ค่ะในเรื่องที่หนูตั้งกระทู้คือควรอยู่ต่อหรือพอแค่นี้เพราะ..หนูคบหากับผู้ชายคนนึงซึ้งหนูรู้จักกับเค้าในเกมค่ะรู้จักเมื่อประมาณต้นปีค่ะ(2564) ตอนที่รู้จักเค้าแรกๆคือเขาก็มีแฟนอยู่แล้วค่ะเราก็ไม่ได้คิดอะไรค่ะหลังจากนั้นเราก็เริ่มคุยเล่นกันในเกมบ่อยขึ้นผ่านไป2-3เดือนเราก็เริ่มคุยกันน้อยลงจนต่างคนต่างหายกันไปตอนนั้นเราก็ไม่ได้แลกเฟสหรืออะไรมันติดต่อกันได้เลยค่ะเราก็ไม่ได้คิดอะไรอีกเราก็คิดถึงเหมือนเดิมทุกครั้งว่า”มีคนมากมายที่เข้ามาในชีวิตยังไงสักวันก็ต้องห่างหายกันไป “ จนล่วงผ่านมาถึงเดือนสิงหาคม วันนั้นวันที่6 เราก็เล่นเกมเหมือนเดิมทุกครั้งที่เบื่อๆเหงาๆเล่นมาสักพักเราก็เห็นเขาเล่นเกมอยู่เราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรอีกเราก็เล่นเกมปกติแล้วเขาส่งคำเชิญให้เราเล่นด้วยเราก้กดรับคำเชิญหลังจากกดรับคำเชิญแล้วเขาก็เปิดไมค์ถามกับเราว่า”เป็นยังไงบ้างสบายดีมั้ย”เราก็ตอบไปว่าสบายดีแล้วเราก้ตอบเขากลับเขาก็ตอบกลับว่าสบายดีจนเราก้เริ่มเล่นเกมด้วยกันยกัน(อ้อ ลืมบอกเราเล่นเกมPubgกันค่ะ)จนเล่นมาได้พักนึงเราก็เปลี่ยนมาเล่นที่โชนเดินเล่นของเกมเขาก้เข้ามากับเรา เราก้เล่นของเราไปเรื่อยๆจนเขาบอกว่าอยากระบายความรุ้สึกของเขาเราก้รับฟังและเขาก็พาเรสไปตรงมุมแม็มของเกมและเขาก้ระบายเรื่องที่เขาเลิกกับแฟนเราก้ฟังต่อไปจนเขาพูดว่า”ช่วยแกล้งเป้นแฟนให้หน่อยได้มั้ย?”ไอเราก้ตกใจและเราก้ถามไปว่า”ทำไมต้องแกล้งเป้นแฟนด้วยล่ะ??”เขาก็บอกว่าอยากแกล้งเพื่อนไอเราก้คิดในใจว่า”ใช่หรอวะแค่ให้เราแกล้งเป้นแฟนเขาเพราะเขาแค่จะแกล้งเพื่อน?”ไอเราก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรอีกเราก็ยอมเขาแต่เอาตรงๆตอนนั้นเราไม่ได้ชอบเขานะเราก้เลยยอมพอแกล้ววันแรกเพื่อนเขาก็ตกใจจริงๆนั้นแหละที่เขามีแฟนแล้วซึ้งจริงๆเราไม่ได้คบกันจรองๆไงจนผ่านมาอีกวันอีกวันเราเริ่มคุยกันจนเราเป้นคนคุยกันในตอนนั้นเราก้เผลอเริ่มไปรู้สึกกับเขาจริงๆจนผ่านมาอีกวันคือวันที่3(วันที้8สังหาคม)เขาก้เขาก็โทรมาคุยเหมือนปกติทั้งตั้งแต่เราเริ่มคุยกันวันที่6(แลกเฟสกันแล้ว)เขาก้บอกกับเราว่า”เขาอ่ะชอบเราและเขาก็ถามเราว่าเราชอบเขามั้ย?”