ทำไมคนถึงอยากไปเรียนต่างประเทศ

เราขอเล่าว่าเราเป็นคนนึงที่ไม่เคยคิดอยากไปเรียนตปท.เลย มันเเปลกมั้ยคะ
     ไม่แปลก คนเรามี passion ไม่เหมือนกัน

ตอนนี้เราเรียนจะจบเเล้ว อยากทำงานที่มั่นคงในไทย เราไม่ได้อวยตัวเองนะ เเต่ถ้าเราตั้งใจอ่านหนังสือชิงทุนไปตปท. เราว่าเรามีโอกาสได้นะ
      ถ้าคิดว่ามีโอกาสแล้วทำไมไม่ลองดูล่ะ ได้ลองดีกว่ามานั่งเสียดายทีหลังนะว่าทำไมไม่ไปลองดู จำไว้ว่าทุกคนที่สมัครสอบชิงทุนก็คิดว่าตัวเอง
      มีโอกาสทั้งนั้นแหละ ไม่งั้นจะมาเสียเวลาเสียเงินไปสอบทำไม

เเต่ทำไมชีวิตนี้เราไม่เคยอยากไปเรียนตปท.เลยค่ะ หลายคนบอกว่าไปเรียนเเล้วได้อะไรต่าง ๆ นานา
     ตามอันแรก ต่างคนต่าง passion ประสบการณ์ชีวิตที่ได้มันต่างกันแน่นอน ได้เปิดหูเปิดตา ได้รู้ว่าโลกนี้ไปถึงไหนอย่างไร
     "Seeing is believing."

กลับมาได้เงินเดือนเพิ่ม เเต่เราก็ยังไม่มีความอยากไปเลยค่ะ
     อันนี้แน่นอนว่ามันการันตีไม่ได้ ขึ้นกับว่าเรียนอะไรมา แต่ถามนิดนึงนะ สมมติว่ามีบริษัทนึงยื่นเงื่อนไขมาว่า ถ้าจบไทยได้ 15,000 ถ้าจบนอกได้
     35,000 ยังจะไม่อยากไปอีกมั้ย ตัวอย่างสมมตินี้อย่าคิดว่ามันเป็นไม่ได้นะ มีเกิดขึ้นมาแล้ว

เราคิดว่าชีวิตเราเรียนมา 22 ปีมันมากเเล้ว เราไม่อยากเหนื่อยไปเเข่งขัน อ่านหนังสือ ไปเรียนตปท. เเล้วอ่ะ
     เคยได้ยินมั้ย lifelong learning ชีวิตนี้มันมีอะไรให้เรียนรู้ไม่สิ้นสุด ไม่ใช่แค่ในห้องเรียน นอกห้องก็เป็นสถานที่เรียนรู้ได้ และไปเรียนเมืองนอก
     ไม่ต้องแข่งกับใคร แข่งกับตัวเองล้วน ๆ แต่ถ้าหมายถึงสอบชิงทุน นั่นก็อีกเรื่องนึง

เราอยากทำงาน ถึงเงินเดือนจะไม่มากเท่าคนจบตปท. เเต่งานเราก็มั่นคง
     ก็ถ้าได้งานมั่นคงแล้ว พอใจกับระดับรายได้แล้ว ไม่อยากไปเรียน อันนี้ก็แล้วแต่ความสะดวกใจ

ทำไมคนส่วนมากที่ไปเรียนถึงหวังเเต่จะเรียกเงินเดือนสูง ๆ อ่าคะ
     อย่าลืมว่าเราอยู่ในประเทศ "ด้อยพัฒนา" สวัสดิการของรัฐมันไม่พอจะเลี้ยงตัวในยามแก่ ยกเว้นว่าจะรับราชการที่มีบำนาญเลี้ยง แต่ระวังนะ ภาย
     ใต้การบริหารงานของรัฐแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ รับรองว่าในอนาคตบำนาญมีโดนตัดแน่ ดังนั้นถ้าเรียกเงินเดือนสูง ๆ ได้ก็ต้องเรียกกันไว้ก่อน
     ย้ำอีกครั้งว่า "ด้อยพัฒนา" เพราะอะไรรู้มั้ย ประเทศไทยเป็นประเทศกำลังพัฒนาตั้งแต่สมัยคนรุ่นอายุ 70-80 ปัจจุบันยังเด็กอยู่ ดังนั้นถ้าตอนนี้ก็
     ยังคงเป็นประเทศกำลังพัฒนาอยู่ แสดงว่ามันไม่พัฒนา

