เริ่มเชื่อแล้วว่าวายจีกันซีนลิซ่าจริงๆ

เรามองว่า เรื่องเงินมันก็เรื่องนึง แน่ล่ะค่ายก็ต้องอยากได้เงินอยู่แล้ว หลายๆคนคิดแบบนี้ใช่ไหม ว่าค่ายมันคงไม่ทำอะไรไม่ดีหรอก คิดมากกันเกินไปป่าวววว ก็อยากได้เงินไม่ใช่หรอ บลาๆๆ

แต่เราอยากบอกว่ามันมีอะไรหลายๆอย่างที่เงินซื้อไม่ได้ค่ะ นั่นคือหน้าตา ชื่อเสียง ความภาคภูมิใจและอื่นๆในนามของประเทศที่ส่งผลในระยะยาว อย่าง mv ที่มีวัฒนธรรมไทยมันก็นำกำไรอื่นๆกลับมาที่ไทย พอมีคนรู้จักลิซ่ามากขึ้น หลายคนเริ่มหันมาลองฟัง kpop ก็จริงแต่หลายๆคนก็ไปลองดูพวกศิลปินไทยด้วย ละครไทย อาหารไทย ท่องเที่ยวไทยก็มี คือมันเป็นอะไรที่มันตอบแทนมา...ไม่ใช่ในรูปของเม็ดเงินตรงๆค่ะ ลองคิดกลับกันสิว่า สมมติถ้าลิซ่าเป็นคนเกาหลี แล้วความสนใจที่เรากล่าวถึงบรรทัดบนเบนไปที่เกาหลีแทนล่ะ เกาหลีอยากได้ไหม

แง่มุมอื่นก็มีเรื่องวัฒนธรรม....ลองจินตนาการเล่นๆว่าสมมติเรามีศิลปินเพลงไทยเดิมที่เก่งกาจมากระดับโลกระดับยิ่งกว่า เก่ง ธชย (ยกตัวอย่างเฉยๆ) ถ้าสมมติเขาเป็นคนอินโดนีเซียงี้ แล้วทำ mv มีวัฒนธรรมอินโด เนื้อเพลงอารมณ์แบบมาจากอินโดมาบุกวงการไทยแล้วได้อันดับโลกในฐานะศิลปินเพลงไทยเดิม....คุณรู้สึกอย่างไร? บางทีคุณอาจเฉยๆ แต่ลุงป้าน้าอาคุณอาจไม่อยาก "เฉย" ก็ได้นะ

นี่คือคำอธิบายว่าทำไมเกาหลีก็ไม่ได้อยากเสียในส่วนที่เขา "คิดว่า" ควรจะได้ แน่นอนว่าไม่ใช่ทุกคนที่คิดแบบนี้ แต่หลายครั้ง..บางคนก็มองว่า "ถ้าฉันไม่ได้ แกก็อย่าได้เลย ฉันจะลงทุนเพื่อให้ผลตอบแทนมันกลับไปหาประเทศอื่นทำไม" ...สิ่งที่แย่ที่สุดก็คือ...ถ้าคนเหล่านี้เป็นกลุ่มที่มีอิทธิพล มีอำนาจ หรือเป็นส่วนหนึ่งในรัฐบาล ประมาณนี้ค่ะ