พ่อแม่รักลูกเท่ากันจริงหรอ?

.

คือเรื่องมีอยู่ว่า เรามีพี่ชาย1คน แต่เราเป็นลูกคนเล็ก ปกติบ้านอื่นก็คงจะเป็นแบบน้องๆต้องมาก่อนรึป่าว แต่บ้านเรา อะไรๆก็พี่ชายทุกอย่างทั้งๆที่พี่ชายเราก็มีครอบครัวไปเเล้ว ไม่ค่อยได้มาช่วยอะไรที่บ้านเท่

เข้ามาอยู่บ้านเราทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของบ้าน  ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟน พี่เรา นิสัยแย่ มาก  ตอนเข้ามาอยู่ใหม่ๆ เรียนอยู่ เลยมาขออาศัยอยู่สักพัก ปรากฏ อยู่ยาว พอถามเพื่อนเรา บอกบ้านที่เขาอยู่ ไม่ค

คือเราเป็นลูกคนแรกค่ะมีน้องชายและน้องสาว เราสงสัยว่าทุกๆครั้งที่น้องทำอะไรผิดพ่อกับแม่ก็จะเอาแต่ว่าเรา โทษเราว่าทำไมไม่ดูน้อง การบ้านน้องทำไม่ได่แม่ก็ว่าเราทำไมไม่สอนน้อง คือเราทำงานหลายๆอย่างในบ้านเร

เหนื่อยค่ะ คนในครอบครัวพ่อแม่ยายด่าทุกวันโง่บ้าง ควายบ้าง ส่งให้เรียนก็เปลืองค่าเทอม ริกๆหาแต่ ผช. เราได้ยินที่เค้าคุยกันทุกวันค่ะ เราท้อเราอยากตายมาก เราเบื่อที่ตื่นเข้ามาแล้วเจอแต่อะไรพวกนี้ตลอด เรา

ปกติเวลาอยู่กับครอบครัว ครอบครัวไม่ค่อยได้สนใจกันสักเท่าไหร่ พ่อกับแม่ก็ ทำอะไรไม่ได้ดังใจก็พูดให้ คนในบ้านมองเราว่า เป็นคนเลว คนชั่ว เพราะเราพูดอะไรไม่คิด พ่อก็มีแต่พูดเรื่องบาปบุญจนไม่อยากจะฟังแล้ว

แม่แฟนบอกว่า ... เดี๋ยวนี้ลูกชายเขาเปลี่ยนไปเยอะเนาะ เมื่อก่อนเป็นคนรักครอบครัว มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาครอบครัว. แต่พอมีเราเข้ามา เขาดูเปลียนไป มีปัญหาอะไรก็ไม่บอกไม่กล่าว ทำตัวเงียบๆ (เขาพูดประมาณเราทำใ

ชีวิตหรือละคร ตามนั้นเเหละค่ะ ยาวสักหน่อย เรามีความทุกข์เกี่ยวกับแม่มาก และเราก็ไม่อยากจะเป็นแบบนี้ แม่คือความทุกข์ทางใจแสนสาหัสของเรา  เราจำความได้ตั้งแต่เด็กๆ แม่จะทุบต

คือเราเป็นลูกคนที่ 3 คนเล็กที่สุด เรามีพี่สายกับพี่สาว พี่สาวเป็นลูกคนแรก พี่ชายเป็นลูกคนที่สอง เราคนที่สาม เรารู้สึกว่าแม่เรารักลูกไม่เท่ากัน เพราะเวลาเรามีปัญหาหรือต้องการคำปรึกษาอะไรแม่ไม่เคยอยู่ข้