คือเราเข้าใจแม่แหละค่ะ แม่เราเจอเรื่องหนักๆมาเยอะมาก จนทำให้เครียด แต่แม่ก็ชอบมาลงกับเรา มาด่าเรา มาตีเรา เราชอบโดนแม่เปรียบเทียบเรื่องการเรียนกับพี่สาว พี่สาวเราเรียนเก่งมากๆค่ะ แล้วแม่ก็จะชอบมาพูดกับเราว่าทำไมเรียนเก่งไม่ได้เท่าพี่ ทำไมไม่ขยันแบบพี่ เราได้เกรด3.50ขึ้นตลอดค่ะ แต่มันยังไม่ดีพอในสายตาของแม่เรา เราพยายามเราตั้งใจทำอะไรๆตลอด เราชอบกดดันตัวเองจนต้องนั่งร้องให้ว่าทำไม่ถึงทำไม่ได้เท่าพี่วะ แต่ก็นั้นแหละค่ะ เราขยันขนาดไหนมันไม่ได้อย่างที่หวังเลยค่ะ เราเครียดทุกครั้งที่เกรดออก ถ้ามันไม่ดีเราจะบอกแม่เราว่ายังไงดี เราจะโดนแม่ด่ามั้ย จะโดนว่ามั้ย แม่ชอบด่าเราว่าโง่ค่ะ ชอบไล่เราออกจากบ้าน เราทำดีขนาดไหนมันก็ไม่ได้ดีสำหรับแม่เลยทั้งๆที่เราคิดว่าเราทำดีที่สุดแล้ว เราทำอะไรไม่พอใจ แม่เราจะชอบด่า ชอบตี แม่เราชอบด่าต่อหน้าคนเยอะๆค่ะ เราอายมากๆ แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เราไม่เข้าใจแม่เลย ล่าสุดเราก็โดนแม่ด่ามาค่ะ พอเราพูดก็บอกว่าเราเถียง แม่เราเลยเอาถาดตีที่หัวเรา เราเลยขึ้นมานั่งพิมพ์นั่งร้องไห้อยู่นี้แหละค่ะ555 แต่ชั่งเถอะ เราไม่รู้จะทำยังไง เราได้ย้ายเข้ามาเรียนม.4ที่กรุงเทพ แต่....
เราไม่ได้อยากมาหรอกค่ะ แม่เราบังคับเราให้สอบ เรามีที่เรียนมีเพื่อนที่ดีมากๆที่บ้านต่างจังหวัด เราคิดว่าถ้าเราออกมาจากแม่ได้เราจะมีความสุขหรือเปล่า เราก็อยากลองดูนะคะ ไม่รู้สิคะ ช่างมันเถอะ แม่เราชอบพูดแรงๆใส่ แต่มีคำๆนึงที่เราได้ยินแล้วเราเสียใจมากๆคือ แม่เราชอบบอกว่าไม่น่าให้มาอยู่ด้วยเลย ให้อยู่ที่บ้านต่างจังหวัดดีแล้ว เอาจริงๆเราไม่ได้อยากมาเลยค่ะแต่เราก็พูดออกไปไม่ได้ แม่โกรธอะไรจะชอบพูดกูใส่เราตลอดค่ะ ถีงเรื่องไหนเราไม่ผิดเราก็เถียงไม่ได้ ในหนังสือนี้ที่สอนเกี่ยวครอบครัวว่าครอบครัวเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุด เราว่ามันไม่จริงหรอกค่ะ เรามีเรื่องที่ไม่สบายใจเราก็อยากคุยกับแม่มากๆแต่ทุกครั้งที่คุยกับแม่เราจะได้แต่คำด่ากลับมาตลอด จนมีเรื่องอะไรเราก็จะเก็บไว้คนเดียวจนมันไม่ไหวจริงๆจนต้องร้องไห้ออกมา แม่เราเปลี่ยนไปมากๆอารมณ์ร้อนขึ้น ทำอะไรไม่พอใจก็จะด่า ไม่คุยด้วยเหตุผล ชอบใช้ความรุนแรง เราก็ทำได้แต่เอาไปฟ้องพี่ฟ้องตายาย พอยายเอาไปพูดกับแม่ว่าลูกเป็นสาวแล้วควรพูดด้วยเหตุผลไม่ควรใช้กำลัง แม่ก็จะเอามาด่าเราอีกว่าเอาไปฟ้องยายทำไม เห็นมั้ยยายโทรมาว่าแม่เลย เราก็อยากจะระบายเรื่องในใจออกมาบ้าง เลยมาระบายที่นี้ เพื่อนๆพี่ๆทุกคนคิดเห็นอย่างไรคะ?
แม่เราเป็นคนที่อารมณ์รุนแรงมากเลยค่ะ
เราไม่ได้อยากมาหรอกค่ะ แม่เราบังคับเราให้สอบ เรามีที่เรียนมีเพื่อนที่ดีมากๆที่บ้านต่างจังหวัด เราคิดว่าถ้าเราออกมาจากแม่ได้เราจะมีความสุขหรือเปล่า เราก็อยากลองดูนะคะ ไม่รู้สิคะ ช่างมันเถอะ แม่เราชอบพูดแรงๆใส่ แต่มีคำๆนึงที่เราได้ยินแล้วเราเสียใจมากๆคือ แม่เราชอบบอกว่าไม่น่าให้มาอยู่ด้วยเลย ให้อยู่ที่บ้านต่างจังหวัดดีแล้ว เอาจริงๆเราไม่ได้อยากมาเลยค่ะแต่เราก็พูดออกไปไม่ได้ แม่โกรธอะไรจะชอบพูดกูใส่เราตลอดค่ะ ถีงเรื่องไหนเราไม่ผิดเราก็เถียงไม่ได้ ในหนังสือนี้ที่สอนเกี่ยวครอบครัวว่าครอบครัวเป็นเซฟโซนที่ดีที่สุด เราว่ามันไม่จริงหรอกค่ะ เรามีเรื่องที่ไม่สบายใจเราก็อยากคุยกับแม่มากๆแต่ทุกครั้งที่คุยกับแม่เราจะได้แต่คำด่ากลับมาตลอด จนมีเรื่องอะไรเราก็จะเก็บไว้คนเดียวจนมันไม่ไหวจริงๆจนต้องร้องไห้ออกมา แม่เราเปลี่ยนไปมากๆอารมณ์ร้อนขึ้น ทำอะไรไม่พอใจก็จะด่า ไม่คุยด้วยเหตุผล ชอบใช้ความรุนแรง เราก็ทำได้แต่เอาไปฟ้องพี่ฟ้องตายาย พอยายเอาไปพูดกับแม่ว่าลูกเป็นสาวแล้วควรพูดด้วยเหตุผลไม่ควรใช้กำลัง แม่ก็จะเอามาด่าเราอีกว่าเอาไปฟ้องยายทำไม เห็นมั้ยยายโทรมาว่าแม่เลย เราก็อยากจะระบายเรื่องในใจออกมาบ้าง เลยมาระบายที่นี้ เพื่อนๆพี่ๆทุกคนคิดเห็นอย่างไรคะ?