แบบไหนที่เรียกว่ารัก

ค่ะเรื่องมันเริ่มจากเราคุยกับคนนึงอยู่เป็นความสัมพันธ์แบบเพศเดียวกันซึ่งก็คุยมาสักพักแล้วเราชอบเขาตั้งแต่แรกเลยค่ะแบบเห็นหน้าแล้วชอบเลยพอได้ลองคุยก็ยิ่งชอบมากกว่าเดิมซึ่งในส่วนของเขาตอนแรกเขาแค่จะคุยกับเราเล่นๆแต่พอคุยไปคุยมาก็เหมือนเขาจะเปิดเผยความเป็นตัวเองมากขึ้นคือทั้งเราและเขาเป็นตัวเองมาตั้งแต่คุยกันครั้งแรกอยู่แล้วค่ะแต่พอคุยไปเรื่อยๆเหมือนจะเล่าเรื่องชีวิตตัวเองมากขึ้นมีบอกความลับในครอบครัวให้รู้อย่างงี้ค่ะซึ่งบางเรื่องเป็นเรื่องที่มีแค่คนสนิทมากๆที่รู้ตอนคุยเขาก็มีโอนเงินให้ใช้บ้างเป็นนิสัยชอบโอนเงินให้ผู้หญิงของเขาอยู่แล้วในช่วงที่คุยกันเขาก็จะไปมีอะไรกับคนอื่นคุยกับคนอื่นเป็นประจำค่ะแต่ด้วยเราไม่ค่อยคิดอะไรเนื่องจากเป็นนิสัยส่วนตัวเขาและเรารู้สึกว่าถ้าเราให้อะไรกับเขาไม่ได้แล้วเขาจะไปหาจากที่อื่นก็ไม่ผิดเนื่องจากเราไม่ได้มีการนัดเจอกันเลยแต่เขาก็มีบอกว่าบ้างว่าไปทำอะไรมาบางทีก็รู้เองแต่ไม่เคยโกรธค่ะจนมีช่วงนึงเราตีตัวออกห่างเพราะเขารักอิสระส่วนเราอยากมีแฟนแต่เขาก็เหมือนจะมาคุยมาบอกตลอดว่าความรู้สึกของเขามันจริงนะเขารู้สึกดีจริงๆจนเราก็กลับไปคุยด้วยคุยกันจนประมาณ4เดือนก็ได้เจอกันค่ะมีนอนด้วยกันบ้างส่วนใหญ่ก็นัดเจอกันออกไปกินข้าวดูหนังปกติแต่ยังไม่ได้มีอะไรกันเขาก็เปย์หนักพอสมควรเจอกันประมาณครั้งที่2หรือ3ไม่แน่ใจก็ซื้อมือถือให้เวลาออกไปไหนเขาจะจ่ายตลอดเคยบอกว่าหารกันเขาก็บอกว่าเขาจ่ายได้ไม่ต้องเกรงใจเรารู้สึกดีกับเขามากๆค่ะแล้วก็มีคุยกันว่าตั้งแต่รู้จักกันเขานิสัยเปลี่ยนไปเป็นคนชอบร้องไห้แล้วก็ไม่ค่อยออกไปนอนกับคนอื่นแล้วเพราะเบื่อที่จะต้องโกหกไม่อยากเป็นคนแบบนั้นแล้วอะไรประมาณนี้แต่ยังไม่ได้ขอเป็นแฟนจริงจังแต่ก็เปิดตัวให้คนอื่นรู้ตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้วค่ะซึ่งจากเรื่องด้านบนที่เล่ามาเรารู้สึกว่ามันมีความรู้สึกดีต่อกันจริงแต่เหมือนยังเป็นความหลงมากกว่าเลยอยากมาถามว่าเมื่อไหร่จะมันจะเรียกว่ารักเวลารักใครสักคนมันรู้สึกยังไงเพราะเราไม่เคยรักใครเลยส่วนใหญ่จะเป็นหลงมากกว่าอะค่ะ