ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา4ปีกว่าแทบจะไม่เคยห่างกันเลย แต่ลิ้นทำฟันเนอะ มันก็ต้องมีกระทบกันบ้าง ตลอดเวบา4ปีกว่าเราเหมือนเดิมตลอด ไม่เคยไม่เหมือนเดิม ทุกอย่างที่เคยทำก็ยังทำเหมือนเดิม เค้าแต่อยู่เฉยๆพอ เราจะกวาดบ้าน ล้างจาน ถูบ้าน เก็บห้อง พับผ้า ทำกับข้าว อยากกินอยากได้อะไรขอแต่บอก เราทำให้ได้หมด ดึกๆตี2-3จะง่วงยังไงเค้าหิวเราก็ต้องไปซื้อให้ไม่ได้ฝืนแต่รักมากกว่า ขอแค่คุณนอนกับกินพอ ถ้าคุณมีความสุข เราก็มีความสุข วันนี้เลิกกัน เพียงเพราะเค้าอยากอยู่คนเดียว เค้าพูดคำนี้บ่อยๆแบบไม่แคร์ ไล่กลับบ้าน เราไม่รู้เลยจะยกตัวเองไปไว้ไหน มันเป็นมาตลอด มันอคดอัด ครั้งนี้มันหนัก เค้าไม่อยากเห็นแม่แตาหน้ารึได้ยินเสียงเราในห้องเลย เราเลยตัดสินใจเดินลงไปเล่นที่สนามกีฬา จะร้องก็ไม่กล้า กลัวคนเห็น ก่อนออกมาเค้าพูดว่า เราห่างกันเถอะ คุยกันได้เหมือนเดิมแต่ไม่ต้องมาเจอกันอีก แล้วเราผิดอะไร คิดทบทวนตลอดทาง พยายามจะเลิกรัก แต่ไม่มีใครได้เลย คนนึงจะยอมขอโทษซ้ำๆได้เพราะอะไรถ้าไม่ใช่อยากรักษาเค้าไว้ พอมาบ้านเค้าก็ไม่อยากคุยอยากอยู่คนเดียว เราตัดสินใจบอกเลิกเอง มันอึดอัด แต่เราอยากไปจีบใหม่ ทำไมผญถึงซับซ้อนจัง
จะกลับไปจับแฟนเก่าได้อีกมั้ย