ต้องเท้าความก่อนนะครับ ผมมีอายุ13ปี เรียนอยู่โรงเรียนทุนชื่อดังแห่งหนึ่งเป็นโรงเรียนประจำ แต่ตามสถานการณ์โควิดทำให้ต้องเรียนออนไลน์โดยไม่ต้องเข้าหอ     ตอนนี้เป็ฯช่วงที่เศรฐกิจไม่ดี แต่โรงเรียนผมมีทุนเป็นค่าอาหาร ค่าเน็ต โดยผมได้ทุนตรงนี้ประมาณ 3500 บาท แค่ผมไม่ได้ใช้เงินเลย ผมกะจะเก็บไว้ใช้ยามลำบาก  ผมมีความฝันครับผมเชื่อทุกคนต้องมีความฝันเป็นของตัวเอง เช่น ยูทูปเบอร์ เป็นหมอ สตีมเมอร์และอีกมากมาย  ผมสามาถรเดินตามความฝันของผมได้โดยไม่เสียหายอะไรเงินก็มีใช้ เรียนอยู่โรงเรียนทุนอีก แต่พ่อแม่ผมนะสิ คาดหวังว่าให้ผมเป็นหมอ เป็นลูกจ้างที่เงินเดือนมั่นคง โดยไม่ถามผมเลยว่าอยากเป็นมั้ย ผมอยากเป็นนายตัวเองครับ เพราะผมมีความคิดว่า ถ้าเราเป็นลูกจ้างตลอดเนี่ยตอนแก่ เราต้องพึ่งพา ลูกหลาน เพราะว่าเราไม่มีแรงที่จะทำงานต่อ แต่ถ้าเป็นนายตัวเองแล้วประสบความสำเร็จมันได้อะไรหลายๆอย่างมากมายครับ แล้วไม่จำเป็นต้องพึ่งพาลูกหลาน ลูกหลานก็จะมีเราเป็นแบบอย่าง   ผมไม่กล้าบอกความฝันกับพ่อแม่ครับ เพราะว่าผมรู้แล้วว่าพ่อแม่ผมจะต้องตอบว่าอย่างไร   พ่อแม่ผมจะต้อง ตอบว่า  "มีหลายคนที่ไม่ได้มีโอกาสเหมือนลูกนะ ที่ได้ที่เรียนดีๆแถมเรียนฟรีอีก  สงสารคนที่เขาจ่ายตังเรียนพิเศษมากกว่าลูกเขายังไม่ติดเลย" แต่ผมมองว่ามันก็จริง  แล้วผมทำควบคู่ไปมันก็ไม่ผิดแต่ปัญหามันอยู่ที่ว่า   ถ้าวันนึงผลการเรียนผมตก พ่อแม่ก็จะโทษแต่ตัวผมและอย่างอื่นๆที่ผมทำนอกจากการเรียน เช่น เล่นเกม ดูหนัง ฟังเพลง เล่นกีฬา   ประมาณนี้แหละครับ  ผมอยากจะถามคนที่ไม่มีโอกาสเหมือนผม และคนที่มีความฝันที่อยากจะเป็นลูกจ้าง ว่า  "คุณจะเลือกสิ่งใดระหว่าง ความฝัน กับ ความต้องการของพ่อแม่ที่คิดว่ามั่นคง แล้วถ้าคุณเลือกแล้วคุณจะมีความสุขมั้ยครับ"