เราไม่อยากอยู่บ้านเลย เรารู้สึกเหมือนกับ
ว่าเวลาเราโป๊ไม่ถึงขนาดนั้น เเบบใส่ผ้าโสร่ง ทาโลชั่นที่ขา มากมาย จะมามองด้วยสายตาที่ไม่พูดไม่จา เเต่มองด้วยสายที่เรารู้สึกไม่ดี มองอยู่นั้นเเหละ เเก่ขนาดนี้เเล้ว เราก้ทำอะไรไม่ได้เพราะที่อาบน้ำไม่ได้กั้น ถ้าเป็นทำอย่างอื่นมองเเล้วจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ยิ่งตอนที่จะไปส่งของ
เราไปกับพ่อเรา เรารู้สึกขยะเเขยงมาก
เเต่จำเป็นต้องฝืนไป
พ่อเราเเต่ก่อนชอบถือหนังสือที่เป็นเกี่ยวกับกุรอาน เเต่เดี๋ยวนี้ชอบคุยกับผู้หญิง คุยเเชทกับสาว
เรารู้สึกรังเกียจมากเพราะพ่ออายุเยอะเเล้ว บางครั้งก้ชอบดูคลิปที่ดูเเล้วน่ากลัว
เราพยายามบอกพ่อว่าห้ามดูบ่อย เพราะมันจะทำให้ตื่นตระหนกเกินเหตุเวลาไปที่ไหน บางครั้งเเกก็ให้ช่วยอะไรไม่ได้เลย
อะไรที่ไม่ได้เงินก้จะไม่ทำ เราพาพี่ไป
โรงบาลป่วยเเกนั่งเล่นโทรศัพท์ในรถ
น้องล้มรถฟันหัก หัวมีเลือด เเบบต้องไปโรงบาล เเกก็ไม่ค่อยสนใจ เวลาเรามีเหตุจำเป็นอะไรเเกก็ไม่ฟัง พูดเเต่ความคิดของเเกยืนหนึ่ง ตอนนั่งรถไปด้วยกันเราบอกปวดท้องขี้
เเกก็บอกว่า ก่อนหน้านี้ก้ไม่ปวด คือเรา
เกลียด เราก็เลยฟาดไปสบถเป็นภาษามลายูเรารู้สึกสะใจมากคนเเบบนี้
เราคิดในใจว่าถ้าตายไปกูไม่ร้องไห้ให้สักนิด เเต่อีกในใจบอกว่าเราไม่ควรคิดเเบบนี้
กับพ่อ
เมื่อวานก้เเย่งคุยโทรศัพเพราะคิดว่าเป็นของของเค้าโทรมา พอเราบ่นไปว่าไม่ได้น่ะเเย่งโทรศัพเเบบนี้ก็ตะคอกใส่เรา
เเบบที่รู้สึกกลัว เราจะทำงัยยังงัย
เราไม่อยากอยู่บ้านเลย เเต่รู้สึกส่งสารเเม่
กับหลาน
สามีป้าก็ชอบมองเราด้วยท่าทางเเปลก
เเบบที่เรารู้สึกขยะเเขยง
เเต่น้องชายถึงจะโตเเล้ว เเต่ไม่เคยเเทะ
ไม่เคยมองด้วยสายตาเเบบนั้นเลย
นอกเรื่อง
บางครั้งเเม่ก็บอกว่าเราเป็นบ้า
ตอนที่เราร้องไห้อยากพาน้องไปโรงบาล
เเม่บอกว่าต้องล่ามโซ่จับขังเราไม่ให้ไปไหน ล่ามโซ่ ต้องฟังพ่อเเม่เท่านั้น ลูกทำอะไรก็ผิด พ่อเเม่เป็นฝ่ายถ๊กเสมอเเม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เค้าพูดทำให้เรากลัวมากเหมือนกับเราเป็นนักโทษ เป็นบ้า เราเหนื่อยมาก ขนาดน้องชายยังบอกว่าเราเป็นบ้า เราทำอะไรก็ผิด
พอเราช่วยงานที่บ้านก็บอกว่าถ้าเป็นพี่ชอบทำเเบบนี้ ยังงัยพี่ก็เก่งกว่า
ทั้งๆที่พี่เราชอบโกหกเอาเอาเงินที่บ้านไปหลายครั้ง เราทำอะไรผิดหมดเลย ทั่งๆที่เรียนก็เรียน ไม่เคยทำอะไรที่ทำให้เดือดร้อน เราเหนื่อยมาก กับการอยู่ที่นี้ เเม่ก็ชอบพูดเรื่องของคนอื่นเเบบโหวกเเหวกโวยวาย รู้สึกท้อเเท้ เหนื่อย เหมือน
เเบกอะไรบางอย่าง😭😭😭😭😭😭😭
ก่อนหน้านี้ตอนมัธยมเราอยู่กับยาย เเละตอนนี้เราจะกลับไปอยู่กับยายอีกครั้ง
เราคงไม่ชินกับการอยู่กับพ่อเเม่🙂
นี้ไม่ใช่เรื่องปกติเเล้ว
อยากระบาย......
