ผมควรทำยังไงกับชีวิตต่อไปดีครับ

ผมอายุ 21 ครับปีนี้ ครอบครัวผมเหลือแค่แม่คนเดียวแกป่วยเป็นโรคประสาท ตอนนี้อาศัยบ้านเช่า รายที่แกมีคือเงินส่งค่าเลี้ยงดูผมจากพ่อที่ติดต่อไม่ได้เลย มา 20 ปี เดือนละ 2000 บาท ผมจบแค่ ป.4 ตอนนั้นไม่มีผู้ปกครองพาไปสมัครเรียนเลย ตอนอายุ 15 ผมส่งแม่ไป รพ.จิตเวช ผมไปหางานทำ แม่อยู่ในนั้นได้ 3 เดือนก็ออกมาก็หาเช่าบ้านอยู่ต่อ ผมก็ไปๆมาหาแก(ผมพักที่ทำงานตอนนั้น) คือผมท้อมากๆเลยเว่ยทำไมผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยจริงๆมันมีอะไรอีกเยอะเลยที่ผมไม่ได้เล่า ก่อน 15 ผมเคยอดไม่มีจะกินต้องไปขอข้าวพระก็โดนไล่ วัดไม่ใช่ที่พึ่งเสมอไปนะครับมันแย่เลยเว่ยตอนนั้น มันมีเรื่องราวมากมาย จนผมทำงานไปเรียนกศน.จนจบ ม.3 จะจบ ม.6แล้วครับอีก 1ปี แต่สมัครมาเป็นทหารก่อน ตอนนี้ผมเป็นทหารเกณฑ์แล้วผลัด 1/64 เงินเดือนมันน้อยมากจริงๆครับเดือนละ 6,540 เอง แม่ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่บ้านเช่าอดมื้อกินมื้อ คือจะว่าผม อกตัญญูก็ได้นะเว่ยคือตอนนั้นผมโดนอะไรจากแกมาเยอะมากผมแอบร้องไห้อยู่ในห้องน้ำทุกวันห้ามมีเสียงไม่งั้นก็โดนตีอีก ผมก็ไม่ค่อยอยากกกลับไปหาแก แกโทรมาก็มีแต่เรื่องแต่ราว ขอเงินมั่ง แล้วแกใช้เงิน 5000 หมดได้ในวันเดียวโดยที่ถามเอาไปทำอะไรก็ไม่รู้ โดนใครหลอกเอาไปรึเปล่า ผมควรทำยังไงดีครับผมเป็น 2 ปี ผมปลดไปก็ยังไม่รู้จะมีงานรองรับมั้ยผมจะต่อทหารผมก็เกลียดสังคมแบบนี้ อนาคตผมยังไม่รู้อะไรเลยเป็นคนอายุ 21 ที่ยังทำอะไรให้ตัวเองไม่ได้ผมไม่มีเพื่อนไม่มีคนปรึกษามันแย่มากเลยนะเว่ยคุณ ผมควรทำไงดีวะ ผมควรเดินไปทางไหน ตอนนี้ผมควรทำอะไร ผมใช้ชีวิตยังไงผมไม่รู้เลยเว้ย เรื่องแฟนผมไม่มีหรอกตัวผมเองยังดูแลไม่ได้เลยจะดูแลใครได้ ผมทำยังไงถึงจะดีดตัวเองออกจากตรงนี้ได้ครับ ผมเป็นคนที่ไม่มีเงินเก็บไม่มีเชี้ยอะไรเลย ความรู้ก็แค่อ่านออกเขียนไทยได้ แค่นั้น สุดท้ายผมควรทำยังไงต่อไปดีครับ แนะนำผมหน่อย ผมดาวทฺ์มากเมื่อกี้แม่โทรมา ผมท้อเลย