เราก้บอกไปตามความรู้สึกว่าเราก็ชอบเขาเหมือนกันเขาก้เลยขอเราคบเราก็เลยตอบรับเขาและเราก็ตั้งสเตตัสหน้าเฟสกันแต่ไม่ได้ตั้งสถานะกันใจจริงเราก็อยากตั้งสถานะกับเขานะแต่เราก็ไม่อยากไปบังคับเขาเราเลยไม่ได้บอกเขาจนเราครบกันได้ครึ่งเดือนเราก็โทรคุยค้างสายเล่นเกมด้วยกันเรามีความสุขมากๆจนล่วงเลยไปเกือบเดือนเราก็เริ่มคุยกันน้องลงตอนโทรกันเวลาเขารู้ว่าเราหลับเขาจะชอบวางสายเราทั้งที่แรกไม่เคยกดวางเลยแล้วพอเราตื่นมาเราก็แอบนอยๆแหละแต่เราก็เข้าใจแหละคุยแบบนี้ทุกวันมันก็น่าเบื่อแหละเข้าใจเพราะเวลาเราโทรกันส่วยใหญ่ไม่ได้คุยอะไรกันมากหรอกคุยแปปๆก็เงียบและก็เงียบยาวเลยเป็นชั่วโมง เราก็เลยไม่คิดมากอะไรจนเราคบกับกับ1เดือนเราก็บอกว่า"แปปเดียวเองเนาะผ่านไปไวมาก"เขาก็ว่าเราว่าอะไร"เราก็ถามว่าจำไม่ได้หรอ?เขาก็บอกว่าไม่รู่เราก็เลยไม่ได้บอกเขาไปว่าเราครบรอบ1เดือนเรามีเฟสสำรองเพื่อนไว้โพสต์ระบายเราก็เข้าไปในเฟสเพื่ระบายเราก็ระบายไปว่า"สุขสันต์ครบรอบ1เดือนนะขอบคุณที่อยู่ด้วยกันเราไม่เคยทะเลาะกันเลยแต่เราก็คุยกันน้อยลงเหใือนกันเข้าใจนะว่าเล่นเกกับเพื่อนจนไม่มีเวลาเล่นกับเราบ้างแต่ก็เข้าใจรักนะจากเรา" ใช่เราโพสต์แบบนี้และเราก็รู้อยู่ฝ่ายเดียวน้อยใจอยู่ฝ่ายเดียวจนเข้าสู่เดือนที่2ที่เราคบกันเราก็คุยกันน้องลงเรื่อยๆและเขาก็บอกว่าพี่จะเริ่มทำงานแล้วนะเราก็โอเคสูๆนะคะคิดถึงนะเขาก็บอกคิดถึงกลับแล้วแชทมันก็เงีนบไปเป็นวันเลยค่ะใช่ค่ะมันเงียบมากๆเราต้องเป็นฝ่ายทักเขาก่อนตลอดเลยเขาก็ถึงจะตอบเราแต่ก็แต่ตอบนะไม่ถึงกับว่าพอเราทักไปก็กลับมาคุยกันยาวๆไม่ใช่เลยเขาแค่ตอบอย่าเช่นเราถามเขาว่ากินข้าวรึยังเขาก็ตอบแค่ว่ากินแล้วแค่นั้นเลย...เราน้อยใจมากเขาไม่ถามเรากลับด้วยซ้ำเราก็น้อยใจจนถึงวันที่18กันยายน