คือว่า ขอเกริ่นก่อนเลยว่าเรื่องนี้เป็น ปัญหาของรุ่นน้องคนนึงที่ผมสนิทด้วย น้องเขา อายุ 16 แล้วครับ แล้วทีนี้ ที่บ้านน้องเขามีปัญหาที่ว่าผู้ใหญ่(ป้า/อา)ไม่เข้าใจน้อง
ไม่เข้าใจมันก็ยังพอว่านะ แต่น้องเขามาระบายกับผมหลายเรื่องเลยครับ อย่างการโดนใช้งานหนักเกินไป และชอบบอกว่าน้องเขาไม่ทำงาน ทั้งที่เขาทำงานตามสั่งทุกอย่าง(อันนี้น้องโดนดึงตัวมาทำงานเลยเรียนไม่จบครับ)
ไหนจะเรื่องที่น้องโดนเพื่อนบูลลี่นู่นนั่นนี่ เขาก็เอามาล้อเลียนน้อง เอามาบอกว่า ทำไมไม่อดทน ทำไมไม่เข้มแข็ง อ่อนแอแบบนี้โดนหนักกว่านี้จะไปทนได้ยังไง(ผมไม่เห็นด้วยมากๆ) ทั้งที่เป็นคนในครอบครัวแท้ๆ แล้วน้องก็ยังโดนดุด่าว่ากล่าว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสิทธิส่วนบุคคลของน้องเลยครับ ไม่มีคำว่าเซฟโซนในชีวิตน้องเลยสักอย่าง ช่วงเช้าก็จะมาเคาะห้องน้องเสียงดังแล้วตะคอกปลุกให้ตื่น ซึ่งไม่เคยพูดดีๆด้วย น้องเขาไม่มีความสุขเลยครับ ผมสงสารน้องมากๆ แต่ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากคอยให้กำลังใจ คอยอยู่ข้างๆน้องเขา
ผู้ปกครองน้องเขาก็ไม่สนใจด้วยนะครับ ว่าน้องเขาจะคิดหรือจะรู้สึกยังไง อ้อ..น้องเขาได้ลองแชทคุยกับสายเด็กแล้วนะครับ แต่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะเหมือนทางนั้นก็ไม่เข้าใจว่าน้องเจออะไร น้องทุกข์ใจที่ต้องพูดคุยกับครอบครัวตัวเอง (สายเด็กบอกให้น้องปรับตัวเข้าหาผปค.ทั้งที่น้องไม่สามารถทำได้) ปกติน้องจะเป็นคนเงียบๆครับ ไม่พูดไม่เถียง ไม่ก้าวร้าว แต่เพราะแบบนั้นแหละครับ น้องบอกว่า ผปค.บอกว่า "มันไม่รู้สึกอะไรหรอก" น้องเขาแค่ไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป แต่พอน้องกลับเข้าห้องคือน้องร้องไห้หนักมากจริงๆ ผมกลัวน้องจะเครียด..
คิดว่าเด็กคนนึงจะยอมรับความกดดันจากครอบครัวได้มากแค่ไหนกันครับ?
ไม่เข้าใจมันก็ยังพอว่านะ แต่น้องเขามาระบายกับผมหลายเรื่องเลยครับ อย่างการโดนใช้งานหนักเกินไป และชอบบอกว่าน้องเขาไม่ทำงาน ทั้งที่เขาทำงานตามสั่งทุกอย่าง(อันนี้น้องโดนดึงตัวมาทำงานเลยเรียนไม่จบครับ)
ไหนจะเรื่องที่น้องโดนเพื่อนบูลลี่นู่นนั่นนี่ เขาก็เอามาล้อเลียนน้อง เอามาบอกว่า ทำไมไม่อดทน ทำไมไม่เข้มแข็ง อ่อนแอแบบนี้โดนหนักกว่านี้จะไปทนได้ยังไง(ผมไม่เห็นด้วยมากๆ) ทั้งที่เป็นคนในครอบครัวแท้ๆ แล้วน้องก็ยังโดนดุด่าว่ากล่าว ไม่ต้องพูดถึงเรื่องสิทธิส่วนบุคคลของน้องเลยครับ ไม่มีคำว่าเซฟโซนในชีวิตน้องเลยสักอย่าง ช่วงเช้าก็จะมาเคาะห้องน้องเสียงดังแล้วตะคอกปลุกให้ตื่น ซึ่งไม่เคยพูดดีๆด้วย น้องเขาไม่มีความสุขเลยครับ ผมสงสารน้องมากๆ แต่ผมก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากคอยให้กำลังใจ คอยอยู่ข้างๆน้องเขา
ผู้ปกครองน้องเขาก็ไม่สนใจด้วยนะครับ ว่าน้องเขาจะคิดหรือจะรู้สึกยังไง อ้อ..น้องเขาได้ลองแชทคุยกับสายเด็กแล้วนะครับ แต่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะเหมือนทางนั้นก็ไม่เข้าใจว่าน้องเจออะไร น้องทุกข์ใจที่ต้องพูดคุยกับครอบครัวตัวเอง (สายเด็กบอกให้น้องปรับตัวเข้าหาผปค.ทั้งที่น้องไม่สามารถทำได้) ปกติน้องจะเป็นคนเงียบๆครับ ไม่พูดไม่เถียง ไม่ก้าวร้าว แต่เพราะแบบนั้นแหละครับ น้องบอกว่า ผปค.บอกว่า "มันไม่รู้สึกอะไรหรอก" น้องเขาแค่ไม่แสดงท่าทีอะไรออกไป แต่พอน้องกลับเข้าห้องคือน้องร้องไห้หนักมากจริงๆ ผมกลัวน้องจะเครียด..