ฉันแต่งงานกับสามีมาสิบห้าปี มีลูกชายหญิงด้วยกันสองคน อดีตสามีเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่เป็นคนที่คอยดูแลตอนมาทำงานใหม่ทำให้รู้จักสนิทและแต่งงานกันโดยเหตุผลของการอยู่ก่อนแต่ง เกรงใจผู้ใหญ่เลยต้องแต่งงาน เราใช้ชีวิตมาด้วยกันแบบฝ่ายชายไม่ค่อยพูดจาอะไร เราไม่ได้ขอให้อดีตสามีเป็นคนพูดมาก แต่อยากให้พูดในสิ่งที่สำคัญ เราร้องขอสิ่งนี้มาโดยตลอด เธอจะยังไม่เข้าบ้านหลังเลิกงานช่วยโทรบอกหน่อย จะไปบ้านแม่บอกฉันล่วงหน้า จะไปประชุมต่างจังหวัดบอกฉันด้วย แต่อดีตสามีก็ไม่เคยทำ ยังมีอีกมากมายเช่นกู้เงินให้เพื่อน ค้ำประกันเงินกู้ และกู้เงินใช้เอง ไม่เคยบอก เราเคยไปกู้เงินสวัสดิการมาเพื่อสร้างบ้านแต่อดีตสามีปฏิเสธว่าไม่สร้างเพราะเกรงใจแม่ แม่มีลูกคนเดียวมาสร้างเองเหมือนทิ้งแม่ จึงทะเลาะกันเพราะกู้เงินมาแล้วก่อนหน้าเราปรึกษาเค้าเงียบ เราจึงจัดการสร้างบ้านเองแต่เงินไม่พอจึงให้เค้ากู้มาช่วยอีกบางส่วน หลังจากสร้างเสร็จไม่นาน แม่เราโทรมาถามว่าจะทำบุญบ้านใหม่ทำไมไม่บอกเพราะแม่สามีโทรคุยกับแม่เราว่าจะทำอาทิตหน้า อดีตสามีไม่บอกเราสักคำ ความอดทนทุกอย่างที่สะสมมา เราระเบิดออกมาจนหมดและบอกสามีว่าถ้ายังเป็นแบบนี้เธอจะเสียฉันไป เพราะฉันจะไม่ทนอยู่กันเธออีกต่อไป ฉันเหนื่อย เครียด ทรมาณมามาก เค้าก็เงียบไม่พูดอะไร และอีกไม่นานก็ทำตัวเหมือนเดิม เราได้แต่ทนไม่อยากพูดอะไรมาก ทะเลาะไปก็มีแต่เราพูดอยู่ฝ่ายเดียว กลัวลูกได้ยิน และเราได้ตัดสินใจเลิกกับอดีตสามี จึงเชิญเค้ามานั่งคุยกัน ว่าที่ทำแบบนี้อยู่ด้วยกันแบบสามีภรรยาคงไม่ไหวขอแยกทาง มันเป็นเรื่องใหญ่และเรื่องสำคัญ แต่เค้าไม่พูดอะไรเลย นั่งเงียบ มันจะมีสักกี่คนที่จะเงียบตลอดเวลาแบบนี้ ใครเคยจเอแบบนี้บ้างคะ ตอนนี้เลิกกันมาสองปีแล้ว เรารู้สึกมีความสบายใจ มีความสุข อยู่กับลูกๆ
ความอดทนไม่สามารถทำให้ชีวิตคู่ไปรอดได้เสมอไป