รู้สึกท้อกับชีวิตมากๆ

สวัสดีค่ะ หากเราตั้งกระทู้ผิดประเด็น/หัวข้อ ขออภัยนะคะ
เรื่องความในใจเรามีอยู่ว่า 
เราเป็นลูกคนโตของที่บ้านค่ะ ตอนนี้มีงานทำแล้ว เรามีเรื่องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้าน เกือบ 90% ค่ะ
เป็นเพราะตอนนี้แม่เราไม่มีรายได้เสริมเข้ามาด้วย ส่วนอีก 10% คือค่าไฟ และค่าเน็ตที่พ่อช่วยรายเดือนแค่นั้นค่ะ
เรามีแพลนจะกู้เงินมาใช้จ่ายสำรองในบ้าน เนื่องจากน้องสาวเรากำลังใกล้จบ ม.ปลาย แล้วเราให้น้องกู้ กยศ.ค่ะ แต่กลัวไม่มีเงินสำรองให้น้องจึงตัดสินใจจะกู้เงินจากธนาคารค่ะ
แต่ความในใจไม่ใช่เรื่องเงินทองนะคะ เป็นเรื่องความรู้สึกอึดอัดมากกว่าค่ะ
เราทำทุกอย่างเพื่อประคับประคองบ้านเราให้ดีที่สุด ตั้งแต่เราได้งานทำมา เงินเดือนเราทุกบาทให้แม่คุมค่าใช้จ่ายในบ้าน รวมถึงของต่างๆที่พ่อ แม่และน้องอยากได้ค่ะ เราไม่มีเงินเก็บ/เงินออมเลย ตั้งแต่วันที่ทำงานวันแรกจนถึงวันนี้ เพราะเราคิดว่าเราเป็นผู้นำครอบครัว
แต่เราไม่เคยถูกชมเลย ไม่เคยถูกกอด ไม่มีใครถามความรู้สึกลึกๆเราเลย ว่าเราพยายามแค่ไหน บางเดือนเราขอดเงิน หาเงินมาได้ก็ให้ที่บ้านหมด
เราแค่อยากได้ยินคำว่ารัก เป็นห่วงบ้างจากคนในครอบครัวค่ะ ตอนนี้เราท้อมากเลย ไม่รู้จะทำยังไงดี
ถ้าถอยตอนนี้น้องก็ไม่มีเงินสำรองเรียน ค่าใช้จ่ายที่บ้านก็ไม่มีสำรองมากพอ
ที่เราตั้งกระทู้นี้เพื่ออยากระบายความในใจค่ะ พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไป
ได้แต่คิดว่า เมื่อไหร่ฝนที่ตกในใจเราจะหายไปสักที
ขออภัยและขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเพื่อนทุกคนนะคะ กระทู้นี้อาจไม่มีสาระมากมาย แต่เราได้พิมพ์ออกไป ก็รู้สึกโล่งขึ้นมานิดนึงค่ะ  ขอบคุณค่ะ🙏