ตอนเราพึ่งย้ายหอมาใหม่ เราไม่รู้ว่าห้องไม่ได้เก็บเสียง แต่เรามีห้องไว้เเค่นอนเพราะเป็นสายเที่ยวกลางคืนแบบไปบ้านเพื่อนทุกวัน จะกลับมาห้องช่วงตี5 ตื่นมาตอน4โมงเย็นก็อาบน้ำกินข้าว เสร็จแล้วก็ออกไปบ้านเพื่อน ตอนช่วง6โมงเย็นบ้าง ทุ่มนึงบ้าง มีบางวันที่เอาเพื่ิอนมานั่งที่ห้อง(นั่งกันแค่2คน นับรวมกับเราด้วย) มันแทบไม่มีบทสนทนาเลยเพราะต่างคนต่างเล่นโทรศัพท์มือถือ
วันนึงมีจดหมายมาวางไว้ที่ชั้นรองเท้าว่า "รบกวนเสียงเบาลงหน่อยค่ะ เสียงดังทุกวันเลย ห้องมันไม่ได้เก็บเสียงขนาดนั้น" เราก็งงมากว่าเสียงอะไรเราเเทบไม่อยู่ห้องเลย แต่เราเลือกที่จะประณีประนอม โดยการเขียนตอบกลับไปว่า "ขอโทษนะคะ ถ้ามีเสียงอะไรครั้งหน้าเคาะกำแพงบอกหรือมาเคาะประตูห้องเรา แล้วบอกกันได้นะคะ ปล.เราเป็นคนนอนตอนเช้าแล้วตื่นตอนกลางคืน ขอโทษนะคะถ้าเกิดว่าทำเสียงอะไรรบกวน แต่ทางนี้ไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ"
ช่วงใกล้สอบกลางภาคทีาผ่านมาเราต้องอ่านหนังสือ+ทำงานออกแบบบรรจุภัณฑ์ส่งอาจารย์ทำให้ต้องนอนเช้าเกือบทุกวันโดยที่อยู่ห้องตัวเอง เราไม่ได้เปิดเพลงทำงานเสียงดังและไม่ได้เอาเพื่อนมาเลย แต่เราต้องไปเจอว่าข้างห้องไปทักในไลน์กลุ่มของหอว่า" ห้องเราเสียงดังมากเลยค่ะ นอนไม่หลับ🥺"
เราก็ได้โอกาสนั้นทักไปไลน์ส่วนตัวเขาเพราะคิดว่าเขาอาจจะได้ยินเสียงกรีดคัตเตอร์ หรือเสียงกระดาษ ก็เลยว่าจะไปขอโทษ เลยทักไปว่า ขอโทษนะคะช่วงนี้ทำงานอยู่ห้องนอนเช้าทุกวัน เธออาจจะเคาะห้องบอกแต่เราไม่ได้ยินเลย ครั้งหน้าถ้ามีเสียงอะไรรบกวนอีก ทักหรือโทษมาไลน์นี้ได้นะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ"
สรุปวันต่อมาเจ้าของหอ(เขารู้จักกับเเม่เราเป็นการส่วนตัวเพราะสามีเขาทำงานที่เดียวกับเเม่เรา) เขาโทรมาต่อว่าเรา เเละ ลำเลิกบุญคุณว่า" เขาเห็บแก่เเม่เรานะเลยให้มาเช่าโดยที่ไม่เสียมัดจำ แต่น้องเสียงดังทุกวันเลยข้างห้องเขาโทรมาฟ้องว่าน้องเสียงดังมากๆ บางคนเขาเซนซิทีฟกับเสียง แม่ไม่อยากให้เกิดปัญหาแบบนี้นะ นี่แม่มาต่างจังหวัดเลยไม่รู้ว่าน้องทำอะไร ถ้าอยู่ใกล้ๆแม่จะขับรถไปดูแล้วว่าทำอะไรทำไมดังขนาดนั้น" เราก็งงเลยว่าเราทำอะไรผิด แต่เราก็เลือกจะแจ้งเขาไปว่า" ช่วงนี้เราทำงานอยู่ห้อง แต่อยู่คนเดียว แล้วก็ทักไลน์ไปหาเขาแล้วแต่เขาไม่ตอบ แตาหนูงงว่าทำไมต้องโทรไปฟ้อง