เราจะทำยังไงดี ทั้งที่พยายามทำตัวเป็นภรรยาและแม่ของลูกที่ดีแล้ว แต่สามีกลับยังไม่พอใจ

ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ ปกติในแต่ละวันกิจวัตรของเราคือ ทำกับข้าว ซักผ้า ล้างจาน ท ำความสะอาดบ้าน คอยจัดแจงดูแลลูกสาววัย 11 คนหนึ่ง มาวันนี้วันอาทิตย์ ซึ่งก็เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ตามปกติของเขา คือเท้าความก่อนว่าสามีเราชอบร้องเพลง ชอบเล่นกีตาร์มาก วันหยุดหรือเวลาว่างก็จะเอามาดีดมาร้อง แล้วก็บังคับลูกสาวให้ร่วมร้องเพลงแล้วถ่ายคลิปลงเฟสค่ะ และลูกสาวก็บ่นทุกครั้ง คือเขาไม่อยากทำค่ะ เขามีโลกส่วนตัว ไม่ชอบให้พ่อมาบังคับกะเกณฑ์ วันนี้ก็เป็นเช่นเดิม เราสั่งชาบูมากิน เขาก็เอากีตาร์และพร็อบ (หมวกเบเร่ต์) เพื่อจะร้องเพลงถ่ายคลิปขณะกินกับลูกสาว แต่วันนี้ลูกสาวปฏิเสธ ขอแยกไปนั่งกินเพราะอยากดูหนังเน็ตฟลิกในบ้านไปด้วย เรากับสามีนั่งกินตรงหน้าบ้านกันน่ะค่ะ ก็โอเค ไม่ว่าอะไร ก็กินกันไปจนอิ่ม ขณะที่แฟนเราเอาแต่ตั้งสายเกากีตาร์ ไม่ยอมกินสักที จนเริ่มจะค่ำแล้ว หน้าที่ประจำวันของเราคือล้างจานตอนเย็นค่ะ ซึ่งปกติก็ทำทุกวัน เราก็ขอตัวไปล้างจาน พอล้างเสร็จ มืดพอดี ยุงเริ่มมา สามีเราเดินเข้ามาในบ้านก็โวยวายว่า วันหยุดของเขาทั้งที ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนออกเงินค่าอาหาร (ซึ่งปกติเขาจะจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆ ในบ้านค่ะ เพราะเขาทำงานประจำรายได้ห้าหมื่นกว่า แต่เราลาออกมาทำงานที่บ้าน ซึ่งรายได้ไม่แน่นอน ช่วยรายจ่ายสามีได้เพียงเล็กน้อยเท่านั้น บางเดือนค่าจ้างเราก็ไม่ได้ค่ะ เพราะจะได้ก็ต่อเมื่อบริษัทที่เรารับงานเบิกเงินมาให้ตามรอบวางบิล ซึ่ก็ไม่แน่นอนประจำ แต่สามีไม่ได้ให้เงินเราใช้ส่วนตัวนะคะ นางจะเป็นคนไปจ่ายตลาด จ่ายค่าใช้จ่ายในบ้าน ยกเว้นแค่ให้เงินเราเท่านั้นค่ะ) เขาไม่พอใจว่าทำไมคนในครอบครัวไม่สนใจมานั่งกินกับเขา (ทั้งที่เริ่มมืดแล้ว? เราพอรู้ว่าเขาแค่อยากให้ลูกสาวร่วมร้องเพลง แล้วบังคับให้เราเป็นคนถ่ายให้นั่นแหละ) เขาบออกว่าต่อไปนี้เขาจะทำตามใจตัวเองบ้างแล้ว จะเห็นแก่ตัวบ้าง วันหยุดเขาจะออกไปเที่ยวคนเดียวบ้าง 
เราอยากถามเพื่อนๆ ว่า ตกลงเราผิดมากใช่ไหมคะที่อยากทำหน้าที่แม่บ้านที่ดี คอยดูแลไม่ให้ขาดตกบกพร่อง แต่เรากลับบกพร่องที่ไม่ได้ดูแลเขาให้ดีใช่ไหม
นี่คือคำเตือนของเขาหรือเปล่าคะ ว่าต่อไปเขาจะเริ่มนอกลู่นอกทาง ขอทำตัวเป็นชายโสดรักอิสระบ้าง เพื่อนๆ มีความคิดเห็นยังไงบ้างคะ ใจเราตอนนี้วูบโหวงบอกไม่ถูก จะกลับไปบ้านพ่อแม่ พ่อแม่เราก็ตายจากไปแล้ว บ้านพ่อแม่ก็ขายไปแล้ว พี่ชายก็ไม่ค่อยสนิทกัน อยู่อีกที่ คือตอนนี้เรากลัวใจเขามากๆ ค่ะ แล้วเราก็ไม่มีที่ไปแล้วด้วย อารมณ์ของเราตอนนี้คืออยากหายวับไปจากโลกนี้ค่ะ แต่ใจหนึ่งก็เป็นห่วงลูก และยังกังวลกับบางเรื่องที่ยังจัดการไม่เสร็จ ขอบคุณทุกความคิดเห็นะคะ