คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
สวัสดีครับ
จินตนาการนั้นเป็นผลเกิดจากการต่อยอดจากความทรงจำ ความมีจินตนาการจะเป็นการเทียบเคียงเอาจากชุดความรู้เดิมที่ใกล้เคียงมาผสมผสาน มาประยุกต์ดัดแปลงภายในหัวเรา เพราะฉะนั้นหากอยากมีจินตนาการเยอะ ๆ เราอาจจะต้องสะสมภาพความทรงจำ สั่งสมความรู้ให้มากขึ้น; อ่าน ฟัง เห็น เล่นให้เยอะ จำ สังเกต และตั้งคำถามให้มาก
ทีนี้มาลองฝึกจินตนาการแบบง่าย ๆ ก่อน อย่างที่บอกว่าจินตนาการเป็นผลผลิตจากความทรงจำ เช่นนี้ให้เราลองมองออกไปนอกหน้าต่างสัก 10 วิ แล้วหลับตา ก็อปปี้ภาพที่เห็นไว้ในหัว อาจจะลองพูดกับตัวเองก็ได้ว่าเมื่อกี้เห็นอะไรบ้าง แล้วลองวาดจากสิ่งที่เราจำได้ ซึ่งเราอาจจะจำได้ไม่หมด เราจึงอาจจะลดหรือเพิ่มอะไรใหม่ ๆ เข้าไปจากภาพที่เคยเห็นก็ได้ มันไม่มีผิดอยู่แล้วถ้าจะเสริมอะไรเข้าไปในภาพนั้น มันคือการใส่จินตนาการ
อีกขั้นนึง ให้เราลองฝึกผสมผสาน อาจจะลองวาดส่วนหัวเป็นตัวละครตัวหนึ่งที่เราคุ้นเคย และทีนี้ลองวาดส่วนลำตัวเป็นตัวละครอีกตัวที่เราคุ้นเคยเช่นกัน แล้วก็อาจจะลองใส่องค์ประกอบแปลก ๆ อื่นลงไปเช่น ใส่หาง ใส่หนวด ใส่ปีก ใส่ครีบ ฯ ล ฯ หรือลองปรับสัดส่วนตัวละครที่คุ้นเคยเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ลองวาดตาให้โตขึ้น เปลี่ยนทรงผม เปลี่ยนรูปปาก หู เป็นต้น แก้ให้แปลกขึ้นทีละเล็กละน้อย
ส่วนประเด็นของความสมบูรณ์แบบ ในทางศิลปะจะมีวลีว่า a happy accident คือความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใส่ไว้เพื่อสร้างความเป็นธรรมชาติให้ภาพไม่ดูแข็งทื่อเกินไป
-- เมื่อเราเติบโตขึ้น มีปัญญาเพิ่มขึ้น เราจะเห็นว่าธรรมชาติและมนุษย์นั้นล้วนมีความผิดพลาดเป็นส่วนประกอบอยู่ข้างในนั้นเสมอ ถ้าไม่มีความผิดพลาดเลย นั่นยังไม่อาจเรียกได้ว่าความสมบูรณ์แบบ เพราะฉะนั้นในขณะที่พยายามปรับปรุงข้อผิดพลาดเพื่อพัฒนาตนเอง ก็อย่าลืมที่จะส่งยิ้มให้กับความผิดพลาดนั้น และปล่อยวางบางส่วนให้คงไว้ เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่ง"ความสมบูรณ์แบบ"ที่แท้จริง
จินตนาการนั้นเป็นผลเกิดจากการต่อยอดจากความทรงจำ ความมีจินตนาการจะเป็นการเทียบเคียงเอาจากชุดความรู้เดิมที่ใกล้เคียงมาผสมผสาน มาประยุกต์ดัดแปลงภายในหัวเรา เพราะฉะนั้นหากอยากมีจินตนาการเยอะ ๆ เราอาจจะต้องสะสมภาพความทรงจำ สั่งสมความรู้ให้มากขึ้น; อ่าน ฟัง เห็น เล่นให้เยอะ จำ สังเกต และตั้งคำถามให้มาก
ทีนี้มาลองฝึกจินตนาการแบบง่าย ๆ ก่อน อย่างที่บอกว่าจินตนาการเป็นผลผลิตจากความทรงจำ เช่นนี้ให้เราลองมองออกไปนอกหน้าต่างสัก 10 วิ แล้วหลับตา ก็อปปี้ภาพที่เห็นไว้ในหัว อาจจะลองพูดกับตัวเองก็ได้ว่าเมื่อกี้เห็นอะไรบ้าง แล้วลองวาดจากสิ่งที่เราจำได้ ซึ่งเราอาจจะจำได้ไม่หมด เราจึงอาจจะลดหรือเพิ่มอะไรใหม่ ๆ เข้าไปจากภาพที่เคยเห็นก็ได้ มันไม่มีผิดอยู่แล้วถ้าจะเสริมอะไรเข้าไปในภาพนั้น มันคือการใส่จินตนาการ