ทั้งๆที่เรื่องนี้คุยกับหนูตรงๆก็ได้ หนูเปิดช่องทางให้เขาติดต่อมาส่วนตัวแล้ว หนูพยายามจะทำความรู้จักเขาแล้ว* แต่เจ้าของหอขู่เราว่า "แม่ไม่รู้นะแต่ถ้าเป็นแบบนี้แม่ต้องให้น้องออก น้องพาแฟนมาห้องก็เคยพามา ซึ่งแม่ก็ไม่อยากจะพูดนะเรายังเรียนไม่จบจะมีแฟนไปทำไม" จบประโยคนี้เราอึ้งเลยเราอายุ21จะ22แล้วนะ แล้วแม่เราก็ไม่ว่าเรื่องแฟนด้วย แล้วแฟนเราไม่เคยมานอนหอเพราะเขาต้องกลับไปนอนบ้านแล้วทำงานใกล้บ้าน เราไม่อยากคุยกับเขาต่อเลยจบบทสนทนาแค่ "อ่อค่ะ ขอโทษนะคะ" แล้วจบบทสนทนา
เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่เราฟังแม่ก็เลยบอกให้ย้ายออกดีกว่าเพราะเขาโทรไปด่าแม่เราด้วยว่า "ลูกสาวพาผู้ชายเข้าห้อง แถมเสียงดังอีก" แต่แม่เราตอบไปว่าไม่เป็นไรค่ะจะให้ลูกสาวย้ายออกแล้วค่ะ ไม่ต้องไล่
คือตอนนี้ใจอยากเอาคืนข้างห้องมากๆก่อนย้ายออกค่ะ แต่ก็คิดว่าไม่ดีกว่ามันบาดหมางกับเปล่าๆ แต่รู้สึกไม่แฟร์ยังไงไม่รู้สิคะ ทีาโดนอะไรแบบนี้เพราะเรื่องแค่นี้ มีอะไรอยากแนะนำเรามั้ยคะ หรือคำพูดที่ทำให้รู้สึกดีก็ได้ค่ะ มันรู้สึกแย่มากๆจริงๆนะช่วงนี้ ทั้งๆที่จ่ายค่าห้องเท่าคนอื่นแต่มาโดนอะไรแบบนี้เพราะไม่ต้องจ่ายมัดจำแค่1000เดียว แล้วเรื่องวุ่นวายในชีวิตก็เยอะมากๆแล้ว ทั้งเรียน ทั้งเพื่อน เรื่องฐานะครอบครัวอีก มาเจอเซฟโซนตัวเองที่โดนคนมาทำให้มันแย่อีก 🥺🥺
ข้างห้องกับเจ้าของหอเขาเป็นอะไรของเขานะ
วันนึงมีจดหมายมาวางไว้ที่ชั้นรองเท้าว่า "รบกวนเสียงเบาลงหน่อยค่ะ เสียงดังทุกวันเลย ห้องมันไม่ได้เก็บเสียงขนาดนั้น" เราก็งงมากว่าเสียงอะไรเราเเทบไม่อยู่ห้องเลย แต่เราเลือกที่จะประณีประนอม โดยการเขียนตอบกลับไปว่า "ขอโทษนะคะ ถ้ามีเสียงอะไรครั้งหน้าเคาะกำแพงบอกหรือมาเคาะประตูห้องเรา แล้วบอกกันได้นะคะ ปล.เราเป็นคนนอนตอนเช้าแล้วตื่นตอนกลางคืน ขอโทษนะคะถ้าเกิดว่าทำเสียงอะไรรบกวน แต่ทางนี้ไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะ"
ช่วงใกล้สอบกลางภาคทีาผ่านมาเราต้องอ่านหนังสือ+ทำงานออกแบบบรรจุภัณฑ์ส่งอาจารย์ทำให้ต้องนอนเช้าเกือบทุกวันโดยที่อยู่ห้องตัวเอง เราไม่ได้เปิดเพลงทำงานเสียงดังและไม่ได้เอาเพื่อนมาเลย แต่เราต้องไปเจอว่าข้างห้องไปทักในไลน์กลุ่มของหอว่า" ห้องเราเสียงดังมากเลยค่ะ นอนไม่หลับ🥺"
