ตั้งแต่ ม ปลาย เราไม่มีความสุขเลย ตั้งแต่เรียนที่แม่อยากให้เรียน ชีวิตต่อจากนี้เราควรทำยังไงดีคะ

ขอเราเรื่องส่วนตัวก่อนนะคะ คือเราเคยเป็นเด็กมัธยมต้นคนหนึ่งที่มีความสุขกับการเรียน การใช้ชีวิตอิสระมาก เกรดก็โอเคเลยค่ะ คะแนนดี ขออนุญาตพูดนะคะเพราะเป็นช่วงที่มีความสุขแบบสอบonet ม.3ก็ได้เต็มวิชานึงค่ะแต่แบบว่าเราว่าวิชานี้ รร.อื่นก็น่าจะได้เต็มค่อนข้างเยอะแต่เราก็ภูมิใจในตัวเองเหมือนกันนะคะ เรามีความสุขมากเลยค่ะเวลานึกถึงช่วงเวลาเหล่านั้นที่เราได้เรียนในโรงเรียน ไปเรียนพิเศษกับเพื่อน ไปซื้อของ ไปนู่นนี่กับเพื่อน ได้เจออะไรหลายอย่าง แล้วก็กลับมาบ้าน อ่านหนังสือ ดูซีรี่ย์ กินข้าว มันมีความสุขมากๆเลยค่ะช่วงเวลานั้น แต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่สอบเข้า ม.4 คือ รร.นี้เป็นโรงเรียนกินนอนซึ่งเราก็ลองสนามข้อสอบ มันก็เป็นปกติอยู่แล้วที่เด็ก ม.3 อยากจะที่จะลองข้อสอบหลายๆที่อารมณ์ท้าทายตัวเอง แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะเรียน แม่ก็บอกว่าไปลองข้อสอบเฉยๆก็ได้เราก็ไปซึ่งเราก็ติดแต่เราไม่อะไรอยู่แล้วซึ่งวันรายงานตัวกับ รร.ที่เราติดตรงกับวันสอบเข้า รร.เดิมซึ่งเราจะไปสอบ แต่แม่เราบังคับ เราไม่รู้ว่าเรียกบังคับไหม แต่เรียกว่าบีบคั้นก็ได้ค่ะ แต่ขอไม่บอกแล้วกันนะคะว่าใช้วิธีไหน ซึ่งเราก็ต้องไปรายงานตัว ซึ่งพอมีการเข้าค่ายเรารู้สึกได้ว่ามันโคตรไม่เหมาะกับตัวเองเราเลยแบบโทรไปบอกแม่ว่า เราอยู่ไม่ได้ เราไม่มีความสุข การอยู่หอมันไม่ใช่เรา ให้เราไปเรียนที่เดิมเถอะ แม่ก็บอกว่าลองอยู่ไปก่อนซึ่งถ้าเราออกไปตอนนี้เสียแค่หมื่นเดียวแต่ถ้าต้องเรียนไปก่อนแล้วมันไม่โอเคมันต้องเสียเป็นแสนเลยนะ แม่ก็บอกว่าได้ เราก็ย้ำแล้วย้ำอีกแม่ก็บอกว่าได้ ซึ่งเราก็เรียนไป แต่มันโคตรไม่มีความสุขจากที่เราเคยชอบเรียนกลายเป็นเกลียดซึ่งเนื้อหาก็ไม่ได้ยาก แต่คนไม่มีอารมณ์เรียน ไม่มีความสุขกับสภาพแวดล้อมอย่างนั้นใครจะอยากไปเรียน แล้วเราก็บอกแม่ทุกครั้ง แม่ก็ผลัดทุกครั้ง ซึ่งเราโคตรเกลียดเลยชีวิตเราที่ต้องเป็นแบบนี้ เราร้องไห้ทุกวัน เครียดจนไม่รู้ว่าจะเครียดยังไง เราไม่ชอบเลยที่จะต้องอยู่กับคนอื่น ออกไปไหนก็ออกไปไม่ได้ แต่ขอบอกก่อนนะว่าเรามีเพื่อนนะคะแต่ว่าถ้าอยู่หอแบบไม่มีห้องส่วนตัวคือมันไม่ได้จริงๆค่ะ พอปิดเทอมขึ้น ม.5  เราก็จะลาออกแต่แม่เรายื้อไว้เพราะเสียดายเงิน บอกเลยว่าเราไม่โอเคมากๆ บอกว่าลองอยู่ไปก่อนก็อยู่มาปีนึงแล้วไงถเาไม่ได้ก็คือไม่/ดีมั้ยเราเครียดมากร้องไห้แทบทุกวันที่อยู่โรงเรียน เนื้อหาที่เรียนที่โรงเรียนเราเหมือนไม่ได้อะไรเลยค่ะ เหมือนมานั่งโง่ๆกลับหอไปร้องไห้ เกรดเราก็พอๆก็ม .ต้นนะคะ แต่ต่ำลงมานิดหน่อย แต่ไม่มี อะไรในสมองสักอย่างเลย  รู้สึกว่าอนาคตจากม.ต้นที่เราคิดคนละอย่างกับ ม.ปลายเลย แบบอยากตาย เรียนไม่รู้เรื่อง ไม่ความสุขในทุกด้าน อยากตายทุกวันเลยค่ะ เพราะแม่บอกเรียนใหม่ก็ได้ ขอโทษนะคือพูดง่ายสินี่มันชีวิตของฉัน ฉันเสียเวลาโง่ๆกับความเครียดมาตั้ง3ปี มาให้ฉันเรียนใหม่ ทั้งที่เราควรเรียน ม. พร้อมคนอื่นแต่ต้องมาเรียนใหม่ เราควรทำยังไงกับอนาคตดีคะ