แบบนี้เรียกเพื่อนรักหรือเพื่อนสนิทหรือเพื่อนแท้ครับ

ตอนแรกเป็นเพื่อนกันแรกๆก็พูดเองข้าแต่พอมาเป็นเพื่อนกัน4เดือนมันก็มาทำดีกับผมแบบเลี้ยงข้าวอะไรแบบนี้อะครับไปงานวัดต่างๆมันก็เลี้ยงผมหมดไปประมาน200บาทเกือบทุกงานแล้วก็ผ่านมา1ปีครับมันก็ยังไม่กล้าเล่าเรื่องแฟนให้ฟังเรื่องในครอบครัวแต่ตอนนี้คบมา2ปีแล้วมันถึงกล้าเล่าให้ฟังว่าแฟนกูเป็นแบบนี้ควรทำไงดีวะเรื่องครอบครัวมันก็เล่าให้ฟังบลาๆๆแล้วไปไหนก็ไปด้วยกันพอผมจะเรียน.ดมันก็เรียนด้วยจะเรียนสาขาช่างมันก็เรียนด้วยไปไหนไปกันพอมีเรื่องชกต่อยมันก็ยังไปกับผมแค่2คนมีเรื่องมันก็เข้ามาช่วยผมผมไม่มีตังมันก็ให้ผมยืมอีกมันบอกว่ามีเงินค่อยคืนมันแต่พอผมทะเลาะกับมันทีหนึ่งมันงอลนานมากตอนนั้นมันงอลผมประมาณ5เดือนได้แล้วมันก็มาคุยกับผมเองจริงๆผมเหงามากไม่มีมันเป็นเพื่อนปกติก็มีเพื่อนเหมือนกันแต่ไมค่อยได้อยู่ไงครับแต่ผมเป็นคนง้อไม่เป็นก็เลยผ่านไปแล้วพอไปบิ๊กซีมันก็ออกค่าสองแถวไห้อีกแต่พอผมมีเรื่องความรักนะผมร้องให้มันก็ยังขำผมอีกแต่มันก็ทำให้ผมยิ้มได้คือเหมือนบ้าด้วยกันเลยอะครับชอบคุยเรื่องไร้สาระปันยาอ่อนแบบบ้าๆบออะครับตอนแรกผมก็ไม่ได้แบบรักมันแบบเป็นเพื่อนแต่ตอนนี้ผมโครตรักเพื่อนคนนี้เลยครับเวลางอลผมก็ต้องง้อเพราะผมไม่อยากเสียเพื่อนดีๆแบบนี้ไปครับ