สวัสดีครับ ผมขอเกริ่นเรื่องเริ่มแรกก่อนว่า ผมมีแฟนคนหนึ่งที่เจอกันทางเกมออนไลน์เกมหนึ่ง ตอนนั้นผมอายุประมาณ 16 ย่าง 17 ปี ส่วนแฟนของผมอายุประมาณ 14 ย่าง 15 ปี แปลว่าอายุของเราสองคนห่างกัน 2 ปี
ผมกับแฟนได้คุยสานความสัมพันธ์มาเรื่อยๆ จีบกัน เล่นเกมด้วยกัน จนสุดท้ายก็ตกลงใจที่จะคบกัน ซึ่งระยะเวลาที่คบหากันตั้งแต่วันแรกจนถึงตอนนี้ก็ 1 ปีกว่าๆ ได้แล้ว ตอนแรกผมกับ
ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ คือเรื่องที่เกิดเริ่มแรกคือ ช่วงเดือนมกราคมของปีนี้ แฟนของผมก็อายุครบ 16 ปีเนื่องจากเกิดต้นปี และผมกับแฟนก็อยากเจอกันมากๆ เพราะคบหากันทางโลกออนไลน์ คุยกันทุกวัน เปิดกล้องทุกๆ วัน มันค่อนข้างที่จะเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ผมกับแฟนอยากเจอหน้ากันในโลกความเป็นจริงสักครั้ง ตอนนั้นผมเลยเดินทางไปหาแฟน แฟนของผมอยู่สุรินทร์ ผมอยู่กรุงเทพ ใช้ระยะทางประมาณ 400 กว่าโลในการเดินทาง ก็ค่อนข้างลำบากแล้ว แต่มันก็มีความสุขมากๆ เลยนะครับ ตอนที่ผมได้เจอแฟน เที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน แล้วก็เดินทางกลับ
หลังจากครั้งนั้น ผมกับแฟนก็นัดเจอกันบ่อยขึ้น บางครั้งก็นั่งรถบขส. 999 ไป บางครั้งผมก็จะนั่งเครื่องบินไปสนามบินที่สตึก แล้วต่อรถเข้าอ. เมือง สุรินทร์ หรือบางครั้งแฟนของผมมาอยู่คอนโดป้าที่ดอนเมือง ผมก็จะนั่ง bts ไปนัดเจอกันแถวๆ สีกัน พหลโยธินโดยตลอด ทำแบบนี้บางครั้งก็ 1-2 ครั้งต่อเดือน บางเดือนก็เดือนละ 1 ครั้ง ขึ้นอยู่กับเวลาที่ว่างของเดือนนั้นๆ ว่าจะว่างไปไหม เวลาตรงกันหรือเปล่า
แต่เมื่อเดือนสิงหาคม ผมได้ไปหาแฟนของผมที่สุรินทร์ แล้วไปนอนพักอยู่หอแฟน และได้มีการเพศสัมพันธ์กันกับแฟน แต่ผมป้องกันใส่ถุงยาง + กินยาคุม ก่อนมีเพศสัมพันธ์ 2 แผง แต่พ่อแม่ของแฟนมารับรู้เรื่องราวทีหลังว่าผมกับแฟนแอบไปมาหาสู่กันโดยไม่ได้บอกผู้ใหญ่ ทำให้ครอบครัวของเขาโกรธมาก ตอนแรกครอบครัวของเขาจะแจ้งความเรื่องคดีพรากผู้เยาว์ และจะบังคับหมั้นหมายเมื่ออายุของแฟนครบ 17 ปี แต่ผมได้โทรไปคุยกับแม่เขา และยอมรับผิด แสดงความรับผิดชอบทุกอย่างในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เขาไม่โอเคที่ผมไปได้เสียกับลูกสาวของเขาก่อนที่จะแต่งงาน และเขาเสียใจมากๆ ผมก็เสียใจเหมือนกันครับที่ทำลงไป ตอนที่ผมทำลงไป ผมไม่มีความยับยั้งห้ามใจกับผลที่ตามมา ความเสียใจของพ่อแม่ของเขาที่มีเพศสัมพันธ์กับลูกเขา