ทำไมคนเราต้องมีทุกข์จากการผ่านโลกในมุมมองของผู้เขียน
ออกตัวก่อนวำ ผู้เขียนไม่ใช่พระเป็นแค่คนธรรมดำที่สนใจในธรรมะในสายพระป่าโดยเนื้อหาของบทความก็ตรงกับชื่อบทความบ ทำไมคนเราต้องมีทุกข์
ทุกขเ์กิดจากอะไรทำไมถึงต้องมีแล้วเเราไม่มีทุกข์เป็นไปได้ไหม ผู้เขียนจะขอพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยว่าไม่ได้ เพราะเราทุกคนจะเห็นว่าคนจนก็มีทุกข์คนรวยก็มีทุกข์คนหนุ่ม สาว หรือ คนแก่ คนมีลูกหรือคนไม่มีลูกก็มีทุกข์แล้วทำไมอะไรที่ทำ ให้เรำเกิดทุกข์สาเหตุของการเกิดทุกขคือ การประสบพบ
เจอกับสิ่งที่ไม่ชอบในความคิดและในทางสัมผัสรูปที่เรามองเห็น เสียงที่เรำได้ยิน ลิ้นที่เราไดรับรส อารมณ์ หรือทางธรรมคืออารมณ์ที่มีอยูในธรรมชาติ
รัก โลภ โกรธ หลง โทสะ โมหะ ราคะ ตัณหา ที่ไม่เป็นไปในทางที่เราชอบใจ ในสมัยปัจจุบันเป็นที่น่าเสียด้ายที่ศาสนาพุทธ แทบจะไม่ได้สอนอะไรธรรมะแท้ๆที่เป็นธรรมะประจำโลก แต่กลับสอนให้เชื่อในสิ่งที่อัศจรรย์อะไรที่เหนือกว่าธรรมชาติ คนส่วนมากก็จะชอบใจแต่ความจริงของโลกก็ยัไงไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่ว่ากาลเวลาจะนานแค่ไหนธรรมะประจำโลก็ยังคงอยู่ คือ โลกธรรม 8 ประการคือ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์
แต่มนุษย์บนโลกกลับเลือกที่จะมองโลกธรรมในด้านที่ดีของคนอื่นทำ ให้ลืมด้านที่เสื่อมในโลกเวลาที่ตัวเองเกิดปัญก็อาจเกิดความน้อยใจในวาสนาทั้งที่ในโลกนี้ความจริงคือ ทุกคนต้องมีทุกขแ์ละสุขสลับกัน จะเห็นไดว้ำ่ ในโลกสมยันี้มีกำรฆ่าตัวตายกัน มาากโดย การฆ่าตัวตายปัจจยัหนึ่ง ก็มำจากกรรมแต่
แต่บางรายก็มาจสกการไม่ได้ฝึกจิตให้เข้าใจใน ธรรมะของโลก แล้วการงฝึกจิตคือ อะไรถ้าใครชอบฟังพระป่าหลายๆก็จะเข้าใจว่าท่านสอนธรรมะเดี่ยวกันหมดแต่ต่างกันตรงวิธีการภาวนาที่ต่างกันตามแต่จริตของแต่ละองค์โดยภาษาที่ใช้ในการฝึกจิต มีหลายภาษาตามแต่จะเรียกโดยสรุปคือ การฝึกใจ การฝึกจิต การกำหนดรู้ โดยจุดประสงค์เพื่อไม่ให้คิดมากโดยวิธีการฝึกก็แตกต่างกันแล้วแต่จริตของแต่ละบูรพาอาจารย์ พุทโธ ยุบหนอ พองหนอ พิจารณา มรณะความตาย ระลึกถึงพุทธเจ้า โดยปลายทางท่านเหล่านั้นต้องการให้เราจิตสงบเมื่อสงบแล้วเราก็สามารถที่จะสามารถพิจารณาธรรมะได้อย่างถูกต้องแต่สมัยปัจจุบันการให้ความสำคัญกับความสงบน้อยลงมากผู้เขียนกลับมองว่าถ้าจิตใจ ธาตุรู้ ดวงจิต ยังไม่สงบกานพิจารณาก็จะไม่ถูกต้องดังนั้นเราต้องให้ความสำคัญกับพื้นฐานโดยครูบาอาจารย์บางท่านอาจมีความชำนาญในการกำหนดรู้จิตที่ถูกต้องเพราะท่านเหล่านั้นได้ผ่านการปฎิบัติขั้นพื้นฐานมาเป็นหลาย 10ปีแต่เรานั้นไม่เหมือนท่านเราต้องทำจิตใจสงบก่อนแล้วค่อยเริ่มพิจารณาแต่การทำจิตใจให้สงบก็ไม่ใช่ของง่ายหนักเพราะปัจจุบันเรามีเรื่องให้คิดแค่นั่งสมาธิให้ได้ 