เวลา1ทุ่มในเวลาช่วงหน้าหนาวมืดมาก เราได้ขับรถกลับบ้านซึ่งทางกลับบ้านมันเปลี่ยวมาก สองข้างทางเป็นป่าและที่ปลูกมันที่ตรงนี้มีหมาจรจัดเยอะมาก เราได้เดินทางกลับบ้านในเส้นทางนี้ ไม่มีไฟสักดวง แฟนเราเป็นคนขับ ขับ70+ ใส่หมวกกันน็อคชิวดำเค้าปิดชิงตอนขับรถ เราก็งอนเขาก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ พอขับไปสักพักรถจะเสียหลักเหมือนเหยียบอะไรสักอย่าง เราตกใจเสียงหมาร้องโหยหวน วนกลับไปดู เจอแม่หมาสภาพผอมซูบ เลือดออกหู ออกจมูก นอนอยู่เลนรถจักรยานยนต์ เราถามว่าทำไมไม่เห็นไฟก็สว่างหมาก็ตัวใหญ่ ดันบอกชิวมันไม่เห็นจริงๆ หาข้อแก้ตัว108พันอย่าง  เราทำตัวไม่ถูกแถวนั้นไม่ค่อยมีรถผ่าน ได้ตัดสินใจอุ้มหมาออกมาจากทางถนนดูอาการสักพัก น้องเลือดไหลที่หูไม่หยุด ตาค้าง หายใจแผ่วๆ ทีละเฮือก กระอักเลือดด้วย รพ.สัตว์ก็ไม่มีเพราะไม่ได้อยู่ในเมือง รถเก๋งปิ้กอัพก็ไม่มี แฟนไม่มีอาการท่าทางเสียใจใดๆ เรารู้สึกผิดมากๆ ได้แต่บอกน้องว่าไม่ได้ตั้งใจจะเหยียบนะ ร้องไห้ไปปลอบหมาไป แฟนเราเงียบไม่พูดไม่มีความรับผิดชอบขึ้นรถจะกลับบ้านทั้งที่ตัวเองเหยียบหมามันกำลังจะตาย ทำอะไรไม่ถูก ได้เเต่เฝ้าน้องจนน้องไป คิดว่าตัวเองโคตรไม่มีความรับผิดชอบเลย1ชีวิตกำลังจะตายดันไม่ทำอะไรสักอย่าง อยากขอความคิดเห็นว่าควรจัดการยังไงกับแฟนดีตอนนี้ก็ยังไม่ได้คุยกัน และจะทำบุญยังไงให้น้องหมาดี เล่าไม่เข้าใจขออภัยด้วยค่ะ เราถ่ายทอดได้ประมานนี้จริงๆ