตอนที่ให้ยืมเราก็คิดนะต้องเป็นคนแบบไหนวะคบกันได้ไม่นานกล้ามาขอยืมเงินเนี่ย

เลิกครั้งนี้เราตั้งใจไว้แล้วว่าจะเลิกจริงๆ ถึงขนาดให้เพื่อนสนิทคนนึงออกหน้าให้ ช่วงที่เลิกกันเราอยู่กับเพื่อนตลอดค่ะ ไม่เศร้าเลย รู้สึกดีด้วยซ้ำที่ตัดเขาออกจากชีวิตได้ แต่ก็ดีได้ไม่นานค่ะ เพื่อนเราต้องย้ายกลับบ้าน เพราะฝึกงานจบแล้ว กลายเป็นว่าเราต้องอยู่คนเดียว เราเหงามาก เขาก็มาตามตื้อตลอด ก็เริ่มใจอ่อนสิคะ ช่วงนั้นสงกรานต์โควิดระบาดหนัก ร้านเหล้าที่เราทำงานอยู่โดนปิดค่ะ มันไวมาก เราตั้งตัวไม่ถูก อยู่ดีๆก็ตกงาน ไม่อยากกลับไปเป็นภาระให้ที่บ้านค่ะ เลยตัดสินใจคืนดีกับเขาแล้วย้ายมาอยู่ด้วยกันจะได้ช่วยกันแชร์ค่าห้องค่ะ เป็นการตัดสินใจที่พลาดมาก ตอนนั้นเราก็มีเงินเก็บประมาน 1 หมื่นค่ะ ก็ได้เลี้ยงเขาตามเคยค่ะ ค่าห้องก็เป็นเราจ่ายอีก แต่คราวนี้เรามีบัญชีหนี้