1 ชมในสมัยปัจจุบันยังไม่ค่อยมีใครทำได้หรือทำได้ก็ไม่สามารถทำต่อเนื่องได้หลายๆวันทำให้การฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานยังไม่พึ่งระลึกไวเ้สมอว่าเรามีชีวิตมาได้ขนาดนี้และทางที่เราจะเดินต่อไปคือความตาย อย่าได้พูดว่าฉันไม่มีเวลาปฎิบัติเพราะสุดท้ายสิ่งที่ตามคุณไปยังชาติหน้าก็คือจิตใจของคุณเอง ในชีวติที่เราเกิดมาเรำไม่สามารถที่จะควบคุมโลกนี้ได้ทุกอย่าง เพราะโลกนี้เป็นไปตามกฎแห่งกรรมสิ่งที่ผู้เขียนใช้มาตลอดในระยะเวลาหลังๆที่ผ่านมาในการมีความทุกข์น้อยลงคือ ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้โดยเราต้องเชื่อให้ถึงจิตถึงใจจะทำให้เราใช้ชีวิตไดอย่าง ไม่อินเกินเมื่อเราเจอความทุกข์ และตรงกันข้ามเมื่อมีความสุขเราก็ไม่อิน เพราะเดี่ยวมันก็สลับกัน เมื่อเราไม่อินกับบทละครชีวิตเราก็จะรู้สึกทุกข์ส้ันลงเมื่อฝึกจิตใจได้แบบนี้ การใชีชิวตอยู่บนโลก็อยูอย่างเข้าใจกฎของโลก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โลกนี้ไม่เที่ยงแท้ โลกนี้ไม่แน่แท้ เมื่อมีอายุเพิ่มขึ้นเราก็จะได้เรียนรู้และจะเข้าใจความจริงของโลกมากขึ้น ขอให้ทุกคนมีความสุข ทุกข์ให้สั้นลง ฝึกจิตใจให้คล้ายทุกข์ กราบขอบพระคุณ
ทิ้งทำ้ยดว้ยคำ ว่า โลกนี้ไม่แน่แท้ สิ่งที่แน่แท้คือความตาย
รักและคิดถึง
นำมผู้เขียน วรเทพพ
ทำไมคนเราถึงต้องมีทุกข์ ธรรมะในมุมมองของผู้เขียน
ออกตัวก่อนวำ ผู้เขียนไม่ใช่พระเป็นแค่คนธรรมดำที่สนใจในธรรมะในสายพระป่าโดยเนื้อหาของบทความก็ตรงกับชื่อบทความบ ทำไมคนเราต้องมีทุกข์
ทุกขเ์กิดจากอะไรทำไมถึงต้องมีแล้วเเราไม่มีทุกข์เป็นไปได้ไหม ผู้เขียนจะขอพูดอย่างตรงไปตรงมาเลยว่าไม่ได้ เพราะเราทุกคนจะเห็นว่าคนจนก็มีทุกข์คนรวยก็มีทุกข์คนหนุ่ม สาว หรือ คนแก่ คนมีลูกหรือคนไม่มีลูกก็มีทุกข์แล้วทำไมอะไรที่ทำ ให้เรำเกิดทุกข์สาเหตุของการเกิดทุกขคือ การประสบพบ
เจอกับสิ่งที่ไม่ชอบในความคิดและในทางสัมผัสรูปที่เรามองเห็น เสียงที่เรำได้ยิน ลิ้นที่เราไดรับรส อารมณ์ หรือทางธรรมคืออารมณ์ที่มีอยูในธรรมชาติ
รัก โลภ โกรธ หลง โทสะ โมหะ ราคะ ตัณหา ที่ไม่เป็นไปในทางที่เราชอบใจ ในสมัยปัจจุบันเป็นที่น่าเสียด้ายที่ศาสนาพุทธ แทบจะไม่ได้สอนอะไรธรรมะแท้ๆที่เป็นธรรมะประจำโลก แต่กลับสอนให้เชื่อในสิ่งที่อัศจรรย์อะไรที่เหนือกว่าธรรมชาติ คนส่วนมากก็จะชอบใจแต่ความจริงของโลกก็ยัไงไม่เปลี่ยนแปลง
ไม่ว่ากาลเวลาจะนานแค่ไหนธรรมะประจำโลก็ยังคงอยู่ คือ โลกธรรม 8 ประการคือ มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสริญ มีนินทา มีสุข มีทุกข์