ผมแสดงความสำนึกผิดในสิ่งที่ทำ ผมสารภาพความผิดกับครอบครัวที่ผมแอบไปมาหาสู่แฟนที่หอ และพี่ชายผมจึงคุยเรื่องการจัดการปัญหาว่าจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้ จะตกลงให้หมั้นใช่ไหมหรืออย่างไร สุดท้ายแม่ของเขาก็เข้าใจและยอมรับผม แต่ขอให้ผมกับแฟนไม่ต้องมาเจอกันจนกว่าแฟนของผมจะอายุ 19 ปี แล้วก็ทำการหมั้นหมายให้เรียบร้อย จึงค่อยมาเจอกัน ผมสัญญากับแม่ของเขา และพ่อของเขาว่า ผมจะไม่ไปมาหาสู่กับลูกสาวของเขาโดยพลการ จะช่วยลูกเขาเรียนหนังสือให้จบและเป็นอย่างที่พ่อกับแม่คาดหวังครับ เรื่องผ่านไปได้ด้วยดีทั้งหมด ทุกอย่างจบลงครับ
แต่ผมคิดว่าช่วงนี้แฟนของผมเริ่มเปลี่ยนไป ผมพยายามใส่ใจคุยกับเขาเหมือนทุกๆ วัน แต่เขาก็เหมือนจะพยายามออกห่างตีตัวจากผม ผมพยายามทุกๆ อย่างแล้วครับ พยายามสอนหนังสือเรียนให้กับเขา หาเวลาคุยกับเขาเหมือนเดิม ชวนเล่นเกม ซื้อหนังสือเรียนให้เขาอ่านเตรียมสอบให้เขา แต่เขาเหมือนจะไม่ค่อยสนใจผมแล้ว แล้วบอกว่าอยากเจอ คิดถึง แต่ผมก็ต้องทำตามที่ผมสัญญากับครอบครัวเขาไว้ เลยไม่ไปหา แค่โทรคุยกันอย่างเดียว แต่รู้สึกเหมือนเขาจะเปลี่ยนไป พี่ๆ ว่าผมควรทำอย่างไรครับ การไม่ได้เจอกันจะทำให้ผมต้องเลิกราใช่ไหม ถ้าผมไม่อยากเลิกต้องทำอย่างไรครับ
คิดว่าการจะไม่เจอหน้ากันกับแฟนเป็นเวลาสองปี จะมีโอกาสที่ต้องจบความสัมพันธ์ลงไหมครับ
ผมกับแฟนได้คุยสานความสัมพันธ์มาเรื่อยๆ จีบกัน เล่นเกมด้วยกัน จนสุดท้ายก็ตกลงใจที่จะคบกัน ซึ่งระยะเวลาที่คบหากันตั้งแต่วันแรกจนถึงตอนนี้ก็ 1 ปีกว่าๆ ได้แล้ว ตอนแรกผมกับ
ผมขอเข้าเรื่องเลยนะครับ คือเรื่องที่เกิดเริ่มแรกคือ ช่วงเดือนมกราคมของปีนี้ แฟนของผมก็อายุครบ 16 ปีเนื่องจากเกิดต้นปี และผมกับแฟนก็อยากเจอกันมากๆ เพราะคบหากันทางโลกออนไลน์ คุยกันทุกวัน เปิดกล้องทุกๆ วัน มันค่อนข้างที่จะเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ผมกับแฟนอยากเจอหน้ากันในโลกความเป็นจริงสักครั้ง ตอนนั้นผมเลยเดินทางไปหาแฟน แฟนของผมอยู่สุรินทร์ ผมอยู่กรุงเทพ ใช้ระยะทางประมาณ 400 กว่าโลในการเดินทาง ก็ค่อนข้างลำบากแล้ว แต่มันก็มีความสุขมากๆ เลยนะครับ ตอนที่ผมได้เจอแฟน เที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกัน แล้วก็เดินทางกลับ
