เรื่องมีอยู่ว่า ช่วงเดือนสิงหาคม 2564 ที่ผ่านมา มีเรื่องให้เครียดเยอะมากทำอะไรก็ยุ่งไปหมดเราไม่มีที่พึ่งทางใจ แต่ในห้องมีรูปพระเจ้าใหญ่อินทร์แปลง
เราเลยตั้งจิตไปว่า ขอให้สิ่งที่คิดไม่เป็นจริง ขอให้เหตุการณ์นี้คลี่คลายลง ถ้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นข้าพเจ้าจะขอถวายสังฆทาน 1เดือนครึ่งถัดไป ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมทั้งสภาพจิตใจและสถานการณ์ เราเป็นคนที่ถ้าติดอะไรใครจะรีบแก้ แต่ลืมไปว่า ตอนพูดไว้อะ จะถวายสังฆทานชุดไหน ใหญ่ กลาง เล็ก หรือมีไข่ต้มด้วย เราสับสน แต่ที่แน่ๆ คือการถวายสังฆทาน เราเลยขอขมาท่านว่าเราสับสนว่าจะถวายอะไรแบบไหน เราเลยทำชุดสังฆทาน 3 ชุด ไปถวายวัด 
และความสับสนมันก็เกิดขึ้นอีก ถ้าเกิดมีการบนบานสิ่งในจะอยู่ในจิตใต้สำนึกเราตลอด วันหนึ่งเราสวดบทสวดหลวงพ่อทันใจ แต่ก็ไม่แน่ใจว่าได้บนบานท่านไหม หรือ อธิษฐานขอ ด้วยความไม่แน่ใจเราเลยสวดขอขมาท่าน  และ เราก็สวดแผ่เมตตาทุกคืน  ในกรณีเรานี้ท่านจะรับรู้ถึงความตั้งใจและให้อภัยเราไหม  เพราะหลังจากนั้นเราก็เลยเริ่มศึกษาธรรมมะมากขึ้น ปรากฎว่า บนบานกับพระไม่ได้ เพราะท่านไม่รับของเซ่นไหว้ใด เพราะท่านอยู่ภพภูมิที่สูง ท่านไม่อยากติดกรรมกับใคร ท่านมีแต่ความเมตตา และสิ่งที่ท่านต้องการคือ อยากเห็นมนุษย์อยู่ในศีลธรรม  เราเลยตั้งตัวใหม่ว่า อย่างน้อยต้องเข้าวัดอาทิตย์ละ1 ครั้ง  ถวายสังฆทาน บริจาคเงิน และสวดมนต์ไหว้ สวดขอขมา สวดแผ่เมตตา และสวดยันทุน ทุกวัน อยากรู้ว่า เรามาถูกทางแล้วหรือยัง หรือต้องเพิ่มอะไรอีก