เรากลัวความรักหรือแค่ไม่อยากมีความรัก

ตามหัวข้อกระทู้เลยค่ะ
คือเราขอเกริ่นก่อนว่าเราเป็นคนไม่เคยมีแหนมาก่อนซักครั้งในชีวิต ตอนเด็กเราก็คิดว่าเราอยากมีแฟนนะดูอบอุ่น ดูปกป้องเราได้ แต่พอเริ่มโตก็คิดแล้วว่าแบบเราสามารถรักใครได้จริงหรอแล้วถ้าเกิดรักเค้า เค้าจะรักเรากลับมั้ย แล้วเราสามารถเชื่อใจเค้าได้จริงๆหรอ ไม่ใช่ว่าเค้ามาคบแล้วก็เลิก เราเห็นหลายคู่ที่ตอนแรกรักกันปานจะกลืนกินแต่พอผ่านไปซักปีหรือน้อยกว่านั้นก็หมดรักกันไปแบบง่ายๆเลย ทำให้เราคิดนะว่าแบบ มีแฟนเนี่ยดีแล้วจริงๆหรอ เราไม่ได้คิดว่าการมีแฟนมันแย่นะ แต่คือถ้าคบแล้วเลิกกันจะคบกันทำไมตั้งแต่แรก ถึงตอนแรกมีทั้งความสุขและความทรงจำดีๆแต่สุดท้ายก็เลิกลากันไป แล้วก็นะเราคิดว่า การรักใครซักคนมันค่อนข้างยากสำหรับเรา คือตอนมีคนมาจีบ เราก็คิดแล้วนะว่าแบบ รักเราจริงหรอ ไม่ได้มาหลอกเราใช่ป่ะ แกเชื่อใจได้จริงหรอ แล้วสุดท้ายก็ปฏิเสธเค้าไป การจะเชื่อใจใครสักคนมันยากเกินไป คือเอาเข้าจริงๆเราไม่เคยเชื่อใจหรือรักใครครบ100%เลย ความรู้สึกตอนมีคนมาขอคบมันคือเป็นความรู้สึกที่เราอธิบายไม่ถูก เราไม่ได้เขิน เราไม่ได้ดีใจ แต่เราแค่คิดว่า สุดท้ายเราก็คงเลิกกันไม่ใช่หรอ เราเชื่อใจแกไม่ได้ เราไม่กลัวที่จะเสียใจแต่เรากลัวว่าถ้าเกิดเราใช้เวลาดีๆร่วมกันมีความทรงจำร่วมกันแล้วสุดท้ายก็เลิกกัน เราคงโครตรู้สึกแย่เลย เราแค่กลัวที่ช่วงเวลาดีๆเหล่านั้นมันเกิดขึ้นแล้วจบไปหรือเปล่านะ555 ก็เลยอยากมาถามทุกครตามหัวข้อกระทู้ค่ะ คือเราค่อนข้างสับสนกับตัวเองหน่ะค่ะ อยากได้ความคิดเห็นจากหลายๆคน