ทำไมต้องพูดให้ดูดีทั้งๆที่มันเน่า

คือมันเป็นปมกับเราอย่างนึงเรานอยตัวเองมากๆมันผิดหวังไปหมดเลยเราพยายามไม่หวั่นไหวกับอะไรง่ายๆพยายามไม่ไปเป็นเหยื่อใครแต่สุดท้ายมันก็ติดกับเขาจนได้เราเศร้ากับคำบอกลามากจริงๆเขากะจะหายไปเงียบๆแต่เราก็ยังไปถามเขาว่าจะหายแล้วหรอทำไมถึงไม่คุยกันแล้วตอนที่เขาบอกเราว่าเราน่าเบื่อคือเราเศร้าหนักมากแต่ก็ไม่เท่าที่เขาพยายามพูดว่าเขาคุยกับเราแค่คนเดียวเขาไม่ได้คุยกับใครมานานมากแต่ไม่กี่วันเขาเปิดตัวอีกคนเราได้แต่ตั้งคำถามว่าเราทำผิดอะไรมันคาใจมากแต่พอเขาเปิดตัวก็รู้แล้วว่าที่เขาพูดมามันทำให้เขาดูดีแต่ทำร้ายเรามากเราไม่กล้าคุยกับใครเพราะกลัวเขาเบื่อเราหลังจากไม่นานเราก็เริ่มเปิดใจครั้งนี้เราตั้งกำแพงไว้แต่สุดท้ายไม่รอดเพราะเขาดูเอาใจใส่เราดูแลเราเขาพยายามจีบเรารายงานทุกอย่างแต่เป็นไงอยู่เขาก็จะหายไปอีกแล้วเราถามเขาเพื่อจะไม่ได้คำตอบแบบเดิมๆแต่เขากลับตอบอยากอยู่คนเดียวมากกว่าเขาบอกพี่ไม่ได้คุยกับใครมาหลายเดือนแล้วน้องเป็นคนแรกเลยพี่คุยกับน้องคนเดียวจริงๆนะกับผีดิเห็นไปเต๊าะสาวอีกสาขาความรู้สึกเรามันพังไปหมดทำไมต้องพูดให้ดูดีทั้งๆหมดรักเราแล้วทำไมไม่พูดว่าเราคุยกันแล้วรู้สึกเธอยังไม่ใช่ เราเจอคนที่ใช่แล้วนะ พูดจริงๆไปเลยไม่ได้หรอหรือเป็นเพราะกลัวเราไม่กล้ายอมรับความจริง
เราคงไม่กล้าเปิดใจให้ใครอีกแล้วคำบอกลาเขามันทำให้เราไร้ค่ามากอยู่กลับเพื่อนดีกว่าแต่ยังไงมันก็อดคิดถึงตอนคลั่งรักพอคิดถึงเสร็จก็คลั่งน้ำตามันวนอยู่แบบนี้เพราะมันไม่มีคนมาแทนที่ได้ไงเราก็ต้องคิดถึงแต่momentแรกๆแบบนี้ต่อไป