พ่อกับสามีป้าชอบมองเราด้วยท่าทางเเปลกๆ เเบบที่ตัวเรารู้สึกไม่ชอบ รู้สึกรังเกียจ ไม่อยากอยู่บ้าน
ว่าเวลาเราโป๊ไม่ถึงขนาดนั้น เเบบใส่ผ้าโสร่ง ทาโลชั่นที่ขา มากมาย จะมามองด้วยสายตาที่ไม่พูดไม่จา เเต่มองด้วยสายที่เรารู้สึกไม่ดี มองอยู่นั้นเเหละ เเก่ขนาดนี้เเล้ว เราก้ทำอะไรไม่ได้เพราะที่อาบน้ำไม่ได้กั้น ถ้าเป็นทำอย่างอื่นมองเเล้วจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ยิ่งตอนที่จะไปส่งของ
เราไปกับพ่อเรา เรารู้สึกขยะเเขยงมาก
เเต่จำเป็นต้องฝืนไป
พ่อเราเเต่ก่อนชอบถือหนังสือที่เป็นเกี่ยวกับกุรอาน เเต่เดี๋ยวนี้ชอบคุยกับผู้หญิง คุยเเชทกับสาว
เรารู้สึกรังเกียจมากเพราะพ่ออายุเยอะเเล้ว บางครั้งก้ชอบดูคลิปที่ดูเเล้วน่ากลัว
เราพยายามบอกพ่อว่าห้ามดูบ่อย เพราะมันจะทำให้ตื่นตระหนกเกินเหตุเวลาไปที่ไหน บางครั้งเเกก็ให้ช่วยอะไรไม่ได้เลย
อะไรที่ไม่ได้เงินก้จะไม่ทำ เราพาพี่ไป
โรงบาลป่วยเเกนั่งเล่นโทรศัพท์ในรถ
น้องล้มรถฟันหัก หัวมีเลือด เเบบต้องไปโรงบาล เเกก็ไม่ค่อยสนใจ เวลาเรามีเหตุจำเป็นอะไรเเกก็ไม่ฟัง พูดเเต่ความคิดของเเกยืนหนึ่ง ตอนนั่งรถไปด้วยกันเราบอกปวดท้องขี้
เเกก็บอกว่า ก่อนหน้านี้ก้ไม่ปวด คือเรา
เกลียด เราก็เลยฟาดไปสบถเป็นภาษามลายูเรารู้สึกสะใจมากคนเเบบนี้
เราคิดในใจว่าถ้าตายไปกูไม่ร้องไห้ให้สักนิด เเต่อีกในใจบอกว่าเราไม่ควรคิดเเบบนี้
กับพ่อ
เมื่อวานก้เเย่งคุยโทรศัพเพราะคิดว่าเป็นของของเค้าโทรมา พอเราบ่นไปว่าไม่ได้น่ะเเย่งโทรศัพเเบบนี้ก็ตะคอกใส่เรา
เเบบที่รู้สึกกลัว เราจะทำงัยยังงัย
เราไม่อยากอยู่บ้านเลย เเต่รู้สึกส่งสารเเม่
กับหลาน
สามีป้าก็ชอบมองเราด้วยท่าทางเเปลก
เเบบที่เรารู้สึกขยะเเขยง
เเต่น้องชายถึงจะโตเเล้ว เเต่ไม่เคยเเทะ
ไม่เคยมองด้วยสายตาเเบบนั้นเลย
นอกเรื่อง
บางครั้งเเม่ก็บอกว่าเราเป็นบ้า
ตอนที่เราร้องไห้อยากพาน้องไปโรงบาล
เเม่บอกว่าต้องล่ามโซ่จับขังเราไม่ให้ไปไหน ล่ามโซ่ ต้องฟังพ่อเเม่เท่านั้น ลูกทำอะไรก็ผิด พ่อเเม่เป็นฝ่ายถ๊กเสมอเเม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เค้าพูดทำให้เรากลัวมากเหมือนกับเราเป็นนักโทษ เป็นบ้า เราเหนื่อยมาก ขนาดน้องชายยังบอกว่าเราเป็นบ้า เราทำอะไรก็ผิด
พอเราช่วยงานที่บ้านก็บอกว่าถ้าเป็นพี่ชอบทำเเบบนี้ ยังงัยพี่ก็เก่งกว่า
ทั้งๆที่พี่เราชอบโกหกเอาเอาเงินที่บ้านไปหลายครั้ง เราทำอะไรผิดหมดเลย ทั่งๆที่เรียนก็เรียน ไม่เคยทำอะไรที่ทำให้เดือดร้อน เราเหนื่อยมาก กับการอยู่ที่นี้ เเม่ก็ชอบพูดเรื่องของคนอื่นเเบบโหวกเเหวกโวยวาย รู้สึกท้อเเท้ เหนื่อย เหมือน
เเบกอะไรบางอย่าง😭😭😭😭😭😭😭
ก่อนหน้านี้ตอนมัธยมเราอยู่กับยาย เเละตอนนี้เราจะกลับไปอยู่กับยายอีกครั้ง
เราคงไม่ชินกับการอยู่กับพ่อเเม่🙂
นี้ไม่ใช่เรื่องปกติเเล้ว
อยากระบาย......