และวันที่20เป็นวันเกิดแม่เราและแม่เราก็จะจัดวันเกิดที่พัทยาใช่ค่ะเขาก็เป็นคนพัทยาค่ะและใช่เราก็อยากเจอเขามากๆเพราะเราไม่เคยเห็นหน้ากันเลยเพราะตอนที่เราโทรเฟสกันเราก็ไม่เคยเปิดกล้องกันเลยเฟสเขาก็ไม่ค่อยลงรู้ตัวเองมีแต่รู้อะไรก็ไม่รู้และเราก็แชทไปถามเขาว่า"วันที่20พี่ว่างมั้ย"เขาก็ยังไม่อ่านจนผ่านไปหลายชั่วโมงเขาก็ตอบกลับมาว่า"ขอโทษนะพี่ไม่ว่างเลยพี่ว่างแค่วันอาทิตย์ใช่ค่ะวันที่20ตรงกับวันจันทร์ค่ะเขามาไม่ได้เพราะต้องทำงานเราก็อบกกับตัวเองว่าไม่เป็นไรเขาไม่ว่างจริงๆจนมาถึงวันเกิดแม่เราเราก็เฮฮาสนุกสนานกับครอบครัวจนเราก็ออกจากที่จัดวันเกิดออกมานอนเล่นที่ห้องพักเราก็นอนอะไรไปเรื่อยเปื่อยและเขาก็ทักมาว่า"พี่เหนื่อยมากเลยหนูเหงามั้ยขอโทษนะที่พี่ไม่มีเวลาว่างให้เลย"จนเขาพิมพ์คำนี้มา
" เอางี้ไหมถ้าหนูรอไหวเราลองลดระดับความพันธ์ไหมพี่มันไม่ดีกับหนูเลยพี่แทบไม่มีเวลาให้หนูเลย "เราแอบช็อคไปแปปนึงเราก็บอกว่าไม่เป็นไรเรารอได้เขาก็บอกอีกว่า"เดี๋ยวอีกไปกี่ปีพี่ก็ไปทหารอีกพี่กลัวหนูทำใจไม่ได้ " ซึ่งถ้าคนมันจะรักจริงมันก็รอได้และซึ่งเรารักเขามากถึงเขาจะทักมาหาเราเลยเราก็บอกว่าเรารอได้และเขาก็แค่บอกขอโทษและบอกว่าก่อนที่ต่างคนต่างก็ไปใช้ชีวิตของตัวเอง...จากนั้นเราก็เศร้ามากจนร้องไห้คาเตียงเลยเราพูดกับตัวว่าทำไมเขาต้องบอกแบบนั้นถึงเราจะรู้ว่าที่เขาบอกแบบนั้นเพราะเขาเป็นห่วงไม่อยากให้เราเหงาแต่เขาก็ต้องมั่นใจสิว่าคนที่รักยังไงก็ยังรักอยู่แบบนั้นและเราก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมจนแม่สงสัยว่าเราหายไปไหนเลยเขามาเรียกเราหยุดร้องไห้เช็ดน้ำตาพยายามทำตัวให้เป็นปกติที่สุดแล้วออกไปสนุกกับครอบครัวต่อและแชทเขาก็เงียบยาวหายไปจนถึงวันครบรอบ2เดือน(8/10/64)และใช่เราโพสต์วันครบรอบในเฟสสำรองเขาเราอีกเช่นเคยและเขาก็เงียบเหมือนเดิมเขาไม่เคยโพสต์วันครบรอบของเราเลยสักครั้งมันทำให้เราแบบรักเขาน้อยลงเรื่อยๆแต่พอเขาทักกลับมาน้อยครั้งเรารู้สึกใจฟูดีใจที่ได้คุยกับเขาแต่เขาก็เข้าไม่ถึงความรู้สึกเราเลยเราเข้าใจนะเราเลยยอมอะไรเขาไปหลายอย่างหลายครั้งและเราคิดจะบอกเลิกเขามาหลายครั้งแล้วแต่เพราะยังมีรักให้เขาอยู่และเรากลัวว่าเขาจะเสียใจและใช่การบอกเลิกใครๆโดนบอกเลิกก็เศร้ากันทั้งนั้นและใช่ค่ะเราควรอยู่ต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ ช่วยพิจารณาให้เราด้วยค่ะ😢🥀