ฉันเกลียดพี่ชายตัวเอง

ตั้งแต่เด็กจนโตนะเราไม่เคยได้อะไรมากกว่าพี่ชายเราเลยเป็นน้องที่ต้องเสียสละทุกอย่างเรารักพี่เรามากตอนนั้นเพราะเรามีพี่ชายคนเดียว เรายอมให้ทุกอย่าง พอโตมาสัก 13-14 ปี เราก็มีความคิดที่ว่าทำไมต้องเป็นพี่เราที่ได้ทุกอย่าง ทำไมทุกคนถึงเข้าข้างพี่เรา เราพยามทำดีมาตลอดเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนไม่เกเรเพื่อที่ว่าพ่อกับแม่จะรักเราเท่าพี่เราบ้างแต่ทุกครั้งที่เราทำเรื่องดีๆสำเร็จ เช่น สอบได้คะแนนดีๆ พ่อก็จะบอกว่า ครูออกข้อสอบง่ายบ้างแหละ ครูตรวจผิดบ้าง แย่สุดคือบอกว่าเราไปลอกเพื่อนบอกว่าเราโง่ จนตอนนี้เรา 19 ปี พ่อก็ยังคงพูดอยู่ 😅บ่นยาวไปหน่อย …ประเด็นมันอยู่ตรงนนี้ค่ะ คือตอนนี้เราอยู่บ้านกับพี่ชายเรา2คน แล้วก็มียายแต่ยายอยู่บ้านสวน พ่อกับแม่อยู่ชลบุรี คือ3-4เดือนก่อนหน้านี้เราไปอยู่หอเพราะเรียนแต่ตอนนี้กลับมาอยู่บ้านแล้วเป็นอะไรที่แย่มากเรากลับมาวันแรกสภาพบ้านคือพังมาก ทั้งเพื่อนพี่เราก็มาอยู่มาทำอะไรกันก็ไม่รู้ ( พี่เราอายุ 24-25 ไม่ทำงานวันๆเอาแต่นอนกินนอนใช้อยู่บ้าน เราไม่คุยกับพี่เราเลย ถ้าไม่จำเป็น) คือเราก็เห็นแหละบางทีเึกๆเรามาเข้าห้องน้ำมันทำอะไรก็ไม่รู้อยู่หลังบ้านซึ่งแบบมันน่าจะเกี่ยวกับยา แล้วพอเราโทรไปฟ้องแม่กลับโดนด่าว่า จะพูดทำไมไม่ต้องไปยุ่งกับเขา แล้วแม่ก้บอกว่าอย่าไปพูดให้พ่อได้ยินนะ (แม่เราปกป้องพี่มาตลอดแหละ ให้ท้ายมาตลอด พี่เราเคยโดนตำรวจจับเรื่องยา พ่อเลยกับพี่เลยไม่ถูกกัน แล้วพี่เราก็เป็นคนที่อวดดีไม่ยอมใครทั้งนนั้นแม้แต่พ่อกับแม่) แล้วทุกคนในบ้านแม้แต่ญาติๆก็จะแบบสงสารพี่เราว่าพ่อไม่รักงู้นงี้คือเราอะอยากจะบอกว่ามันมากกกกเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่