#ต้นทุนชีวิตเราไม่เท่ากัน....
#เสียใจที่สุดในชีวิต...
#ยินดี่ที่ได้รู้จัก...เป็นรายการทีวีที่ชื่นชอบและติตามมาโดยตลอด...มีตัวพิธีกรเดินไปตามถนนและซอกซอยแบบไม่มีสคริป....สัมภาษณ์คนที่ผ่านมา...และปิดท้ายด้วยคำถามทุกคนที่สัมภาษณ์..."ความสุขของพี่คืออะไร"...และ..."ความทุกข์ของพี่คืออะไร"....คำถามสั้นๆแต่ตอบไม่ง่ายของผู้ถูกสัมภาษณ์...แต่ทำคนดูคิดตาม..ให้กับมาถามตัวเองว่า...และของเราหล่ะคืออะไร....
........
คำถามที่พิธีกรถาม...ก้องดังอยู่ในความคิด..แต่คำถามที่ตามมาคือ..."เรื่องเสียใจที่สุดในชีวิตคืออะไร"...เป็นคำถามที่พุดขึ้นระหว่างนอนป่วยอยู่บน lazy boy ตัวบอบบาง ณ ชั้นล่างของตัวบ้าน....
......
คำถามนี้ไม่ยากเลยที่จะตอบ...แต่คิดขึ้นมาทีไรน้ำตาไหลทุกที...เรื่องเศร้างที่สุดในชีวิตไม่ใช่เรื่องที่ถูกคนรอบข้างกระทำ...แต่เป็นเรื่องที่ไปกระทำกับคนในครอบครัว....
......
ด้วยเพราะเกิดจากครอบครัวโบราณที่นิยมสั่งสอนลูกด้วยความรุนแรง..."ค่านิยมรักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี"..จึงถูกถ่ายทอดจากพ่อสู่ลูก...และส่งผลไปยังอีกรุ่นหนึ่ง...และผลรุนแรงขึ้น...โดยเฉพาะครอบครัวที่ดำรงอยู่แบบปากกัดตีนถีบ...
........
ครั้นเมื่อ..#ตูดหมึก..อายุ 3-5 ปี...เวลาเขาทำผิดสำคัญจะลงโทษด้วยการตี...ทำอยู่หลายปีในช่วงเวลานั้น..ไม่มีใครห้าม..ไม่มีใครเตือนสติ...ทำโทษแล้วต้องมานั่งข้างๆตอนลูกหลับไปแล้ว....เสียใจทุกครั้งกับร่องรอยที่ลูกน้อยบอบางไร้เดียงได้รับ...ทายาไป..เสียไปใจ...
....
ทำไมน่ะ..ในห้วงเวลานั้นคนเป็นพ่อกลับคิดไม่ได้...ผ่านมา 20 กว่าปี....น้ำตาของลูก...เสียงร้องของลูกในวันนั้น..ยังสร้างบาดแผลในใจ..เรียกน้ำตาของคนเป็นพ่อได้เสมอทุกครั้งที่คิดถึง...นับเป็นเรื่องที่..#เสียใจที่สุดในชีวิต...ที่สะเทือนอารมณ์อย่างเงียบๆ..และแสนเศร้าสร้อย...และจะเป็นเช่นนั้น..จวบจนลมหายใจของพ่อจางหายไป...
.......
ในวันที่คิดได้...จึงตั้งใจเลี้ยงให้ตูดหมึกมีความสุขมากที่สุด...อยากได้อะไรอยากทำอะไร...พ่อสนับสนุนเต็มที่...ไม่คาดหวังไม่บังคับในสิ่งที่ตูดหมึกไม่ชอบ...แม้ว่าสิ่งนั้นจะช่วยให้เขาประสบความสำเร็จในภายภาคหน้าก็ตาม...เลี้ยงลูกให้มีความสุขที่สุดในวันนี้ก็พอ..ไม่ใช่ให้เขาเก่งที่สุด...อนาคตของลูกพ่อจะสร้างให้...เท่าที่พ่อที่เกิดในครอบครัวกรรมกรจนๆจะทำได้....
.......
มีเรื่องเสียใจที่สุดในชีวิตแล้ว...”เรื่องที่ดีใจที่สุดในชีวิตคืออะไรหล่ะ”....ตอบอย่างชื่นใจ...ก็วันที่ตูดหมึกส่งเสียงดังลั่น...แรกเริ่มที่ออกจากท้องแม่....เป็นอีกเรื่องที่ไม่เคยลังเล..และคิดว่าในชีวิตนี้..ไม่มีเรื่องไหนจะแสนวิเศษไปกว่านี้ได้อีกแล้ว...คิดขึ้นมาทีไรก็อิ่มเอิบใจ..เพราะวันนั้น....”ฉันเป็นพ่อคนแล้ว”...แม้จะเป็นพ่อที่ไม่สมบูรณ์ก็ตาม....
......
#พ่อเสียใจ...
#บอกรักกันในวันที่ยังหายใจ...และ..
#ความรักไม่ใช่เรื่องน่าอาย...
#รักตูดหมึก...เพราะ...
#เธอคือลมหายใจและเธอคือทุกสิ่ง.....