หลังจากครั้งนั้น ผมกับแฟนก็นัดเจอกันบ่อยขึ้น บางครั้งก็นั่งรถบขส. 999 ไป บางครั้งผมก็จะนั่งเครื่องบินไปสนามบินที่สตึก แล้วต่อรถเข้าอ. เมือง สุรินทร์ หรือบางครั้งแฟนของผมมาอยู่คอนโดป้าที่ดอนเมือง ผมก็จะนั่ง bts ไปนัดเจอกันแถวๆ สีกัน พหลโยธินโดยตลอด ทำแบบนี้บางครั้งก็ 1-2 ครั้งต่อเดือน บางเดือนก็เดือนละ 1 ครั้ง ขึ้นอยู่กับเวลาที่ว่างของเดือนนั้นๆ ว่าจะว่างไปไหม เวลาตรงกันหรือเปล่า
แต่เมื่อเดือนสิงหาคม ผมได้ไปหาแฟนของผมที่สุรินทร์ แล้วไปนอนพักอยู่หอแฟน และได้มีการเพศสัมพันธ์กันกับแฟน แต่ผมป้องกันใส่ถุงยาง + กินยาคุม ก่อนมีเพศสัมพันธ์ 2 แผง แต่พ่อแม่ของแฟนมารับรู้เรื่องราวทีหลังว่าผมกับแฟนแอบไปมาหาสู่กันโดยไม่ได้บอกผู้ใหญ่ ทำให้ครอบครัวของเขาโกรธมาก ตอนแรกครอบครัวของเขาจะแจ้งความเรื่องคดีพรากผู้เยาว์ และจะบังคับหมั้นหมายเมื่ออายุของแฟนครบ 17 ปี แต่ผมได้โทรไปคุยกับแม่เขา และยอมรับผิด แสดงความรับผิดชอบทุกอย่างในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป เขาไม่โอเคที่ผมไปได้เสียกับลูกสาวของเขาก่อนที่จะแต่งงาน และเขาเสียใจมากๆ ผมก็เสียใจเหมือนกันครับที่ทำลงไป ตอนที่ผมทำลงไป ผมไม่มีความยับยั้งห้ามใจกับผลที่ตามมา ความเสียใจของพ่อแม่ของเขาที่มีเพศสัมพันธ์กับลูกเขา ผมแสดงความสำนึกผิดในสิ่งที่ทำ ผมสารภาพความผิดกับครอบครัวที่ผมแอบไปมาหาสู่แฟนที่หอ และพี่ชายผมจึงคุยเรื่องการจัดการปัญหาว่าจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้ จะตกลงให้หมั้นใช่ไหมหรืออย่างไร สุดท้ายแม่ของเขาก็เข้าใจและยอมรับผม แต่ขอให้ผมกับแฟนไม่ต้องมาเจอกันจนกว่าแฟนของผมจะอายุ 19 ปี แล้วก็ทำการหมั้นหมายให้เรียบร้อย จึงค่อยมาเจอกัน ผมสัญญากับแม่ของเขา และพ่อของเขาว่า ผมจะไม่ไปมาหาสู่กับลูกสาวของเขาโดยพลการ จะช่วยลูกเขาเรียนหนังสือให้จบและเป็นอย่างที่พ่อกับแม่คาดหวังครับ เรื่องผ่านไปได้ด้วยดีทั้งหมด ทุกอย่างจบลงครับ
แต่ผมคิดว่าช่วงนี้แฟนของผมเริ่มเปลี่ยนไป ผมพยายามใส่ใจคุยกับเขาเหมือนทุกๆ วัน แต่เขาก็เหมือนจะพยายามออกห่างตีตัวจากผม ผมพยายามทุกๆ อย่างแล้วครับ พยายามสอนหนังสือเรียนให้กับเขา หาเวลาคุยกับเขาเหมือนเดิม ชวนเล่นเกม ซื้อหนังสือเรียนให้เขาอ่านเตรียมสอบให้เขา แต่เขาเหมือนจะไม่ค่อยสนใจผมแล้ว แล้วบอกว่าอยากเจอ คิดถึง แต่ผมก็ต้องทำตามที่ผมสัญญากับครอบครัวเขาไว้ เลยไม่ไปหา แค่โทรคุยกันอย่างเดียว แต่รู้สึกเหมือนเขาจะเปลี่ยนไป พี่ๆ ว่าผมควรทำอย่างไรครับ การไม่ได้เจอกันจะทำให้ผมต้องเลิกราใช่ไหม ถ้าผมไม่อยากเลิกต้องทำอย่างไรครับ