สำหรับผมเรื่องนี้ถือว่าเป็นอนิเมะที่ถูกจริตผมพอสมควรเลยครับ ชอบมากๆ ชอบในความที่มันไม่ชัดเจนไม่แน่นอน ชอบความที่มันเล่นกับความคิดคนว่าบางทีคุณอาจจะสำคัญตัวไปเองก็ได้ คุณอาจจะเป็นแค่ร่างก็อปปี้ที่พระเจ้าได้ใส่ข้อมูลของคนๆนั้นเข้าไป มันเป็นอะไรที่แปลกใหม่สำหรับผมดีนะ (บางทีผมอาจจะเพิ่งเคยเจอแนวอะไรแบบนี้ก็ได้) แบบลองคิดๆดูนะ ว่าถ้าคุณรู้ตัวเองดีว่าคุณเป็นคุณแล้วจู่ๆมีคนมาบอกกับคุณว่าคุณมันก็แค่ร่างก็อปและใส่ข้อมูลของบุคคลนั้นๆลงไปแค่นั้นเอง คุณไม่ใช่ตัวจริงเลยแม้แต่น้อย เรื่องราวที่คุณเห็นมันในอดีตหรือเรื่องราวที่ผ่านมานั้นล้วนแล้วไม่ใช่คุณเลยแต่เป็นอีกคนๆนึง มันก็เป็นแค่การเล่นของพระเจ้าเท่านั้นเอง โห..แอบช็อกนะ 555+ ผมคงยอมรับตัวเองไม่ได้ในช่วงเวลานั้นเลยแต่คงต้องทำใจ

     เนื้อเรื่องของ sonny boy ผมว่ามันจบได้ 2 ทาง (ไปเจอคนพูดมา) คือจบตั้งแต่ตอนที่ 6 ก็คือรู้ว่าตัวเองเป็นร่างก็อปและทำใจยอมรับมันไป กับตอนที่ 12 ก็คือไม่ยอมรับและต้องการที่จะหาทางออกไปให้ได้ เนื้อเรื่องถือว่าทำออกมาได้เยี่ยมยอดจบแบบปลายเปิดให้คนตอบคำถามและหาวิเคราะห์กันเอาเอง อย่างตอนที่กลับมาในโลกที่เคยอยู่แล้ว นาการะ ก็ไปเจอ โนโซมิ อยู่กับพ่อรูปหล่อ (จำชื่อไม่ได้) แล้วไม่ทักขอเป็นเพื่อน ผมว่ามันก็สมเหตุสมผลอยู่นะเขาอยู่กับแฟนของเขาอ่ะเนอะ ไม่รู้แหละจะคนคุยหรือแฟนแต่มันคงไม่ค่อยมีมารยาท + กับมันเสียใจครับเจอแบบนี้ นาการะ คงมีเสียใจบ้างแหละ ขนาดผมยังเสียใจเลย55 แต่พอ นาการะ เดินกลับหลังแล้วก็พูดว่า "ชีวิตมันหลังจากนี้ต่างห่าง" (ไม่น่าตรงผมจำบทพูดไม่ได้) ผมก็คิดขึ้นมาได้ว่า เออก็จริงของมันแหละ ชีวิตมันก็มีทั้งดีทั้งแย่ มีเบิกบานก็ต้องมีเศร้า ชีวิตเรามันไม่มีอะไรแน่นอนอยู่แล้ว ชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไปเรื่อยๆ แถมสิ่งๆนี้ โลกใบนี้ ก็เป็นโลกที่นาการะเลือกที่จะอยู่และเป็นคนเลือกมันด้วยตัวเอง ไม่มีใครมาบอกมาชักชวน ผมถือว่าสื่อออกมาได้ดีมาก

     อนิเมะนี้ทำให้ผมได้ดูการเจริญเติบโตของทุกๆคนไปพร้อมๆกันรวมทั้งตัวผมเองด้วย ตอนแรกก็ไม่ได้อินเท่าไหร่ตอนดูทีเซอร์เพราะมันดูว่างเปล่ามันดูเหงามากเลย (เกือบจะไม่ดูละด้วยซ้ำ) แต่พอเพลง ed มาเท่านั้นแหละมันเหมือนกับโลกใบนี้ยังมีความหวังอยู่อะคือแบบโครตดีจริงๆ เพลงประกอบก็ถือว่าโครตดี! ที่ฟังบ่อยๆก็จะมีเพลง 銀杏BOYZ - 少年少女 (Music Video) กับ Let There Be Light Again - 落日飛車 (Sunset Rollercoaster) Sonny Boy EP.6 soundtrack (อันนี้ชอบฟังมาก) เนื้อเพลงสื่อออกมาได้ยอดเยี่ยมตรงจริตผมสุดๆ ถึงลายเส้นตอนแรกที่เห็นจะดูไม่ค่อยสวยแต่พอดูไปเรื่อยๆ กลับกลายเป็นว่าผมหลงรักลายเส้นแบบนี้ ตัวละครทุกตัวผมรู้สึกผูกพันกับพวกเขา ทั้งๆที่ตัวเองก็แค่นั่งดูเฉยๆแต่มันเหมือนกับว่าผมไปอยู่ตรงๆนั้นกับทุกๆคน ผมเฝ้ามองพวกเขาเติบโตรวมทั้งผมเองด้วย ผมรู้สึกดีใจที่ตอนจบทุกคนได้เดินตามทางของตัวเอง และรู้สึกดีที่โลกที่นาการะกลับมานั้น โนโซมิ ยังมีชีวิตอยู่แค่นี้ก็ถือว่าโอเคแล้ว สำหรับเรื่องนี้ผมให้ 9.5/10 เลยครับ (เหตุผลที่ไม่ให้อีก 0.5 เป็นเพราะนาการะไม่ได้คู่กับมิซึโฮะครับ5555+ และอย่างที่2 คือผมไม่อยากให้มันจบครับ 555+ หยอกๆ)

คุณเก่งมากครับที่อ่านบทความอะไรก็ไม่รู้ของผมจนจบได้ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ // เพื่อนๆคิดเห็นยังไงกันกับเรื่องของ sonny boy เรารองมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันดูคร้าบ

ปล. สิ่งที่ผมเขียนทั้งหมดนี้ล้วนแต่เป็นความคิดของผมทั้งสิ้น