เพื่อนบ้านที่เราออยู่

เป็นร้านขายของชำชั้นล่าง ตั้งโต๊ะเก้าอี้เอย ตั้งถังขยะเอย ราวตากผ้าเอย ก็ขี้เกียจจะพูด ขับรถมาจะเข้าจอด ดันบอกว่าขอให้เด็กเล่นสงกรานต์ เราเลยโวยเสียงดังว่า นี่มันที่จอดรถ ไม่ใช่ที่เลี้ยงเด็ก เก็บออกไป

พอดีไม่มีพื้นที่ครับ จำใจ แต่กังวลกลัวกลิ่นติด

เราอยู่หอพักที่เป็นตึกแถวติดๆกัน ทุกตึกเป็นห้องเช่าที่ต่อเติมเป็นห้องเต็มพื้นที่ไม่เว้นเเต่ข้างล่างตึกก็ทำเป็นห้องให้คนที่จะค้าขายเช่า จนไม่มีที่จอดรถมอเตอร์ไซด์ ใครมีรถต้องหาเสียบตามพื้นถนนติดฟุตบาทเ

บ้านเป็นทาวน์โฮม ถนนกั้นกลางน่าจะสามเมตรได้ ผมอยู่ท้ายซอย ปัญหาคือบ้านตรงข้ามเนี่ยเป็นช่างรับเหมา *ชอบเอางานจากข้างนอกมาทำ เช่น -ตัดไม้ ขี้เลื่อยปลิวติดเสื้อผ้า รถ -ตัดเหล็ก อ็อกเหล็ก ประกายที่ตัดไม่ร

7-11 นำตู้สังกะสี เก็บขยะ และพวกลังกระดาษมาวางหลังร้าน โดยใส่ขยะไว้ในตู้เดียวกัน ตอนเช้ามืดพนง.เอาถุงขยะมาวางข้างนอกตู้ มีหมาจรมากัดถุง ขยะเรี่ยราด ตอนกลางวันมีร้านรับซื้อของเก่า เปิดตู้เอาลังกระดาษ ข

อยากทราบว่าทำไมระบบการควบคุมนิติของเอื้ออาทรบางขุนเทียน2ถึงไม่ใช่ขอฃการ้คหะแห่งชาติควบคุมค่ะทำไมถึงเปนระบบดูแลตัวเอง ยังงี้ใครพวกใครก็ใช้สิทแบบนั้นหรอคะถ้าไม่มีตัวกลางมาดูแล ความเปนกลางไม่มีคนไหนไม่ใช

ตามหัวข้อเลยค่ะ แต่เป็นเรื่องของแฟนเรา บ้านอยู่แค่แม่กับหลานวัย 10 ขวบ ส่วนพ่อและแฟนเราทำงานที่ กทมฯ แม่เป็นแม่บ้าน ซื่อๆ ใจดี โอบอ้อมอารีย์มากๆ และต้องบอกก่อนว่าเราก็ไม่ชอบที่แม่แฟนใจดีเกินไป สุดท้