ปลายฝนต้นหนาว
คิดถึงทุกคราว ห้าวทะยานเหิน
รู้ดำรู้แดง แมงกะไซค์เพลิน
สนานเหลือเกิน เยิ่นเย้อลมหนาว
เกล็ดละอองฝอย
ลิ่วลิ่วลอยลอย เล็กน้อยพร้อยพราว
สองข้างท้องทุ่ง ขนานทางยาว
งามตารวงข้าว โน้มน้าวคมเคียว
.............................................................
โต้ลมหนาว ุสุขสันต์ หรรษาถึง
ภูกระดึง เสียดฟ้า น่าท่องเที่ยว
จำบ่ได้ กี่ซัม ย่ำปราดเปรียว
ก้าวเต็มเหนี่ยว สุดท้าย อายเด็กมัน
จำใจหวน กลับหลัง ยังไม่สาย
แค่อับอาย เล็กเล็ก เด็กขบขัน
แวะร้านค้า กินแหลก ละแวกนั้น
อิ่มท้องพลัน พักผ่อน ก่อนกลับกรุง ฯ
( พิชิตภูกระดีงครั้งแรก ๒๕๑๖ ครั้งต่อมา ๒๕๔๖ )
****คิดถึง - อับอาย ****