จัดการกับความคิดตัวเองไม่ได้ ควรทำไงดีคะ?

คือมันเป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวค่ะ ที่บ้านหนูมีพ่อแม่ หนูกะพี่ แล้วคือแม่เป็นประเภทที่ไม่ว่าจะทำอะไรคือแกจะคิดว่าตัวเองถูกเสมอไม่ว่าจะพูดอะไรแกจะคิดว่าที่แกพูดมันถูกหมด ส่วนพ่อคือไม่พูดอะไรที่มันขัดใจแม่ เพราะถ้าทำอะไรหรือพูดอะไรขัดหู แม่จะประชดประชันด้วยคำพูดและการกระทำ ไม่ว่าจะกับพ่อหรือลูกๆ แกจะมีอำนาจในครอบครัวมากเพราะแกเป็นคนถือตัง เวลาที่เราทะเลาะกับพี่ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่ ไม่รู้ทำไมมันกลายเป็นเราที่ผิดอยู่ตลอด แค่เราขอให้พี่หยิบถ้วยน้ำพริกให้มันไม่ทำให้ เราเลยว่ามันว่าหยิบให้หน่อยก็ไม่ได้ทีพี่ใช้ให้ทำอะไรเราก็ทำให้หมด แล้วเราเป็นประเภทที่น้อยใจง่ายเลยตัดพ้อว่าคนอย่างงี้ไม่ควรทำอะไรให้เวลาใช้เรา เเม่ก็ว่าเรา"ทำไมไม่ไปหยิบเอง" ด้วยความที่ตอนนั้นน้อยใจอยู่เลยบอกว่าก็แค่หยิบมาให้มันไม่ได้เลยหรอทีตอนเราเรายังทำให้(น้ำตาเริ่มซึมๆละ) แม่ก็เริ่มว่าเราพูดว่าพี่ทำนั่นทำนี่ให้แค่ไปหยิบเอามันจะตายหรอ ตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรอยู่ไม่ต่อปากต่อคำกับแม่เดินไปทำใหม่แล้วเอามากินกินเสร็จก็เอาทิ้ง แล้วแม่ก็เริ่มสูตรของแม่โดยการเดินไปหาทุกอย่างที่มันจะทำให้เราผิดไปเห็นผ้าห่มพาดอยู่ก็บอกใช้ไม่เก็บเสื้อผ้าไม่ซักไม่พับเอามาพาดทั้งๆที่มันไม่ใช่ของเราแต่เป็นของพี่ เนี่ยพอแกเริ่มหยุดพูด แกก็เริ่มสงครามประสาทด้วยการไม่พูดกับเราแต่พี่เรามันรู้งานมันเข้าหาแม่และทำเหมือนเราผิดอยู่คนเดียว และทั้งบ้านก็ไม่มีคนพูดกับเรา ตอนนี้รู้สึกเหมือนไม้ใช่คนบ้านเดียวกับพวกเขาพวกเขาทำแบบนี้ตลอดไม่ว่าจะตอนไหน เราเห็นพวกเขาคุยกันสนุกสนานรู้สึกเหมือนเป็นส่วนเกือนในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบของเขา เราไม่น่าเกิดมาเลย