ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง จะโทษใครก็ไม่ได้ จะหาจุดจบ ควรทำยังไง?

หลายครั้งเรามักมีเซ้นกับเรื่องอะไรเดิมๆเกิดขึ้นหลายต่อหลายครั้ง มีทังยอมรับและไม่ยอมรับ และก็ได้มีการคุยเราใช้เหตุผลมากกว่าอารม แต่ภายในใจไม่เคยหายไปคือความระแวง แม้ทุกวันนี้ภายนอกดูเหมือนจะมีความสุขปกติทุกอย่าง แต่ข้างในตั้งคำถามให้ตัวเองทุกวัน พยายามหาคำตอบต่างๆให้กับตัวเอง รวบรวมทุกสิ่งทุกอย่างที่มีอยู่ตอนนี้ และสิ่งที่คิดว่ากำลังจะเกิดขึ้นอีกไม่นาน ทุกอย่างคงจะจบ แต่ความรัสึกคงเจ็บไปตลอด รักแต่คงไปต่อกันไม่ได้คงเหลือไว้แต่ความทรงจำ.......
เราควรจะหาคำตอบเพื่อให้เรารู้และให้เราเจ็บ
หรือจะไม่ดิ้นรนหา จะได้ไม่รู้และไม่เจ็บดีคะ?