รู้สึกโดดเดี่ยว

รู้สึกโดดเดี่ยวจังเลยครับ ท่ามกลางผู้คนที่ยังยิ้มและหัวเราะ แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนอยู่คนเดียวรู้สึกเศร้าใจอย่างบอกไม่ถูก

ผมไม่เคยมีคนที่ผมสามารถใว้ใจได้เลยครับ เพื่อนก็ใว้ใจๆม่ค่อยได้ แม้แต่ที่บ้านเอง บางครั้งผมอยู่บ้านผมยังรู้สึกผวา ไม่ปล่อยภัยเลย

ผมไม่ค่อยได้คุยกับใครเลยนอกจากอยู่แต่ในห้องของผมเงียบๆ ผมชอบอ่านหนังสือและดูหนังดูแข่งวอลเลย์บอล​บ้าง แต่นอกจากนั้นผมก็ไม่ได้ยุ้งกับใครเลย ไม่ได้ออกไปไหนเลย ไม่ได้คุยกับใครเลยแม้แต่คนในบ้าน

ผมเริ่มหดหู่ลงเรื่อยๆๆ และรู้สึกผิดอยู่ตลอดเวลามันหน่วงๆอยู่ตลอดเลยครับ จะออกไปข้างนอกก็ไม่ได้ ที่บ้านค่อนข้างไม่ค่อยให้ไปไหน ถึงไปได้ผมก็ไม่รู้ว่าจะไปไหนหรือไปอย่างไงกับใครเลยครับ มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแย่ลงไปอีก

ผมอยากหลุดจากช่วงนี้ออกไป แต่ก่อนผมเป็นคนที่ยิ้มมากๆมีความสุขอยู่ตลอดเวลา แต่ตอนนี้มันแย่ลงเรื่อยๆเลยครับ มีใครพอจะช่วยแก้มันได้บ้างไหมครับ
ขอบคุณ​ครับ