ขอเกริ่นก่อนนะครับ ครอบครัวผมค่อนข้างมีปัญหากันมาตั้งแต่ผมเกิด เหตุมาจากแม่ผม
พ่อผมเป็นคนเหนือ แม่ผมเป็นอีสาน แล้วผมมาเกิดที่จังหวัดชาละวัน จึงทำให้ผมไม่เครือญาติที่อยู่แถวบ้านเลย ผมเรียนรร.เทศบาลจนจบป.6 แล้วสอบติดม.1-ม.6ที่โรงเรียนประจำจังหวัด แล้วหยุดเรียน1ปีก่อนะเข้ามหาวิทยาลัย เมื่อผมจบม.6 พ่อกับแม่ก่อนหน้านี้ก็ทะเลาะกันมาตลอด และแม่มักจะชอบให้ผมเข้าข้างแม่ตลอด ทั้งที่บางทีแม่ก็ผิด จนผมทำงานที่นครปฐมแบบมีเงินแค่3000บาทเดินทางมาสมัครงานแบบไม่มีครรู้จักเลย จนครบ1ปี ผมสอบติดพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหาร แต่ตัวผมก็ยังพักอยู่ที่หอที่ทำงานอยู่ และแม่ผมก็ตามมาอยู่ด้วยประมาณ3เดือนได้แล้ว หารค่าห้องกันคนละครึ่ง ส่วนแม่สมัครงานเป็นแม่บ้านม.มหิดล เวล่เข้า-ออกงานจะมีเวลาไม่ตรงกันบ้าง หรือผมอาจจะกลับเร็วบ้าง แม่กลับเร็วบ้าง ..........วันนึงผมกลับมาก่อนเพราะไม่มีโอที ผมเหนื่อยมาก เพราะทำแผนกขนส่ง ขับรถไปโคราชตั้งแต่ตี4 ลงงานเดินงาน จนกลับมาถึงโรงงาน17.00น. เป็นแบบนี้เกือบทุกวันที่จะเจองานหนัก แม่กลับบ้านมา17.30น.เพราะแกต้องใช้เวลาเดินจากกลับมา แต่พอมาถึงแม่ทำเหมือนผมไม่ได้ไปทำงาน ทั้งย่นทั้งว่า ว่าไม่ล้างจาน ไม่กวาดถูห้องช่วยกันบ้างเลย ไม่ซื้อน้ำแข็งมาเลย แม่จะว่าผมตลอดว่าไม่ช่วยแบ่งเบาภาระ ทั้งที่ผมก็หารค่าห้องและทำงานเหมือนกัน แต่เวลาแม่กลับมาก่อน แม่นอนเล่นทรศ.แล้วผมก็ไม่ได้ว่าไร แต่ก็ยังต้องทำหน้าที่ล้างจาน กวาดห้องถูห้องอยู่ .....จนผมทำงานแล้วสอบติดมหาวิทยาลัย .....ผมก็ลาออกจากงานแล้วก็ไม่มีรายรับ ผมก็ทำหน้าที่อยู่ห้องทั้งวัน ทำตามที่แม่สั่งทุกอย่าง แต่แม่ก็ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดมากกกก... เพราะแกชอบที่จะพูดว่าแม่เงินเดือนแค่9000เอง ต้องจ่ายค่าห้องค่าน้ำไฟ ประมาณนี้ ซึ่งพูดบ่อยมาก แล้วผมจะเป็นคนที่ไม่กล้าทำอะไรที่แม่สั่ง เพราะกลัวไม่ถูกใจ แต่พอไม่ทำก็บ่นว่าขี้เกียจ เช่น แม่จะตากผ้าไว้หน้าห้อง แล้วผมก็ไม่เก็บ แกก็บ่นว่าไม่ช่วยเก็บ พอวันต่อมาผมก็เก็บ แต่ทว่าฝนมันตกทั้งวัน ผมก็เลือกที่จะให้มันแห้งที่สุด แต่แม่ผมบอกว่าไม่เกี่ยวหรอก - แล้วผมมัดผ้าม่านปกติก็ผมก็จัดมัดแบบนี้ แต่แม่บอกว่ามัดแน่นเกิน 5555 แต่แกก็แกะออกง่ายๆ ผมก็ไม่เข้าใจว่าแน่นตรงไหน แล้วก็เรื่องม่านกันยุง เวลาผมลืมแม่ก็จะชอบว่าผมปะจำ แล้วเสียงดังมาก ทำให้ผมตัวสั่นเหมือนกัน แต่แม่ลืม ผมต้องเดินไปปิดให้แถมยังโดนบ่นว่าทำไมไม่หันพัดลมให้ดีดี - แม่ต้นไม้แม่ แกจะปลูกเป็นกระถางไว้หน้าห้อง แล้วมันโดนแดดแกก็จะสั่งให้เอาผ้าไปบังไว้ แล้วผมก็เอาไปบังไว้ จนแกกลับหอมา แกบ่นว่าไม่ต้องบังถึงเย็นหรอก แต่ทั้งที่ตอนเช้าแดดจะไม่ส่อง ตอนเย็นมันจะส่อง ก็ควรที่จะบัง เพราะถ้าบังตอนเช้าก็ไม่รู้จะบังอะไร แกก็ว่าผมทำไมไม่เก็บผ้าที่บังไว้5555