เสียใจที่สุดในชีวิต…
#เสียใจที่สุดในชีวิต...
#ยินดี่ที่ได้รู้จัก...เป็นรายการทีวีที่ชื่นชอบและติตามมาโดยตลอด...มีตัวพิธีกรเดินไปตามถนนและซอกซอยแบบไม่มีสคริป....สัมภาษณ์คนที่ผ่านมา...และปิดท้ายด้วยคำถามทุกคนที่สัมภาษณ์..."ความสุขของพี่คืออะไร"...และ..."ความทุกข์ของพี่คืออะไร"....คำถามสั้นๆแต่ตอบไม่ง่ายของผู้ถูกสัมภาษณ์...แต่ทำคนดูคิดตาม..ให้กับมาถามตัวเองว่า...และของเราหล่ะคืออะไร....
........
คำถามที่พิธีกรถาม...ก้องดังอยู่ในความคิด..แต่คำถามที่ตามมาคือ..."เรื่องเสียใจที่สุดในชีวิตคืออะไร"...เป็นคำถามที่พุดขึ้นระหว่างนอนป่วยอยู่บน lazy boy ตัวบอบบาง ณ ชั้นล่างของตัวบ้าน....
......
คำถามนี้ไม่ยากเลยที่จะตอบ...แต่คิดขึ้นมาทีไรน้ำตาไหลทุกที...เรื่องเศร้างที่สุดในชีวิตไม่ใช่เรื่องที่ถูกคนรอบข้างกระทำ...แต่เป็นเรื่องที่ไปกระทำกับคนในครอบครัว....
......
ด้วยเพราะเกิดจากครอบครัวโบราณที่นิยมสั่งสอนลูกด้วยความรุนแรง..."ค่านิยมรักวัวให้ผูกรักลูกให้ตี"..จึงถูกถ่ายทอดจากพ่อสู่ลูก...และส่งผลไปยังอีกรุ่นหนึ่ง...และผลรุนแรงขึ้น...โดยเฉพาะครอบครัวที่ดำรงอยู่แบบปากกัดตีนถีบ...
........
ครั้นเมื่อ..#ตูดหมึก..อายุ 3-5 ปี...เวลาเขาทำผิดสำคัญจะลงโทษด้วยการตี...ทำอยู่หลายปีในช่วงเวลานั้น..ไม่มีใครห้าม..ไม่มีใครเตือนสติ...ทำโทษแล้วต้องมานั่งข้างๆตอนลูกหลับไปแล้ว....เสียใจทุกครั้งกับร่องรอยที่ลูกน้อยบอบางไร้เดียงได้รับ...ทายาไป..เสียไปใจ...
....
ทำไมน่ะ..ในห้วงเวลานั้นคนเป็นพ่อกลับคิดไม่ได้...ผ่านมา 20 กว่าปี....น้ำตาของลูก...เสียงร้องของลูกในวันนั้น..ยังสร้างบาดแผลในใจ..เรียกน้ำตาของคนเป็นพ่อได้เสมอทุกครั้งที่คิดถึง...นับเป็นเรื่องที่..#เสียใจที่สุดในชีวิต...ที่สะเทือนอารมณ์อย่างเงียบๆ..และแสนเศร้าสร้อย...และจะเป็นเช่นนั้น..จวบจนลมหายใจของพ่อจางหายไป...
.......
ในวันที่คิดได้...จึงตั้งใจเลี้ยงให้ตูดหมึกมีความสุขมากที่สุด...อยากได้อะไรอยากทำอะไร...พ่อสนับสนุนเต็มที่...ไม่คาดหวังไม่บังคับในสิ่งที่ตูดหมึกไม่ชอบ...แม้ว่าสิ่งนั้นจะช่วยให้เขาประสบความสำเร็จในภายภาคหน้าก็ตาม...เลี้ยงลูกให้มีความสุขที่สุดในวันนี้ก็พอ..ไม่ใช่ให้เขาเก่งที่สุด...อนาคตของลูกพ่อจะสร้างให้...เท่าที่พ่อที่เกิดในครอบครัวกรรมกรจนๆจะทำได้....
.......
มีเรื่องเสียใจที่สุดในชีวิตแล้ว...”เรื่องที่ดีใจที่สุดในชีวิตคืออะไรหล่ะ”....ตอบอย่างชื่นใจ...ก็วันที่ตูดหมึกส่งเสียงดังลั่น...แรกเริ่มที่ออกจากท้องแม่....เป็นอีกเรื่องที่ไม่เคยลังเล..และคิดว่าในชีวิตนี้..ไม่มีเรื่องไหนจะแสนวิเศษไปกว่านี้ได้อีกแล้ว...คิดขึ้นมาทีไรก็อิ่มเอิบใจ..เพราะวันนั้น....”ฉันเป็นพ่อคนแล้ว”...แม้จะเป็นพ่อที่ไม่สมบูรณ์ก็ตาม....
......
#พ่อเสียใจ...
#บอกรักกันในวันที่ยังหายใจ...และ..
#ความรักไม่ใช่เรื่องน่าอาย...
#รักตูดหมึก...เพราะ...
#เธอคือลมหายใจและเธอคือทุกสิ่ง.....