ย่าเป็นห่วงผมเกินไป

ย่าผมเป็นห่วงผมเกินไป​ แบบถ้าเข้าห้องน้ำเกิน10นาทีแกจะถามเลยว่าทำอะไร​ ไม่ว่าผมทำอะไรแกก็จะถาม​ เดินไปหน้าบ้านแกก็ถาม​ เดินไปหลังบ้านแกก็ถาม​ ผมยุในห้องแกก็ถาม​ เดินออกไปกินข้าวแกก็ถาม​ ไม่กินข้าวก็ถาม​ ของตกเล็กๆแกก้ถาม
เพื่อนมาหาแกก็จะถามแบบซักประวัติ​ ยันประวัต​พ่อแม่เพื่อน​ ไม่วว่าเพื่อนคนนี้จะมาครั้งงที่100​ แก้จะถาม​เหมือนเดิม​ เวลาผมมคุยกับเพื่อนเรื่องนนู้นนี่นั้น
แกก็จะมานั้งฟัง​ และก้ชอบพูดแทรก​ เหมือนเข้าใจ
ล่ะเวลาไปไหนมาไหนพอเพื่อนมาส่งแกก้จะถามแบบทามไลน์​ผู้ติดเชื้อโค​วิด​ จนทุกวันนี้ไม่มีเพื่อนคนไหนอยากมาบ้านผม​ แล้วเวลาผมไปบ้านเพื่อน100ทั้ง100ครอบครัว​เพื่อนผมไม่มีคนแบบย่าเลย​ ละทุกๆวันย่าผมจะแร็พ​ทั้งวันแบบลิ้นติดไฟ
เวลาผมกินข้าวถ้าย่าจำอะไรได้แกก้จะเปิดประเข้ามาแร็พให้ฟัง​ ถึงมันจะเป็้นเรื่องเมมื่อ60ปีที่แล้ว
แล้วถ้าวันนึงผมพูดหรืออธิบายแกก้จะว่าผมเถียงแก
เพราะแกให้เหตุผล​ว่าอาบน้ำ​ร้อน​มาก่อน​ 
แกมักจจะพูดในสิ่งที่แกอยากให้ผมเป็น​ 
  ตั้งใจเรียนจบสูงๆจะ​ได้เป็น​เจ้าคนนายคน
แต่ผมเรียนไม่จบหรอกนะ​ 
งานที่ผมทำทุกวันนี้ก็ไม่ได้ลำบาก​ แต่ก้ไม่ได้สบาย