ทั้งหมดนี้ แม่ไม่เคยภูมิใจผมเลยที่ผมเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด แผนวิทย์-คณิต
แม่ไม่เคยภูมิใจเลยที่ผมหยุดเรียนเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน1ปี
แม่ไม่เคยภูมิใจเลยที่ผมสอบติดมหาวิทยาลัย
แม่ไม่เคยรู้สึกเลยว่าตอนนี้เพื่อนผม รุ่นเดียวกัน บางคนเขาก็ได้เรียนพ่อแม่ส่งทุกบาททุกสตางค์ บางคนเขาก็ไม่ต้องมาทำงานแบบผม
ทั้งหมดนี้ มีพ่อผมที่คอยให้กำลังใจผมตั้งแต่เด็ก แม่เคยว่าผมตอนป.1ว่าตากผ้าไม่ไปทางเดียวกัน 5555 ทุกท่านอาจจะงง แต่ตากไปคือหันคอเสื้อไปทางเดียวกัน และต้องตากแบบเรียงสีของผ้า ทั้งที่ผมแค่ป.1แม่ตีผมจนผมวิ่งหนีออกจากบ้านรถเกือบชน ผมว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมันโหดร้ายมาก
จนมาปัจจุบัน ผมเขียนไว้วันที่2เดือนกันยายน2564 ในเดือนมกราคม 2565 ผมจะได้เข้ามหาวิทยาลัยแล้วคงไม่ได้เจอแม่แล้ว และในใจผมคิดว่าคงไม่กลับมาหาแกแล้ว ..... ปล.หลังจากที่ขายบ้าน ใช้หนี้สิน พ่อย้ายไปอยู่จ.แพร่
เพื่อนๆมีเรื่องสนทนาให้ข้อคิดอย่างไรบ้างครับ อยากรับฟังความเห็นของทุกท่านกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับผม
ทำอะไรก็ผิด พอไม่ทำก็ว่าว่าขี้เกียจ จากมารดาผู้ให้กำเนิด
พ่อผมเป็นคนเหนือ แม่ผมเป็นอีสาน แล้วผมมาเกิดที่จังหวัดชาละวัน จึงทำให้ผมไม่เครือญาติที่อยู่แถวบ้านเลย ผมเรียนรร.เทศบาลจนจบป.6 แล้วสอบติดม.1-ม.6ที่โรงเรียนประจำจังหวัด แล้วหยุดเรียน1ปีก่อนะเข้ามหาวิทยาลัย เมื่อผมจบม.6 พ่อกับแม่ก่อนหน้านี้ก็ทะเลาะกันมาตลอด และแม่มักจะชอบให้ผมเข้าข้างแม่ตลอด ทั้งที่บางทีแม่ก็ผิด จนผมทำงานที่นครปฐมแบบมีเงินแค่3000บาทเดินทางมาสมัครงานแบบไม่มีครรู้จักเลย จนครบ1ปี ผมสอบติดพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหาร แต่ตัวผมก็ยังพักอยู่ที่หอที่ทำงานอยู่ และแม่ผมก็ตามมาอยู่ด้วยประมาณ3เดือนได้แล้ว หารค่าห้องกันคนละครึ่ง ส่วนแม่สมัครงานเป็นแม่บ้านม.มหิดล เวล่เข้า-ออกงานจะมีเวลาไม่ตรงกันบ้าง หรือผมอาจจะกลับเร็วบ้าง แม่กลับเร็วบ้าง ..........วันนึงผมกลับมาก่อนเพราะไม่มีโอที ผมเหนื่อยมาก เพราะทำแผนกขนส่ง ขับรถไปโคราชตั้งแต่ตี4 ลงงานเดินงาน จนกลับมาถึงโรงงาน17.00น. เป็นแบบนี้เกือบทุกวันที่จะเจองานหนัก แม่กลับบ้านมา17.30น.เพราะแกต้องใช้เวลาเดินจากกลับมา แต่พอมาถึงแม่ทำเหมือนผมไม่ได้ไปทำงาน ทั้งย่นทั้งว่า ว่าไม่ล้างจาน ไม่กวาดถูห้องช่วยกันบ้างเลย ไม่ซื้อน้ำแข็งมาเลย แม่จะว่าผมตลอดว่าไม่ช่วยแบ่งเบาภาระ ทั้งที่ผมก็หารค่าห้องและทำงานเหมือนกัน แต่เวลาแม่กลับมาก่อน แม่นอนเล่นทรศ.