แต่มนุษย์บนโลกกลับเลือกที่จะมองโลกธรรมในด้านที่ดีของคนอื่นทำ ให้ลืมด้านที่เสื่อมในโลกเวลาที่ตัวเองเกิดปัญก็อาจเกิดความน้อยใจในวาสนาทั้งที่ในโลกนี้ความจริงคือ ทุกคนต้องมีทุกขแ์ละสุขสลับกัน จะเห็นไดว้ำ่ ในโลกสมยันี้มีกำรฆ่าตัวตายกัน มาากโดย การฆ่าตัวตายปัจจยัหนึ่ง ก็มำจากกรรมแต่
แต่บางรายก็มาจสกการไม่ได้ฝึกจิตให้เข้าใจใน ธรรมะของโลก แล้วการงฝึกจิตคือ อะไรถ้าใครชอบฟังพระป่าหลายๆก็จะเข้าใจว่าท่านสอนธรรมะเดี่ยวกันหมดแต่ต่างกันตรงวิธีการภาวนาที่ต่างกันตามแต่จริตของแต่ละองค์โดยภาษาที่ใช้ในการฝึกจิต มีหลายภาษาตามแต่จะเรียกโดยสรุปคือ การฝึกใจ การฝึกจิต การกำหนดรู้ โดยจุดประสงค์เพื่อไม่ให้คิดมากโดยวิธีการฝึกก็แตกต่างกันแล้วแต่จริตของแต่ละบูรพาอาจารย์ พุทโธ ยุบหนอ พองหนอ พิจารณา มรณะความตาย ระลึกถึงพุทธเจ้า โดยปลายทางท่านเหล่านั้นต้องการให้เราจิตสงบเมื่อสงบแล้วเราก็สามารถที่จะสามารถพิจารณาธรรมะได้อย่างถูกต้องแต่สมัยปัจจุบันการให้ความสำคัญกับความสงบน้อยลงมากผู้เขียนกลับมองว่าถ้าจิตใจ ธาตุรู้ ดวงจิต ยังไม่สงบกานพิจารณาก็จะไม่ถูกต้องดังนั้นเราต้องให้ความสำคัญกับพื้นฐานโดยครูบาอาจารย์บางท่านอาจมีความชำนาญในการกำหนดรู้จิตที่ถูกต้องเพราะท่านเหล่านั้นได้ผ่านการปฎิบัติขั้นพื้นฐานมาเป็นหลาย 10ปีแต่เรานั้นไม่เหมือนท่านเราต้องทำจิตใจสงบก่อนแล้วค่อยเริ่มพิจารณาแต่การทำจิตใจให้สงบก็ไม่ใช่ของง่ายหนักเพราะปัจจุบันเรามีเรื่องให้คิดแค่นั่งสมาธิให้ได้ 1 ชมในสมัยปัจจุบันยังไม่ค่อยมีใครทำได้หรือทำได้ก็ไม่สามารถทำต่อเนื่องได้หลายๆวันทำให้การฝึกสมาธิขั้นพื้นฐานยังไม่พึ่งระลึกไวเ้สมอว่าเรามีชีวิตมาได้ขนาดนี้และทางที่เราจะเดินต่อไปคือความตาย อย่าได้พูดว่าฉันไม่มีเวลาปฎิบัติเพราะสุดท้ายสิ่งที่ตามคุณไปยังชาติหน้าก็คือจิตใจของคุณเอง ในชีวติที่เราเกิดมาเรำไม่สามารถที่จะควบคุมโลกนี้ได้ทุกอย่าง เพราะโลกนี้เป็นไปตามกฎแห่งกรรมสิ่งที่ผู้เขียนใช้มาตลอดในระยะเวลาหลังๆที่ผ่านมาในการมีความทุกข์น้อยลงคือ ไม่มีอะไรเที่ยงแท้ มีเหตุก็เกิด หมดเหตุก็ดับ ทุกอย่างไม่เที่ยงแท้โดยเราต้องเชื่อให้ถึงจิตถึงใจจะทำให้เราใช้ชีวิตไดอย่าง ไม่อินเกินเมื่อเราเจอความทุกข์ และตรงกันข้ามเมื่อมีความสุขเราก็ไม่อิน เพราะเดี่ยวมันก็สลับกัน เมื่อเราไม่อินกับบทละครชีวิตเราก็จะรู้สึกทุกข์ส้ันลงเมื่อฝึกจิตใจได้แบบนี้ การใชีชิวตอยู่บนโลก็อยูอย่างเข้าใจกฎของโลก อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา โลกนี้ไม่เที่ยงแท้ โลกนี้ไม่แน่แท้ เมื่อมีอายุเพิ่มขึ้นเราก็จะได้เรียนรู้และจะเข้าใจความจริงของโลกมากขึ้น ขอให้ทุกคนมีความสุข ทุกข์ให้สั้นลง ฝึกจิตใจให้คล้ายทุกข์ กราบขอบพระคุณ
ทิ้งทำ้ยดว้ยคำ ว่า โลกนี้ไม่แน่แท้ สิ่งที่แน่แท้คือความตาย
รักและคิดถึง
นำมผู้เขียน วรเทพพ