เราก็ได้โอกาสนั้นทักไปไลน์ส่วนตัวเขาเพราะคิดว่าเขาอาจจะได้ยินเสียงกรีดคัตเตอร์ หรือเสียงกระดาษ ก็เลยว่าจะไปขอโทษ เลยทักไปว่า ขอโทษนะคะช่วงนี้ทำงานอยู่ห้องนอนเช้าทุกวัน เธออาจจะเคาะห้องบอกแต่เราไม่ได้ยินเลย ครั้งหน้าถ้ามีเสียงอะไรรบกวนอีก ทักหรือโทษมาไลน์นี้ได้นะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ"
สรุปวันต่อมาเจ้าของหอ(เขารู้จักกับเเม่เราเป็นการส่วนตัวเพราะสามีเขาทำงานที่เดียวกับเเม่เรา) เขาโทรมาต่อว่าเรา เเละ ลำเลิกบุญคุณว่า" เขาเห็บแก่เเม่เรานะเลยให้มาเช่าโดยที่ไม่เสียมัดจำ แต่น้องเสียงดังทุกวันเลยข้างห้องเขาโทรมาฟ้องว่าน้องเสียงดังมากๆ บางคนเขาเซนซิทีฟกับเสียง แม่ไม่อยากให้เกิดปัญหาแบบนี้นะ นี่แม่มาต่างจังหวัดเลยไม่รู้ว่าน้องทำอะไร ถ้าอยู่ใกล้ๆแม่จะขับรถไปดูแล้วว่าทำอะไรทำไมดังขนาดนั้น" เราก็งงเลยว่าเราทำอะไรผิด แต่เราก็เลือกจะแจ้งเขาไปว่า" ช่วงนี้เราทำงานอยู่ห้อง แต่อยู่คนเดียว แล้วก็ทักไลน์ไปหาเขาแล้วแต่เขาไม่ตอบ แตาหนูงงว่าทำไมต้องโทรไปฟ้อง ทั้งๆที่เรื่องนี้คุยกับหนูตรงๆก็ได้ หนูเปิดช่องทางให้เขาติดต่อมาส่วนตัวแล้ว หนูพยายามจะทำความรู้จักเขาแล้ว* แต่เจ้าของหอขู่เราว่า "แม่ไม่รู้นะแต่ถ้าเป็นแบบนี้แม่ต้องให้น้องออก น้องพาแฟนมาห้องก็เคยพามา ซึ่งแม่ก็ไม่อยากจะพูดนะเรายังเรียนไม่จบจะมีแฟนไปทำไม" จบประโยคนี้เราอึ้งเลยเราอายุ21จะ22แล้วนะ แล้วแม่เราก็ไม่ว่าเรื่องแฟนด้วย แล้วแฟนเราไม่เคยมานอนหอเพราะเขาต้องกลับไปนอนบ้านแล้วทำงานใกล้บ้าน เราไม่อยากคุยกับเขาต่อเลยจบบทสนทนาแค่ "อ่อค่ะ ขอโทษนะคะ" แล้วจบบทสนทนา
เราเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้แม่เราฟังแม่ก็เลยบอกให้ย้ายออกดีกว่าเพราะเขาโทรไปด่าแม่เราด้วยว่า "ลูกสาวพาผู้ชายเข้าห้อง แถมเสียงดังอีก" แต่แม่เราตอบไปว่าไม่เป็นไรค่ะจะให้ลูกสาวย้ายออกแล้วค่ะ ไม่ต้องไล่
คือตอนนี้ใจอยากเอาคืนข้างห้องมากๆก่อนย้ายออกค่ะ แต่ก็คิดว่าไม่ดีกว่ามันบาดหมางกับเปล่าๆ แต่รู้สึกไม่แฟร์ยังไงไม่รู้สิคะ ทีาโดนอะไรแบบนี้เพราะเรื่องแค่นี้ มีอะไรอยากแนะนำเรามั้ยคะ หรือคำพูดที่ทำให้รู้สึกดีก็ได้ค่ะ มันรู้สึกแย่มากๆจริงๆนะช่วงนี้ ทั้งๆที่จ่ายค่าห้องเท่าคนอื่นแต่มาโดนอะไรแบบนี้เพราะไม่ต้องจ่ายมัดจำแค่1000เดียว แล้วเรื่องวุ่นวายในชีวิตก็เยอะมากๆแล้ว ทั้งเรียน ทั้งเพื่อน เรื่องฐานะครอบครัวอีก มาเจอเซฟโซนตัวเองที่โดนคนมาทำให้มันแย่อีก 🥺🥺