แล้วผมก็ไม่ได้ว่าไร แต่ก็ยังต้องทำหน้าที่ล้างจาน กวาดห้องถูห้องอยู่ .....จนผมทำงานแล้วสอบติดมหาวิทยาลัย .....ผมก็ลาออกจากงานแล้วก็ไม่มีรายรับ ผมก็ทำหน้าที่อยู่ห้องทั้งวัน ทำตามที่แม่สั่งทุกอย่าง แต่แม่ก็ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดมากกกก... เพราะแกชอบที่จะพูดว่าแม่เงินเดือนแค่9000เอง ต้องจ่ายค่าห้องค่าน้ำไฟ ประมาณนี้ ซึ่งพูดบ่อยมาก แล้วผมจะเป็นคนที่ไม่กล้าทำอะไรที่แม่สั่ง เพราะกลัวไม่ถูกใจ แต่พอไม่ทำก็บ่นว่าขี้เกียจ เช่น แม่จะตากผ้าไว้หน้าห้อง แล้วผมก็ไม่เก็บ แกก็บ่นว่าไม่ช่วยเก็บ พอวันต่อมาผมก็เก็บ แต่ทว่าฝนมันตกทั้งวัน ผมก็เลือกที่จะให้มันแห้งที่สุด แต่แม่ผมบอกว่าไม่เกี่ยวหรอก - แล้วผมมัดผ้าม่านปกติก็ผมก็จัดมัดแบบนี้ แต่แม่บอกว่ามัดแน่นเกิน 5555 แต่แกก็แกะออกง่ายๆ ผมก็ไม่เข้าใจว่าแน่นตรงไหน แล้วก็เรื่องม่านกันยุง เวลาผมลืมแม่ก็จะชอบว่าผมปะจำ แล้วเสียงดังมาก ทำให้ผมตัวสั่นเหมือนกัน แต่แม่ลืม ผมต้องเดินไปปิดให้แถมยังโดนบ่นว่าทำไมไม่หันพัดลมให้ดีดี - แม่ต้นไม้แม่ แกจะปลูกเป็นกระถางไว้หน้าห้อง แล้วมันโดนแดดแกก็จะสั่งให้เอาผ้าไปบังไว้ แล้วผมก็เอาไปบังไว้ จนแกกลับหอมา แกบ่นว่าไม่ต้องบังถึงเย็นหรอก แต่ทั้งที่ตอนเช้าแดดจะไม่ส่อง ตอนเย็นมันจะส่อง ก็ควรที่จะบัง เพราะถ้าบังตอนเช้าก็ไม่รู้จะบังอะไร แกก็ว่าผมทำไมไม่เก็บผ้าที่บังไว้5555
ทั้งหมดนี้ แม่ไม่เคยภูมิใจผมเลยที่ผมเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด แผนวิทย์-คณิต
แม่ไม่เคยภูมิใจเลยที่ผมหยุดเรียนเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน1ปี
แม่ไม่เคยภูมิใจเลยที่ผมสอบติดมหาวิทยาลัย
แม่ไม่เคยรู้สึกเลยว่าตอนนี้เพื่อนผม รุ่นเดียวกัน บางคนเขาก็ได้เรียนพ่อแม่ส่งทุกบาททุกสตางค์ บางคนเขาก็ไม่ต้องมาทำงานแบบผม
ทั้งหมดนี้ มีพ่อผมที่คอยให้กำลังใจผมตั้งแต่เด็ก แม่เคยว่าผมตอนป.1ว่าตากผ้าไม่ไปทางเดียวกัน 5555 ทุกท่านอาจจะงง แต่ตากไปคือหันคอเสื้อไปทางเดียวกัน และต้องตากแบบเรียงสีของผ้า ทั้งที่ผมแค่ป.1แม่ตีผมจนผมวิ่งหนีออกจากบ้านรถเกือบชน ผมว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมมันโหดร้ายมาก
จนมาปัจจุบัน ผมเขียนไว้วันที่2เดือนกันยายน2564 ในเดือนมกราคม 2565 ผมจะได้เข้ามหาวิทยาลัยแล้วคงไม่ได้เจอแม่แล้ว และในใจผมคิดว่าคงไม่กลับมาหาแกแล้ว ..... ปล.หลังจากที่ขายบ้าน ใช้หนี้สิน พ่อย้ายไปอยู่จ.แพร่
เพื่อนๆมีเรื่องสนทนาให้ข้อคิดอย่างไรบ้างครับ อยากรับฟังความเห็นของทุกท่านกับเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับผม