เราควรทำยังไงดีกับความรู้สึกอยากตายทุกครั้งเวลาที่บรรยากาศพาไป?

สวัสดีค่ะ เรายังอยู่ในวัยมัธยมแต่เป็นมัธยมปลายนะ คือเราเป็นเด็กร่าเริงมากตอนเด็กจนกระทั่งเราอยู่ป.5 เราเป็นคนที่น่ารัก อันนี้เราไม่ได้อวยตัวเองนะ ตอนนั้นมีแต่รุ่นพี่มาจีบเราเราก็รู้สึกดีแหละแต่เพื่อนๆชอบพูดว่าเราอ่อย ว่าเราร่านบ้าง เราก็อืม ไม่ได้สนใจไรมาก ป.6เรากำลังจะจบจากรร.ประถม มีผช.เอาของขวัญมาให้เราที่รร. คือเราไม่รู้จักหรอกเขาบอกว่าชอบเรา ละเพื่อนๆก็แซวกัน ม.1เราเข้ารร.ใหม่ เราฮอตในนั้นมาก แต่ตอนม.1เราโดนรุ่นพี่รุมตบค่ะ เพราะคนที่พี่แกชอบมาจีบเรา ไร้สาระสิ้นดี ละก็มีเพจสำหรับฝากบอกประจำรร.มีแต่คนฝากถึงเราซะส่วนใหญ่ ฝากบอกรัก ฝากด่า ฝากท้าตบ ตอนนั้นเราอยู่ไม่เป็นสุขเลย คุณครูที่รร ก็ชอบลวนลามวิชาพละครูจะชอบมาโอบเรา เรียนปิงปองนเ เพื่อนๆก็นินทาเราว่าเราเป้นเด็กครูละเรื่องก็เหมือนจะรู้ทั้งรร.ไวมาก ทำไมไม่โทษครูแต่มาด่าเราแทนอะ เราเลยขอแม่ย้ายรร.และบอกว่าหนุโดนรุ่นพี่ตบ แต่แม่บอกว่าไร้สาระ บอกให้เราทนต่อไปแค่นี้มันไม่ตายหรอก ตอนนั้นเราก็ทำได้แค่ทนต่อไปเรื่อยๆ ม.2เราถูดรุ่นพี่โยนของใส่เราจนมันแตกใส่ไหล่เราอะ เราเจ็บมาก แต่ทำได้แค่เดินผ่านไป และม.2เรามีแฟน แฟนเราก็หน้าตาดีนะฮอตเลยแหละ แต่เพราะนั่นเลยทำให้คนยิ่งไม่ชอบเราและม.2เราโดนครูคอมมาจับที่เอวละชอบพูดกับเราว่าเราน่ารักจัง   เราบอกหรือยังนะ ว่าที่บ้านเราพ่อแม่เราทะเลาะกันทุกวัน เล็กๆน้อยๆแต่จะลามมาเป็นเรื่องใหญาเสมอ ลามไปถึงรากเหง้าเลย เวลาทะเลาะกันเสร็จคุณพ่อคุณแม่ก็ชอบมาระบายให้เราฟังทั้งๆที่เราไม่อยากจะรับฟังเลย แค่เราเห็นเราก็รู้สึกแย่แล้ว แม่บอกว่าเราเป็นภาระ สันดานหมา ทำไมชอบเถียงพ่อแม่ ทั้งที่เราก็แค่อยากอธิบายให้ท่านได้เข้าใจ ม.3เราเริ่มเก็บตัวเงียบ เราไม่เล่นเฟสเราบอกเลิกแฟน เราอยู่คนเดียวเราไม่มีเพื่อน เพราะเราคิดว่าเพื่อนค่อสิ่งที่มันจอมปลอม คือสิ่งที่แย่ที่สุด เพื่อนมีไปก็ไร้ประโยชน์เราอยู่ตัวคนเดียวได้ ดีหว่ามีเพื่อนปลอมๆ เราแค่อยากระบายให้ใครสักคนฟังว่าในแต่ละวันเรารู้สึกยังไง แต่ระบายกับเพื่อนก็ดันเอาไปเล่าต่อ เราเลยเก็บมาคิดคนเดียวทุกครั้ง เราเครียดกับหลายเรื่อง เราเครียดเรื่องเรียน เรื่องที่บ้าน มันแย่ไปหมด ทุกครั้งที่ฝนตกเราจะเป็นกังวลมากกว่าปกติ เรื่องเลวร้ายมันผุดขึ้นมาเราลบไม่ได้สักที เราเลยตัดสินใจกรีดแขนไม่ใช่กรีดแบบในละครเพื่อเรียกร้องความสนใจ เพราะเราไม่มีใครที่แคร์เรา พ่อแม่ไม่ได้สนใจเรามากพอ เรากรีดทางยาว เลือดไหลเลอะเสื้อเราเต็มไปหมดแต่เรารอดมาได้ เพราะสมีครมาช่วย แทนที่จะถามนะว่าเป็นไรถึงทำแบบนี้กลับด่าว่าเลีเยงเสียข้าวสุขไปฟรีๆ ดีจัง ม.4เราย้ายรร.ใหม่ เพื่อนก็มาทำความรู้จักกับเรา แต่นางถามว่า เราใช้โทรศัพท์รุ่นไรหรอ เป็นคำทักทายคำแรกที่ได้ยินจากนาง เราก็บอกว่าเออก็ใช้เนี่ยๆ นางก็ถามต่อว่าชื่อไร แล้วก็มีเพื่อนคนนึงมาบอกกับเราว่าอย่าไปยุ่งกับพวกคุณหนูเลย ถ้าไม่มีเงินพวกนั้นก็ไม่คบหรอกนะ เราเลยแค่ตอบอืมละเดินจากไป ชีวิตก็ปกติดีเราอยู่เงียบๆ แบบไปกินข้าวคนเดียว ไปไหนมาไหนคนเดียว เวลาไปกินข้าวที่โรงอาหาร จะมีพี่ผช.ชอบซื้อน้ำปั่นมาให้เรา เราก็ทำได้แค่ขอบคุณ แต่รร.นี้ไม่มีคนนินทาเรื่องเรากับพี่เขาเลย เพราะพี่เขาเป็นคนเย็นชาแต่สาวตรึมถ้ามีใครสักคนด่าคนที่พี่แกชอบพี่แกจะไม่พ฿ดกับคนนั้นอีก เราก็งงๆอะ แต่เพื่อนในห้องเราเล่าให้ฟังแบบนี้ว่าพี่แกเป็นคนแบบนี้เพราะเราไปถามเพื่อนว่าคนนี้คือใคร จบม.4เราเรียนดีได้เกรดดี แต่..ไม่มีใครยินดีด้วยหรอก จากที่เราเป๋นคนเฟรนลี่มองโลกในแง่ดี กลับกลายเป๋นว่าเรากลายเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมไปซะแล้ว ม.5 ก็ตามปกติทั่วๆไป พี่แกก็คอยชวนคุยด้วยตลอด พี่เขาชมว่าเราน่ารักนะเวลายิ้มขอแค่เรายิ้มบ้างเราไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือคนเย็นชาที่เพื่อนเราเล่าให้ฟังพี่เขาใจดี แต่วันกีฬาสีเขาเสนอให้เราเป็นแม่สี คือคนยืนเฉยๆแต่แต่งหน้านั่นแหละเราถูกบังคับ เราทำได้แค่ทำๆไป  คือเราเบื่ออะไรแบบนี้มากเลยถ้าเราไม่เป็นคะแนนอาจจะน้อยบลาๆไรไม่รู้ ก็ได้แค่ตกลงไป แล้ววันนั้นก็จบลงอย่างสวยงามทุกคนมีความสุขยกเว้นเรา เราแค่อยากให้พ่อแม่เรามาเห็นเราทำกิจกรรมอยากให้เห็นว่าวันนั้นเราสวยมากเลยนะแต่เราแค่คิดแหละ คือเราเป็นคนไม่ชอบอยู่เงียบๆแต่อนู่เงียบๆ เก็ตป้ะ เราจะหาไรทำเปิดเพลงบ้างไรงี้ ถ้าเงียบเกินไปเราคิดเรื่องตายอย่างเดียว วันนึง เราดาวน์มากได้ยินเสียงพ่อแม่ทะเบาะกันลั่นบ้าน เราพยายามจะผูกคอตาย แต่ไม่สำเร็จเพราะพัดลมมันฟุ้บลงมา ละแม่ก็มาด่าเราต่อว่าทำของเสียหาย อืมดี และตอนนี้เราต้องได่มาเรียนออนไลน์ทั้งๆที่จะได้เข้ามหาลัย ไปมีชีวิตใม่นอกกรงขังสักที เราเล่าไม่ละเอียดเท่าไหร่ เพราะพ่อแม่เราทะเาะกันทุกวันเรากลัวมันยาวเกินไปเราเลยสรุป เรียนออนไลน์คือแย่มากช่วงนี้เราเหนื่อยเราท้อ จากคนที่ได้เกรด4 กลับเรียนแบบโคตรจะงงอะ เมื่อไหร่ประยุทธ์จะออก ขอร้องล่ะ เครียกเพราะเหมือนกัน ตู่ ปล.เรากับพี่เขายังคุยกันนะแต่เราไม่ยอมเป็นแฟนด้วย