รวบรัดตัดตอนเลยนะครับ ผมกับหญิงคนนึงได้คุยแชร์ ประสบการณ์กัน เรื่องตัวเอง จน ทอปปิก มาจบที่เขาเล่าเรื่อง ความมั่นคงของ งาน ผมจึง พูดไปลอยๆว่า"ไม่รู้ครับ อาชีพมั่นคง รับราชการ มั้ง" เขาจึงพูดใส่ผมประมาณว่าคนตํ่าแหน่งตํ่าๆก็โดนกดลงอยู่ดี ทนไม่ไหวเดี๋ยวก็ออก ถ้าเราทนไม่ได้เราก็ต้องออกไม่เห็นจะมีความมั่นคงตรงไหนเลย ทำไมคุณถึงคิดได้แค่นี้ คุณคิดว่าลูกเมียคุณ ถึงตอนคุณอายุเยอะ การที่คุณรับราชการไม่ได้แปลว่าคุณจะไม่ลำบาก (คำพูดจริงๆแรงกว่านี้นะครับ🤣) ผมจึงพูดแค่ว่า ทำไมคุณคิดเยอะแบบนั้น ทุกองกรณ์มีการโกง ไม่มากก็น้อย ผมไม่แน่ใจในคำพูดตัวเองด้วยซํ้า แล้วผมก็ไม่อยากจะคิดเยอะถึงขั้นนั้น ปวดหัว ไม่เป็นผลดีต่อตัวผมและตัวคุณเองด้วย เพราะ คุณ อายุน้อย และยังเรียนไม่จบ แฟนก็ไม่มี คุณไม่มีอะไรเลยนอกจากบ้านที่อาศัยอยู่กับพ่อแม่ โฟกัสตรงหน้าก่อน.... คิดสั้น ตัดสินคนอื่นว่าคิดเยอะเป็นเรื่องไม่ถูกหัดยอมรับความคิดเห็นคนอื่นบ้างนะคะ ไม่ใช่มาตัดสินว่าคิดแบบเรามันไม่ดี(ด้วยนํ้าเสียงโกรธ) ผมจึง หัวเราะและพูดว่า คุณโกรธอะไรผมหรือเปล่าเนี่ย เราแลกเปลี่ยนความคิดกันทำไมคุณโกรธผม (ก็คุณตัดสินความคิดคนอื่น) (พูดแซก) ผมจึงบอกแค่ผมพูดคุณยังไม่ฟังผมให้จบ คุณเป็นอะไร ผมขอโทษด้วยครับ (ขอโทษเรื่องอะไรคะ? ขอโทษโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไรไม่ต้องค่ะ) ผมขอโทษที่พูดออกไปแล้วทำให้รู้สึกไม่สบายใจครับ ขอโทษจริงๆ.... ผมจึงพูดไปเล่นๆ ว่า ขอโทษผมด้วยสิ คุณด่าผมเยอะมากเลยนะ (ทำไมต้องขอโทษคะ? คุณเป็นคนพูดทำร้ายฉัน) อ๋อครับ แล้วผมจึงวางสาย คนนั้น อายุ 21 นะครับ
การตัดสิน แบบ งงๆ