กลัวความรัก หรือ รักตัวเองมากเกินไป

ถ้าเรามีพฤติกรรมแบบนี้
-เคยเจ็บจากการโดนหักหลัง (เป็นความรู้สึกเย่ๆที่ฝังใจได้ดีมาก)
ทำให้ตั้งเเต่นั่นมาก เราเป็นคนที่
-คบใครได้ไม่นาน แบบไม่นานจริงๆ
-เวลาคบใครเผื่อใจไว้ตลอด
-อยู่คนเดียวได้(ดี) จนไม่เเชร์เรื่องราวอะไรให้แฟน(เก่า)รับรู้อะไรเลย
-เวลาคบใครก็ยังเสพติดการอยู่คนเดียวอยู่ 
-ตั้งมั่นกับตัวเองว่าถ้าคบใครจะต้องไม่ให้ตัวเองรู้สึกเเย่ ร้องไห้ จะต้องให้ตัวเองอยู่ในเซฟโซนตลอด 
-เวลาชอบ/รักใคร จะบอกตัวเองเสมอว่าต้องรักตัวเองมากกว่า จนทำให้เราให้เขาได้เเค่20-30 ซึ่งเราอยู่รู้เเก่ใจว่ามันไม่พอ
-เวลาเขาขอเลิกเราไม่ยื้ออะไรเลย เพราะเราคิดเสมอว่าเขาคิดดีเเล้ว เเล้วเราก็ไม่ได้ดีพอที่จะต้องดึงเขา ภาวนาเสมอว่าขอให้เขา
-ไม่ได้ปิดกั้นตัวเองที่จะคบใคร แต่คบใครไปเเล้วก็ไม่รอดเพราะนิสัยเเบบนี้👆🏻👆🏻👆🏻

ทุกคนคิดว่าเราเป็นโรคกลัวความรักหรือเปล่า???
แต่ส่วนตัวเราคิดว่าเราไม่ได้กลัวความรักนะ
เราคิดว่าตัวเราเห็นเเก่ตัวที่รักตัวเองมากเกินไปจนทำร้ายคนอื่นมากกว่า

เเต่ตอนนี้มีคนที่เหมือนเราก็จะเริ่มรู้สึกชอบจริงๆ คิดว่า เออ คนนี่แหละพร้อมที่จะเเชร์เรื่องราวของเรา แต่เราไม่กล้าที่จะคบ เพราะเรากลัวทั้งตัวเองเเละเขาจะเสียใจ คิดไปว่าถ้าวันนึงเราต้องมานั่งร้องไห้เพราะเขา ด้วยปัญหาอะไรก็ตามแต่ มันจะทำให้เราไม่ได้อยู่ในเซฟโซนของเราเเล้วนะ มันจะมีความคิดต่างๆนาๆที่เราคิดไปว่ามันจะไม่โอเค เเล้วเราก็คิดว่ามันจะเป็นเเบบนั้นจริงๆ เรวกลัวว่าถ้าเราคบกันไป เกิดมาวันนึงเลิกกันขึ้นมา เรากลัวว่าเราจะไม่สามารถอยู่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อน ความคิดของเราแทบไม่มองภาพที่เราคบกันเลย เรามองเเต่ภาพที่เราต้องเลิกกัน มองเเต่ปัญหา ซึ่งเราก็เลือกที่จะหนีปัญหาซะมากกว่าเผชิญ

ทำให้ยังให้เปลี่ยนความคิดของตัวเองให้ได้
ทำยังไงให้ใจมันกล้าพอที่จะยอมให้ตัวเองเจ็บได้เสียใจได้เเต่ก็ต้องไปต่อได้  
ทำยังไงให้ตัวเองมองเห็นภาพความสุขในช่วงเวลาที่คบกันมากกว่าตอนเลิก
ทำยังไงให้เราดีพอที่จะคบใครคนหนึ่งแบบจริงจังแบบที่เราจะไม่รู้สึกเสียใจที่เราได้คบกัน
ทำยังไงถึงจะเริ่มรักครั้งนี้ได้โดยไม่ระเเวงว่าตัวเองจะเสียใจ
ทำยังไงให้เลิกเห็นเเก่ตัวเองเเล้วรักเขาได้เท่าที่ควรรัก
แนะนำวิธีที่ถูกที่ควรให้หน่าอยค่ะะ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่