อีกขั้นนึง ให้เราลองฝึกผสมผสาน อาจจะลองวาดส่วนหัวเป็นตัวละครตัวหนึ่งที่เราคุ้นเคย และทีนี้ลองวาดส่วนลำตัวเป็นตัวละครอีกตัวที่เราคุ้นเคยเช่นกัน แล้วก็อาจจะลองใส่องค์ประกอบแปลก ๆ อื่นลงไปเช่น ใส่หาง ใส่หนวด ใส่ปีก ใส่ครีบ ฯ ล ฯ หรือลองปรับสัดส่วนตัวละครที่คุ้นเคยเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ลองวาดตาให้โตขึ้น เปลี่ยนทรงผม เปลี่ยนรูปปาก หู เป็นต้น แก้ให้แปลกขึ้นทีละเล็กละน้อย
ส่วนประเด็นของความสมบูรณ์แบบ ในทางศิลปะจะมีวลีว่า a happy accident คือความผิดพลาดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใส่ไว้เพื่อสร้างความเป็นธรรมชาติให้ภาพไม่ดูแข็งทื่อเกินไป
-- เมื่อเราเติบโตขึ้น มีปัญญาเพิ่มขึ้น เราจะเห็นว่าธรรมชาติและมนุษย์นั้นล้วนมีความผิดพลาดเป็นส่วนประกอบอยู่ข้างในนั้นเสมอ ถ้าไม่มีความผิดพลาดเลย นั่นยังไม่อาจเรียกได้ว่าความสมบูรณ์แบบ เพราะฉะนั้นในขณะที่พยายามปรับปรุงข้อผิดพลาดเพื่อพัฒนาตนเอง ก็อย่าลืมที่จะส่งยิ้มให้กับความผิดพลาดนั้น และปล่อยวางบางส่วนให้คงไว้ เพื่อเป็นอนุสรณ์แห่ง"ความสมบูรณ์แบบ"ที่แท้จริง
แสดงความคิดเห็น
เราชอบวาดรูปแต่ไม่มีจินตนาการเอาสะเลยค่ะ
ขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเราไม่ใจนักว่าเราชอบมันจริงๆรึเปล่าเพราะเราไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่เวลาได้ทำมัน
เราคิดว่า ตัวเองชอบวาดรูป แต่ เราไม่สามารถสนุกไปกับมันได้
ชอบวาดรูป ชอบเวลาเห็นงานวาดคนอื่นที่สวยๆ แต่ เราไม่สามารถสื่อหรือเข้าใจถึงอารมณ์ของศิลปะได้เลย ไม่มีจินตนาการ ยึดติดอยู่กับรูปแบบเดิมๆ เรา ไม่เคยวาดหรือนึกถึงอะไรที่ตัวเองไม่เคยเห็นมาก่อนได้เลย ไม่เคยจะเป็นคนเริ่ม ถ้าเราจะเรียกตัวเองว่านักวาด ศิลปิน เราก็คงเป็นแค่’นักวาดตาม’
คิดว่าตัวเองชอบเขียนนิยาย แต่ ก็ไม่เคยมีไอเดียดีๆเลยสักครั้ง
จริงอยู่ที่เราชอบที่จะพูด ชอบที่จะนึกเรืองราวต่างๆขึ้นมา แต่เราก็ยึดติดอยู่กับความเป็นจริง ยึดติดอยู่กับสิ่งที่คนเคยทำมาแล้ว ก็ยังคงเป็นแค่นักเขียนตามเหมือนเดิม
จะไปเป็นนักวาดหรือนักเขียนที่ดีได้ยังไงกันถ้าแค่พื้นฐานอย่างจินตนาการก็ยังไม่มี
ทุกครั้งที่เราวาดรูปหรืออะไรที่ต้องใช้จินตนาการ ในหัวและในอกเรามันว่างไปหมดเลยค่ะ เราเคยคิดงานไม่ออกจนวาดรูปเดิมซ้ำๆ3 4รอบ เพราะไม่รู้ว่า เราควรจะวาดอะไรออกไปดี หรือไม่ จริงๆแล้วเราอาจจะนึกออกก็ได้ค่ะว่าจะวาดอะไรดี แต่เพราะ เราอาจจะกลัวว่า เราจะวาดมันออกมาได้ไม่ดี เราเลยเลือกที่จะไม่วาดมันและวาดแค่อะไรเดิมๆที่เราเคยทำมากกว่า เราเป็นคนคลั่งความสมบูรณ์แบบ อาจจะเพราะเหตุนี้ด้วยเลยทำให้เราไม่มีความสุขที่ได้วาดรูป เราอาจจะดูพูดวกไปวนมาหรือย้อนแย้งกับตัวเองบ่อยๆ เราต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่เพราะความย้อนแย้งและความไม่แน่ใจนี้นี่แหละที่ทำให้เราอยากได้ความเห็นจากคนอื่น จะว่ายังไงดี ขอโทษที่อาจทำให้ปวดหัวนะคะเพราะตอนนี้หลายๆคนคงงงแล้วว่าสรุปแล้วคำถามคืออะไร5555555 อย่างที่เราเคยบอกเลยค่ะว่าเราเป็นเด็กคนนึงที่ไม่แน่ใจไม่รู้ไม่มั่นใจอะไรเลยในความคิดของตัวเราเอง เพราะงั้นคนที่ผ่านมาอ่านจะตอบคำถามหรือจะพูดถึงประเด็นไหนในกระทู้ของเราก็ได้หมดเลยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