อายุ 14 ปี ม.3 อยากหางานทำครับ

สวัสดีครับ ผมชื่อ ออม นะครับ ปีนี้ผมก็อายุ 14-15 แล้วครับ ผมวันที่ 2 เมษายน ปี 2550 ปีนี้อยู่ ม.3 ตอนเด็กไม่ได้เรียนศูนย์เด็กเล็กเลยเรียนเร็วกว่าปกติปีนึงครับ ผมเรียนมาจนจบ ป.6 พอจะเข้า ม.1 ย่าผมบอกให้ผมไปบวชเรียน ผมอาศัยอยู่กับปู่,ย่าครับ พ่อกับอาผมไปทำงานในเมือง)แต่ผมก็บวชได้แค่ ม.2 ผมก็ออกมา เพราะมันมีปัญหาที่นั่น และปัญหาที่นั่นมันไม่ธรรมดาด้วยนะครับ ผมบอกได้แค่ว่ามันแทบทำให้ผมจิตไม่ปกติเลย หลังจากที่ผมออกจากโรงเรียนนั่นมา ผมก็ไม่ได้เรียนอีก เพราะที่บ้านผมไม่มีเงินส่งเรียน ทั้งมือถือที่ใช้ ก็เป็นรายเดือน ย่าผมไปดาวน์มาเดือนละ 500 (เผื่อเล่นเกมด้วยแต่ก่อนไม่เคยได้ใช้ของดีๆ เห้อ) แต่ก็ใช้ได้เดือนสองเดือนก็ไม่ได้ไปจ่ายเขา เพราะไม่มีเงิน เห้อชีวิต ผมก็ได้แต่คิดแบบนั้น ผมใช้ชีวิตแบบนั้นมาเรื่อยๆ ย่าผมทำงานตีมะม่วงหิมพานต์ที่บ้านข้างๆ ตีเปลือกมันออกให้เหลือแค่เนื้อข้างในอะครับ ซึ่งงานนี้มันจะมีคนมาดูแลอยู่ ไม่ได้ทำแค่ย่าผมคนเดียวหรอกครับคนอื่นเขาก็ทำ ส่วนมากจะมีแค่คนมีอายุมาทำ ไม่มีเด็กอย่างผมไปทำหรอก ตอนแรกผมก็ลองไปช่วยย่าเขาทำดู แต่ผมก็ทำไม่ได้ จะตีให้ไม่แตกทั้งเม็ดมันยากมาก พอทำไปสักพักย่าก็บอกให้ผมไม่ต้องมาทำก็ได้ เพราะมันเสียของเขาหมด แล้วผมก็เลยเลิกทำ หลังจากนั้น พอเริ่มมีเหตุการณ์โควิดมา งานก็เลยเลิก การเงินในบ้านก็เริ่มขาดแคลน โทรไปขอเงินกับพ่อ พ่อก็ไม่มีเงิน(พ่อไม่ได้ทำงานเพราะปัญหาส่วนตัว) ขอกับอา อาก็ติดค่าดาวน์รถ แต่ก็ยอมส่งมาให้หมื่นกว่า หลังได้เงินจากอาก็พอมีกินละ แต่แน่นอน เงินได้มามันก็ต้องหมดไป พอเงินหมดย่ากับปู่ก็ต้องไปหาเงินเอง ส่วนผมก็ไปช่วยอยู่นะ ตัดฟืนบ้าง ขายข้าว เอาผักไปขาย แต่มันก็แทบไม่ช่วยอะไรเลย สุดท้ายต้องเอาข้าวไปขาย นาไน่ก็ไม่มี เพราะย่าขายไปนานแล้ว แต่ก่อนมีหนี้เยอะเพราะปู่ติดเหล้า ตอนนี้ก็ยังติดอยู่แต่ก็เริ่มเพลาลงบ้างแล้วเพราะไม่มีเงินนั่นแหละ และโทรศัพท์ที่ดาวน์ ตอนนี้สัญญาณโดนตัดไปนานแล้ว โทรออกก็ไม่ได้ แต่โทรเข้าได้ เน็ตก็ใช้ไม่ได้ แถมสมัครไม่ได้อีก ได้แค่มานั่งเล่นเน็ตประชารัฐที่หน้าวัด เพราะบ้านตัวเองอยู่ไกล พอสัญญาณอ่อนก็ต้องเดินไปนั่งเล่นที่ม้านั่งบ้านคนอื่น แน่นอนครับตอนนี้ก็เหมือนกันทุกวันนี้ผมเครียดมาก บางวันตื่นมาก็ปวดหัวตุบๆ แน่นอนครับ ความอดทนของคนมันมีจำกัด ตอนนี้ผมเบื่อชีวิตแบบนี้มาก ใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นผมก็เหมือนเป็นตัวประหลาดเลย แต่วันนี้ผมจะไม่ทนละ ใครพอมีงานอะไรแนะนำผมบ้างไหมครับ ตอนนี้ผมคิดได้อย่างเดียวคือการออำไปหางานทำในเมือง ใช้ชีวิตคนเดียวเหงาๆนี่แหละคือชีวิตที่เหมาะกับผม แค่คิดแบบนั้นผมก็มีความสุขแล้ว ผมอยากหางานทำอะครับ แต่ตอนนี้ผมก็ยังเด็กมาก ไม่รู้ว่าจะพอมีที่ไหนที่จะรับเด็กอย่างผมไปทำงานบ้างรึเปล่า แถมวุฒิ ม.3 ก็ไม่มีด้วย เพราะไม่ได้ไปเอา มันมีปัญหาบางอย่างอะครับผมเลยไม่ได้ไปเอา คิดดูแล้วชีวิตผมนี่โครตบัดซบเลย แต่ไม่เลือกงาน ก็ไม่ยากจนครับ งานไหนที่ผมทำได้ผมทำหมด ใครพอมีบานอะไรแนะนำบ้างรึเปล่าก็คอมเม้นท์บอกหน่อยนะครับ ขอล่ะ นี่คือทางออกเดียวของผมจริงๆ ผมเบื่อชีวิตแบบนี้มาก ทุกความคิดเห็นของคุณอาจเปลี่ยนชีวิตผมได้🙏🙏