ไม่ได้ว่านะ เเต่บางคนไม่ค่อยมีเงิน เเต่อยากจะใช้เงินตัวเองไปเรียนให้ได้ คือเพื่ออะไรอ่ะ ถ้าฐานะครอบครัวไม่รวยพอทำไมถึงอยากไปนัก ไม่สงสารคนที่เขาหาเงินบ้างหรอ
     เรื่องเงินนั่นก็เป็นเรื่องนึง แน่นอนถ้าเงินไม่ถึง ก็ต้องยอมรับความจริง แต่เอาจริง ๆ นะ ส่วนนึงมันก็อยู่ที่การวางแผนระยะยาว + การจัดการ

เเล้วเรียนมามันการันตีหรอว่าจะสำเร็จในชีวิตจริง ๆ
     ไม่มีอะไรการันตีได้หรอก ไม่ว่าจะเรียนในประเทศหรือนอกประเทศ มันไม่มีอะไรการันตีได้เลย

สำหรับเรา ถ้าใช้ทุนส่วนตัวคิดว่าทางบ้านน่าจะหาได้เเต่มันต้องเเลกมาด้วยพ่อเเม่ที่ทำงานเหนื่อยกว่าเดิม เเต่ทำไมเรากลับคิดว่าเเทนที่จะเอาเงินเป็นล้านไปเรียน เราอยากเก็บเงินก้อนนี้ไว้มากกว่า มันเอาไปทำอะไรได้หลายอย่างเเม้กระทั่งทำธุรกิจเล็ก ๆ ก็ยังได้
     มันอยู่ที่ passion และความตั้งใจที่จะสนับสนุนของพ่อแม่ และก็เหมือนเรื่องไปเรียน จะการันตีได้ไงว่าถ้าเก็บเงินนี้ไว้ทำธุรกิจแล้วมีอะไร
     การันตีมั้ยว่ามันจะสำเร็จ

ถ้าเราไม่ไปเรียนตปท.ก็ไม่เห็นมีอะไรเสียหาย ถ้าเรียนจบเราก็มีปริญญาป.ตรีอยู่
     ถูกต้อง ไม่มีอะไรเสียหาย ไม่ผิดถ้าจะคิดแบบนี้

ไปหางานทำเเล้วเอาเงินล้านไปทำธุรกิจ หรือทำอะไรที่มันดีกว่านี้น่าจะดีกว่า เราอยากอยู่อย่างสมถะ มีครอบครัวที่อบอุ่น เอาเงินที่มีอยู่ไปลงทุนเล็ก ๆ น้อย ๆ เเล้วไปเที่ยวพักผ่อนกับครอบครัว เราว่าเเค่นี้ก็มีความสุขเเล้ว
     ถ้าคิดว่าง่ายกับการเก็บเงินล้านเพื่อทำธุรกิจโดยเก็บจากการเป็นมนุษย์เงินเดือน บอกเลยว่าคิดง่ายไป จบอะไรมาล่ะ มีคุณสมบัติอะไรบ้างที่จะ
     ได้เงินเดือนให้เยอะมากพอที่จะเก็บไว้ทำธุรกิจของตัวเองได้ ลงทุนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ว่านี่คืออะไร เอาเป็นว่า ถ้ามีแผนที่คิดว่ามันสำเร็จแน่ ๆ ก็ขอ
     อนุโมทนา ขอให้สำเร็จ

เราคิดเเบบนี้มันเเปลกมากมั้ยคะ เเละเราขอโทษไว้ตรงนี้นะคะ ถ้าประโยคไหนทำให้หลายคนไม่พอใจ
     ไม่แปลก อย่างที่บอกว่าคนเรามันมี passion ต่างกัน จะเรียนในประเทศหรือต่างประเทศมันอยู่ที่ อยากไปเรียนทำไม คิดจะทำอะไรต่อใน
     อนาคต ต้องการอะไรเพิ่มเติมจากการไปเรียนครั้งนี้ ฯลฯ