ในวัย20 ตอนปลาย เป็นโรคเยอะ อาจจะตาบอดทำให้ปลงตกเยอะมาก

หลังจากพบแพทย์แล้วหมอบอกว่ามีสิทธิ์ตาบอด

ก็เลยปลงกับอะไรหลายๆอย่าง อะไรที่ทำอยู่ งานที่ทำอยู่

ความฟุ่มเฟือยต่างๆ อยากได้ของนู่นนี่ๆ  หายไปเลย แล้วคิดว่า

ชีวิตมันก็แค่นี้ ถ้าวันนึงมองไม่เห็นแล้ว ของพวกนี้มันจะสำคัญยังไง

ความรู้ที่มีมันจะมีประโยชน์อะไร เพีนงแต่คิดว่า คงต้องดูแลพ่อแม่ให้ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ก่อน

จะมีคนรัก ก็ดูจะเห็นแก่ตัวไปหน่อย ไม่อยากคิดว่าอนาคต ต้องอยู่ตัวคนเดียว ด้วยโลกมืดๆรึเปล่า

ถ้ามีคนอยู่ด้วย คงจะเป็นภาระไม่น้อย การอยู่คนเดียวอาจจะตอบโจทย์ แต่ต้องทนทรมานกับโลกมืดไปคนเดียว